147
xalqının və vətənpərvər-xristianların kəskin narazılıqlarına səbəb
olurdular. 20-ci əsrin əvvəlində bir neçə uzaqgörən Çin liderləri
ölkəsinə və dininiə sevgi aşılayaraq öz kilsələrini yaratmağa cəhd
etdilər. Lakin Qərb missionerlərinin nəzarətindən azad olmaq istəyini o
dövrdə həyata keçirmək hələ mümkün deyildi.
1950-ci ilin yayında 40 görkəmli Çin xristianı “Yeni Çinin
yaradılması üçün Çin xristianlarının etməli olduqları cəhdlər”
deklarasiyasını imzaladı. Deklarasiya həm xristian ruhaniliyini, həm də
ruhani olmayanları öz kilsələrini təbliğ etməyə və maliyyə
münasibətlərində dəstəkləyərək onu özləri idarə etməyə çağırırdı. Bu
prinsiplər sonralar “üçqat müstəqillik” kimi məşhur olmuşdur. Onlar
çinli xristianlar arasında canlı rəğbət qazanmış və tezliklə “üçqat
müstəqillik” uğrunda vətənpərvərlik hərəkatı bütün ölkə boyu
yayıldı.1954-cü ilin iyulunda Pekində Çin xristianları milli konfransı
keçirildi. O, “üçqat müstəqillik” uğrunda Şanxayda vətənpərvərlik
hərəkatının yaranmasını bəyan etdi.
Müstəqillikdən az öncə nəşr olunmuş statistik məlumatlara görə,
o dövrdə Çində protestantların sayı 700 min idi. “Mədəni inqilab” başa
çatdıqdan sonra vicdan azadlığı siyasəti yenidən bərpa edildi, kilsələr
əvvəlki şəklinə salındı, onların fəaliyyəti dirçəldildi. Ölkədə
protestantların sayı bir milyona çatdı.
Pravoslav əhali başlıca olaraq ayrı-ayrı vaxtlarda bu ölkəyə gəlib
çıxmış Çindəki rus mühacirləri nəslindən təşkil olunmuşdu. Çində
məskunlaşmış albazinlər XVII əsrin ikinci yarısından Pekində yaşamış
rus kazaklarının varisləridir. 200 nəfərdən artıq olan bu etnik qrupda
pravoslavlıqla dini əlaqə qorunur, öz dini-mədəni icmasının
dirçəlməsinə cəhd nəzərə çarpır. Daxili Monqolustanda və Sintszaynda
yaşayan zloslar – çin kazakları milli azlığının əksər nümayəndələri
Pasxanı bayram edirlər. Pravoslav çinlilər, həmçinin rus
emiqrantlarının nəsilləri Xarbin və Şanxayda da var.
Çində pravoslav ənənələrini davam etdirən cəmi 13 minə yaxın
insan vardır. Hazırda ölkədə dörd pravoslav kilsəsi fəaliyyət göstərir.
148
6. ÇİN TƏHSİL SİSTEMİNİN XÜSUSİYYƏTLƏRİ HAQQINDA
Çinin müasir təhsil tarixi öz başlanğıcını XX əsrin ikinci
yarısında götürməsinə baxmayaraq onun qədim kökləri vardır. Qədim
Çində maarifçilik, Çin mədəniyyətinin sonrakı nəsillərə ötürülməsində
mühüm rol oynamış və dünya sivilizasiyasının inkişafına böyük
töhfələr vermişdir.
Çin Xalq Respublikasının yaranmasından sonra bu ölkənin
hökuməti, təhsilin aşağı səviyyəsini və bunun dövlətin siyasi-iqtisadi,
demoqrafik, mədəni və digər həyat fəaliyyəti sahələrinə təsirini düzgün
qiymətləndirib ölkənin təhsil sisteminin tam yenidən qurulmasını
həyata keçirdi. Xüsusən dünyanın bu iri dövlətində iqtisadi islahatların
başlanması ilə əhalinin savadlılıq səviyyəsinin artırılması üzrə mühüm
qərarlar qəbul edildi.
1949-cu ilə qədər Çinin yarım milyardlıq əhalisinin 80%-i
savadsız idi, kənd yerlərində isə bu göstərici 95%-ə çatırdı. Qeyd etmək
lazımdır ki, Çində 500 heroqlifdən az bilənlər savadsız hesab olunur,
hansı ki, savadsızlığın aradan qaldırılması sistemində mənimsənilməsi
zəruri olan heroqliflərin rəsmi minimumu kəndlilər üçün 1,5 min, fəhlə
və qulluqçular üçün isə 2 min təşkil edir. Ibtidai məktəbi bitirən
şagirdlər, bir qayda olaraq, 3,5 min heroqlif bilirlər. Ümumilikdə Çin
yazısında heroqliflərin sayı 50 mindən çoxdur, ən çox işlənənlər isə 7
minə yaxındır.
