Əfrahim hüseynli

210 
 
Göylərə üz tutur ümid duası, 
Sözlərim qayıdıb özümə dəyir. 
Könlümdən keçsə də vətən havası, 
Qürbətin küləyi üzümə dəyir. 
   
Vətəndən uzaqda – Azərbaycanam: 
Onun nəgməsiyəm, onun diliyəm. 
Onun həvəsiylə yaşayan canam, 
Bir qərib ocağın, solmuş külüyəm.. 
   
Qəriban ruhumun indi ərki nə? 
Nə sola yolu var, nə də ki sağa. 
Sözlərim yetişmir könül mülkünə, 
Ümidim dirənib çıxılmazlığa... 
   
Özüm də bilmirəm – hayana yönüm... 
Hardayam, dünyanın heç harasında? 
Bulud da deyiləm yağışa dönüm,   
Dolmuşam gecənin bir yarısında…   
 
 
 
 

---

211 
 
YALAN 
 
Mərhum həmkarım   
Rafiq Tağını anarkən... 
   
Ötürdüm günləri arxa-arxaya... 
Həyat də yalanmış, zaman da yalan! 
Gümanım var idi başqa dünyaya, 
Ümid də yalanmış, güman da yalan! 
   
Bəzən doğruya da inamım itir, 
Qəlbimi şübhələr dağıdır, didir... 
Bir söz yarasından bir ömür bitir, 
Zəhər də yalanmış, ilan da yalan! 
   
Dəyərdən düşdüsə, söz yox deməyə, 
Qiymət də verilmir işə, əməyə! 
Dar gündə bir kimsə yetmir köməyə, 
Ölən də yalanmış, qalan da yalan! 
   
Aldanmaq olmazmış hər şirin dilə! 
Pambıqla kəsilir baş, gülə-gülə! 
İnsandan qorxmağa dəyərmiş elə! 
İblis də yalanmış, şeytan da yalan!   
 
 
 
 

---

212 
 
NAZİLƏ GÜLTAC
 
(1969) 
 
  Nazilə  Gültac  (Nazilə  Xəlil 
qızı  Hüseynzadə)  1969-cu  il  1 
yanvar  tarixində  Qərbi  Azərbay-
canın (indiki Ermənistan) Karvan-
sara  rayonunda  ziyalı  ailəsində 
anadan olub. N. Nərimanov adına 
Azərbaycan  Dövlət  Tibb  Univer-
sitetini  bitirib.  İxtisasca  terapevt-
dir.   
“Suya  yazılan  sevda”,  “  Yaşıl  pıçıltı”,  Qəlbdən 
dodağa”  şeir  kitabları  var.  “  Ben  Gönlümü  bilmez-
miyim”  kitabı  Ankarada  nəşr  olunub.  Vaxtaşırı   
“Azərbaycan”,  “  Ulduz”  jurnallarında,  digər  dövri 
mətbuatda hekayə və şeirləri çap olunur. Tərcüməçilk 
fəaliyyəti ilə də məşğuldur.   
  “Sevgi  yağışı”şeirlər  kitabını  və  “İtin  payı” 
povestini çapa hazırlayır. Xəstəliklərin insan psixolo-
giyasına təsiri ilə bağlı araşdırmalarını da davam et-
dirir. 
  2006-cı ildən AYB-nin üzvüdür.   
Bakıda yaşayır. İki övladı var.   
   
 
 

---

213 
 
MƏN HƏKİMƏM 
   
İnsan oğlunun 
üzündəki əzabları 
oxuyuram. 
Acısını, ağrısını 
öz canımda 
duyuram. 
Bir qəmli göz görəndə 
gözyaşımı gizlədib 
güldürürəm dərdini. 
Canından can ayrılana, 
qan verirəm qanımdan. 
Ağ xalatın işığından 
aydınlanır qaranlıqlar. 
Mən şam kimi əriyirəm. 
Kimsə bilməz nə çəkirəm, 
İztirabdan, ağrılardan 
sızıldayan ürəklərdən 
xallar düşür ürəyimə. 
Sağalmayan yaralara 
bir məlhəməm. 
Mən həkiməm. 
 
 
 

---

214 
 
VƏTƏN XƏRİTƏSİ 
   
Qızım çəkdi 
Vətən xəritəsini. 
Azərbaycan sözünü 
yerləşdirə bilmədi, 
xəritənin üstünə. 
“Azər “ yazdı, 
“Bay” yazdı, 
Dedi ki, 
”Can “sözünə 
yer azdı. 
Məndən 
yardım istədi. 
Baxdım xeyli 
ana yurdun 
paralanmış köksünə, 
dağ çəkilən səddinə. 
Dəmirqapı Dərbəndin 
qapısını döymədim. 
“C”-nı cənuba yazdım, 
dedim canımız orda. 
Qızım çoxumuz orda. 
“A” qondu Borçalıya, 
and yerimizdi dedim. 
“N”-nı qərbinə yazdım. 
İrəvana xal saldım. 
Orda nidamız qalıb. 

---

215 
 
Orda naləmiz yanıb. 
Qızım indi bax, dedim: 
Böyük Vətənimizin 
bəxtsiz xəritəsinə. 
Bəxtsiz Vətənimizin 
böyük xəritəsinə! 
   
   
DAŞ KİMİ 
   
Payız dumanından nəm çəkən tale, 
Durna lələyiylə ayrılıq yazdı. 
Payız gümanına bürünən tale, 
Qərib durna kimi yolunu azdı. 
   
Kor olan bir bəxtin tutub əlindən, 
Gəzirəm payızla, qış arasında. 
Yanan ürəyimin səni gəzərkən, 
Ölümü göz ilə qaş arasında. 
   
Bəzən bütöv ömür olur gərəksiz, 
Günlər axıb gedir, gözdə yaş kimi. 
Yaşamaq olurmuş, inan ürəksiz, 
Yaşamaq olurmuş, qara daş kimi. 
   
 
 
 

---

216 
 
QƏRİBƏM, AY ANA 
   
Bəxtim gedib çox uzağa, 
Qapı açıb ayrılığa, 
Ahım çatmır daha dağa, 
Qəribəm, ay ana, qəribəm. 
   
Könlüm bilmir yuva nədir, 
Ruhum dəli, divanədir, 
Qərib kəfən gor istəmir, 
Qəribəm, ay ana, qəribəm. 
   
Bu dünyanın qibləsi bir, 
Bu dünyanın çox daşı pir. 
Olumu, ölümü də bir, 
Qəribəm, ay ana, qəribəm. 
   
Həyat burda seçimdədir, 
Köç edənlər köçündədir, 
Qürbət mənim içimdədir. 
Qəribəm, ay ana, qəribəm. 
   
   
 
 

---

217 
 
SUYA YAZILAN SEVDA 
   
Şeirim suya yazılıb: 
Könlümdən başlayıb 
axır üzü çaylara. 
Çiçəklərin üzündə 
kövrəlir damla-damla. 
   
Şeirim sabaha yazılıb: 
Ürəyim üfüqündə. 
Çıpınır sinəsində 
bəxtimin saatları. 
Döşənir ayağına 
gecənin ulduzları. 
   
Şeirim sevdaya yazılıb: 
Bələnib ay işığına. 
Bu sevda nə sənə, 
nə mənə. 
Bu sevda suya yazılıb. 
   
   
 
 

---