128
Cədvəl 2.4
Adambaşına istehlak (2012-ci ilin məlumatı)
S/s
Ölkələr
Litrlə
1.
Lüksemburq
50,7
2.
Fransa
47,7
3.
Portuqaliya
42,5
4.
İtaliya
37,1
5.
Xorvatiya
34,4
6.
Sloveniya
33,1
7.
Danimarka
32,6
8.
Avstriya
29,7
9.
Belçika
27,8
10.
Yunanıstan
25,6
11.
Argentina
24,4
12.
Almaniya
24,4
13.
Avstraliya
23,5
14.
Niderland
22,8
15.
Macarıstan
21,1
16.
İsveçrə
21,1
17.
İspaniya
19,9
18.
Böyük Britaniya
19,9
19.
İrlandiya
17,5
20.
Çexiya
17,4
21.
Çili
15,5
22.
ABŞ
9,2
23.
Rusiya
7,3
2.1.2. Az
ə
rbaycan
da üzüm
-
şə
rab
istehsalı və
istehlakı
Mədəni üzümün vətəninin Zaqafqaziya olduğu güman edilir.
“Bu ölkə üzümünün bolluğuna, keyfiyyətinə görə hətta qədim
İran, Babilistan və Yunanıstandan da məşhur idi”- ölkəmiz haq-
qında 2500 il bundan əvvəl deyilmiş bu fikirlər yunan alimi Hero-
129
dota məxsusdur. Akademik V.L.Komarov vaxtı ilə yazırdı ki, mə-
dəni üzümün mənşəyini yabani üzüm yetişən rayonların ərazisində
axtarmaq lazımdır. Professor Rəhim Allahverdiyevin fikrincə
“Tənəyin xiyabanlarda yetişdirilməsi sistemi cır üzümdən istifa-
dəyə ilk addımdır.” Göründüyü kimi cır üzümün və xiyabanların
geniş yayıldığı ölkəmiz ən qədim üzümçülük ölkələrindəndir.
Azərbaycan tarixinin islama qədərki dövrünə aid mənbələr
birmənalı şəkildə təsdiqləyir ki, bu diyarda üzüm həm təzə halda,
həmdə emal sənayesində istifadə olunmaq məqsədilə becərilmiş-
dir. XIX əsrin ortalarında üzümçülük və şərabçılığın sənaye əsas-
ları ilə inkişafının təməli qoyuldu. Bu işdə Almaniyadan köçürülən
koloniyaların və rus iş adamlarının müəyyən rolu qeyd oluna bilər.
Ötən əsrin əvvəllərində isə Azərbaycan şərabı artıq əcnəbi qonaq-
ların və tacirlərin maraq dairəsinə düşmüş nadir məhsullardan
sayılırdı.
Keçən əsrin 70-ci illərindən başlayaraq üzüm istehsalı və
emalı Azərbaycanda yalnız geniş sənaye miqyaslı inkişaf
mərhələsinə qədəm qoymuşdur.
Görülən işlər nəticəsində 1984-cü ildə respublika büdcəsi
gəlirinin 40%-ə yaxını üzümçülük və şərabçılığın hesabına təmin
edilirdi. Həmin ildə 254-min hektar üzüm bağından 2 milyon 164
min ton üzüm tədarük olunmuşdu (SSRİ-də istehsal olunan
üzümün 30%-i). Müqayisə üçün qeyd edək ki, 1969-cu ildə
respublikada üzüm istehsalı 272 min ton təşkil etmişdi.
1980 və 1983-cü illərdə Bakıda şərabçılıq avadanlıqları üzrə
Beynəlxalq Sərgilərin keçirilməsi və xaricdən gətirilmiş avadan-
lıqların sonra Azərbaycanda saxlanılması, zavodların o dövr üçün
dünyada ən yeni olan avadanlıqlarla təchiz olunmasına imkan
vermişdi. O dövrdə 145 şərabçılıq müəssisəsində 10 mindən çox
işçi çalışırdı. Azərbaycanın ənənəvi üzüm sortları ilə yanaşı,
keçmiş SSRİ-nin ayrı-ayrı respublikalarından və dünyanın
müxtəlif ölkələrindən yüksək keyfiyyətli və məhsuldarlığı ilə
seçilən süfrə və şərabçılıq üçün nəzərdə tutulmuş üzüm sortları
Azərbaycana gətirilərək müvəffəqiyyətlə istifadə olunurdu.
130
Nəticədə yüksək keyfiyyətli markalı süfrə şərabları – Mədrəsə,
Qırmızı Martuni, Sadıllı; portveyn – Ağstafa, Alabaşlı; desert –
Kürdəmir, Qara-Çanax, Azərbaycan, Mil, Qarabağ, Şamaxı; oy-
naq-şampan (turş və kəmturş, kəmşirin, bryut, qızıl kəmturş) –
Azərbaycan mirvarisi (Jemçujina Azerbaydjana); konyak –
Şirvan, Azərbaycan, Moskva, Yubiley, Bakı, Gəncə, Göy-göl və
s. istehsal olunurdu. Bu şərab və konyaklar nəinki Keçmiş SSRİ-
də, həmçinin ondan kənarlarda da tanınırdı.
Keçmiş SSRİ rəhbərliyinin 7 may 1985-ci il tarixli «Alkoqo-
lizmə və sərxoşluğa qarşı mübarizə tədbirləri haqqında» məlum
qərarından sonra alkoqolizmlə mübarizə pərdəsi altında üzümlük-
lərin və şərab zavodlarının dağıdılmasına başlandı. Onillərlə qaza-
nılmış nailiyyətlər cəmi 2-3 ildə demək olar ki, məhv edildi. Yal-
nız texniki sortlardan ibarət üzümlüklər deyil, keyfiyyətli süfrə
üzüm sortlarından ibarət bağlar da kökləndi. 1984-cü illə müqa-
yisədə 2005-ci ildə üzümlüklərin sahəsi 25 dəfədən çox azalmış və
9,6 min hektar təşkil etmişdir. Buna uyğun olaraq üzüm istehsalı
da 79,7 min tona düşmüşdü. Nəticədə şərabçılıq sənayesi də böyük
ziyana məruz qalmış, sahə ilə bağlı 76 müəssisə və 116 ilkin emal
zavodu dağılmışdı. Bu proseslər şərab və konyak istehsalının da
kəskin azalmasına səbəb olmuşdur.
2002-ci ildə ölkəmizdə «Üzümçülük və şərabçılıq haqqında
qanun», Regionların sosial-iqtisadi inkişafına dair bir neçə Dövlət
Proqramı (2004-2008; 2009-2013; 2014-2018-ci illər), «2008-
2015-ci illərdə Azərbaycan Respublikasında əhalinin ərzaq məh-
sulları ilə etibarlı təminatına dair Dövlət Proqramı» qəbul olun-
muşdur.
Qəbul olunmuş qanun və Dövlət proqramları ölkənin emal
sənayesində başlanmış sabitləşməyə doğru meylin daha da
möhkəmləndirilməsi və sahənin elmi əsaslarla qanuni bazaya
söykənərək inkişaf etdirilməsinə zəmin yaratmış oldu. Bunların
nəticəsidir ki, 2005-ci ildə üzüm və şərab istehsalındakı azalma
özünün ən son məqamına çatmış və sonrakı illərdə stabil şəkildə
yüksəlmə meyilləri müşahidə olunmuşdur.