Xalq hakimiyyətinin ilk illərindən təhsil sistemində böyük
uğurlar əldə olundu. Ümumtəhsil və ali məktəblər geniş vüsət aldı. XX
əsrin 60-cı illərində artıq 40 mln. insanın, əsasən fəhlə və qulluqçuların
savadsızlığı aradan qaldırılmışdır. 1964-cü ildə keçirilən ilk
siyahıyaalmanın nəticələrinə görə müəyyən edilmişdir ki, ölkədə
əhalinin savadsızlıq səviyyəsi 38%-dək azalmışdır. Bu dövr ərzində
ölkədə təhsil və maarif sisteminin sürətlə yaxşılaşdırılmasına xidmət
edən mühüm qanunlar qəbul edilmişdir.
İqtisadi dəyişikliklərin əvvəlində ölkədə əhalinin sayı 566
mliyona qədər artmışdır, onlardan yalnız 325,2 mln. nəfər təhsil
almışdır: 157,1 mln. – ibtidai məktəb səviyyəsində, 52,5 mln. – orta
məktəbin ikinci pilləsi səviyyəsində, 5,8 mln. – texnikum səviyyəsində,
3,18 mln. – ali məktəb səviyyəsində. 2000-ci ildə Çində savadlı
əhalinin xüsusi çəkisi artmış və bütün əhalinin 30%-ni təşkil etmişdir.
Lakin bir çox Asiya ölkələrindən fərqli olaraq Çin əhalinin yüksək və
149
sürətlə artan təhsil səviyyəsi ilə tanınır. Çində yaşlı əhalinin yalnız 15-
17%-i (gənclər arasında 7%-ə qədər) savadsız olaraq qalmaqdadır,
hansı ki, Hindistanda bu göstərici 47%, Banqladeşdə – 61%, Pakistanda
– 59%, İranda – 27%, Türkiyədə – 17%, İndoneziyada – 15% təşkil
edir. Digər bir mühüm göstərici – 15-24 yaş qrupu arasında savadsız
qadınların payı ÇXR-də daha yaxşı vəziyyətdədir. Bu son iyirmi ildə
savadsızlıqla mübarizənin effektliyini göstərir və dolayı yolla qadının
ailə və cəmiyyətdə mövqeyindən xəbər verir. Çində bu göstərici cəmi
4% təşkil edir. Hindistanda isə bu indikator 44%, Banqladeşdə 63%,
Pakistanda 61%, İranda 10%, Türkiyədə 8% və İndoneziyada 4%-ə
çatır.
Bu rəqəmlərdən də göründüyü kimi savadsızlığın aradan
qaldırılması sistemində böyük uğurlara baxmayaraq bütün ölkə əhalisi
və onun savadlı hissəsi arasında nəzərə çarpacaq disbalans mövcuddur.
Təbii ki, təhsildə bu cür gerilik iqtisadiyyatın və ümumilikdə
cəmiyyətin sonrakı inkişafına şübhəsiz təsir edir və təsir edəcəkdir.
İqtisadi cəhətdən inkişaf etmiş ölkələrin, o cümlədən ABŞ
təcrübəsi göstərir ki, milli gəlirin yarısı işçi qüvvəsinin təhsilinin
artmasının nəticəsidir. Yaponiyada aparılan tədqiqatlara görə, işçilərin
təhsil səviyyəsi texniki dəyişikliklərə təsir edir: əgər işçilərin təhsil
səviyyəsi bir dərəcə qalxarsa, texnikanın səviyyəsi - 6% artır. Adətən,
təhsilin səviyyəsi nə qədər aşağıdırsa, ölkənin milli gəliri bir o qədər
azdır.
Bu prinsipdən çıxış edərək Çində iqtisadiyyatın yenidən
formalaşması, təhsil sahəsində Çin spesifikasını nəzərə alan təhsil
sisteminin qurulması məqsədini güdən yeniləşmə ilə parallel
aparılmışdır. Nəticədə təhsil sistemində 55 illik inkişaf və islahatlardan
sonra bu dövlət ayağa duraraq möhtəşəm uğurlar əldə etdi və yeni əsrə
yeni həyat gücü ilə daxil oldu.
XX yüzilliyin doxsanıncı illərindən başlayaraq Çində “ölkənin
elm və texnikanın inkişafı əsasında tərəqqisi” strategiyası həyata
keçirilir. Bununla əlaqədar ölkədə təhsil sisteminin yeniləşdirilməsinin
yeni mərhələsi başlandı. Modernizasiya strateji mövqe tutdu və bu
sahənin önəmli inkişafı başladı.
Çinin müasir təhsil sistemi özlüyündə nəyi ifadə edir?
Çin Xalq Respublikası təhsil müəssisələrində təhsil sisteminə
məktəbəqədər təhsil, natamam orta məktəb, tam orta məktəb, ali
məktəb, aspirantura daxildir. Bu dərəcələrə bölmələrə uyğun olaraq
Dostları ilə paylaş: |