117
gecələrimə...
Sənsiz qalsam,
Ölüm
Dadlı gələr mənə –
Ana südü kimi
... çataram sənə...
P.Qəlbinurun bədii təzadları həm sadədir, həm
də bir çox poetik fiqurla birlikəndir, mürəkkəbdir.
Yuxarıdakı nümunədə təzad təşbeh – metafora,
metafora – təşbeh əhatəsində ifadə olunmuşdur.
Paşanın şeirlərində psixologizm əksər halda
duyğudan, epik başlanğıcdan ayrı deyildir,
hərəkət, münasibətlər sistemi və konkretliklərlə
bağlı təzahür edir, bəzən isə sırf psixoloji məqam
şeir predmetinə çevrilir, maddilik qazanır –
mətnin məğzində obyektivlik dayanır. Paşa
müəllim psixologizmlərini həmişə təbii, obyektiv
olaraq təzadlardan keçirir. Bu təzadlar isə
obyektlə
subyekt
arasında
mövcud
olub
dargözlüyə, xəbisliyə qarşı tuşlanır: şair həm də
ümumi olandan çox, ümumidən ayrılan hissəni –
metonimik keyfiyyəti obrazlaşdırır, metonimiyalar
fonunda psixoloji ovqatı gücləndirir. Belə olanda
da psixoloji təsvirləri obrazlılıq müşaiyət edir:
Kürəyimdə yad baxış
Ağır daş kimi gedir.
Gözlərimin acısı
Yaxamı didir...
118
Psixoloji təzadların hərəkəti – Allahla, xaliqlə
– məxluq, dünya ilə bəşər, “öz”lə “Mən” arasında
gedir:
Əlvida, “dostlarım”,
yoxuymuşsunuz...
Tanrıyla aramda yollar qısalır,
Tənhalıq nə imiş,
indi bilirəm.
Mən onu saymadım,
o qisas alır.
Mənim öz ürəyim özümə düşmən,
Daha doğmalardan nə umu-küsüm?!
...Ya dolu zəncirli məhbusam, Allah? –
Qara zəncirimə çatır şir gücüm!..
P.Qəlbinur
psixoloji
təzadlardan
fikri
qüvvətləndirmək üçün yaxşı istifadə edir. Belə
şeirlərdə (“Görən gözlər üçündür – qaranlıq”)
güclü məntiq olur. Doğrudan da, görən göz
üçündür qaranlıq – görmək qavrayışı fəlsəfi
əyardadır, dərketməyə qiyasdır. Hərfi mənada
olanın yozumu, eyhamı, dərki ikinci misradır:
Görməyənlər –
dünyanı boz görürlər...
Şeirin sətiraltı mənası dünyanı dərklə görmək
fəhmidir.
P.Qəlbinurun psixoloji təzadlarının iç tərəfi
oksimoronlarla bağlıdır. Belə təzadlar tamda,
119
əksliyi, antitezalığı ifadə edir, poetik mənanı
gücləndirir:
Ölürəm...
Arılar balında boğulan kimi.
Yaxud:
Sən mənim günahsız günahkarımsan.
Belə
nümunələr
çoxdur
P.Qəlbinur
poeziyasında.
“Paşa
Qəlbinur
poeziyasının
metaforası
üzərində dayanmaq istəyirəm. Paşanın şeirləri
qəribə bir işıq içindədi. Hər misrada, hər sözdə,
hətta misralar arasında gözlə görünməyən, əllə
tutulmayan bir sehr, bir ilahi işıq var. Sözlər,
qafiyələr, misralar bir-birinin işığına uçub gəlir.
P.Qəlbinur
poeziyasının
metaforası
İşıq
metaforasıdı. Mən bu metaforanı söz-söz, rəng-
rəng,
misra-misra
yozmağa,
çözələməyə,
açıqlamağa cəhd etdim. Və son ucda gördüm ki,
yozulan, çözələnən, açıqlanan metaforanın sehri,
sirri, ecazı hansı bir məqamdasa birdən-birə qeybə
çəkilir və sən röyalarla gerçəklər, gerçəklərlə
röyalar arasında qalırsan”
1
.
Paşanın
metonimiyaları
əsasən
leksik,
semantik səviyyədədir. Bunlar yeni olub psixoloji-
mənəvi və sosial gerçəkliyin ifadəsinə xidmət
edir.
1
Adi l M irseyi d. İşı q m
etaforası / Alt ay M
əmm ədov. Q əlbi nur
poezi yası XXI əsri n astanası nda. Bakı: “G ənclik ”, 1999, s. 202
120
Bu gün sənsizliyi qələbə kimi
Doldurub birbaşa başıma çəkdim.
* * *
Bağrıma dedim ki, bu gecəni çək.
* * *
Qurtarınca içəcəyəm sənsizliyi.
* * *
Toxlar oxumasınlar səni,
Aclar üçün də deyil
bu şeirlər.
Ac-yalavaclar,
Tək-tənhalar və
çox yox, az – toxlar üçündür
Bu şeirlər, Vaqif bəy...
“Mən ağ işığam”, “Bağrıma dedim ki, bu
gecəni çək”, “Qurtarınca içəcəyəm sənsizliyi”,
“Toxlar oxumasınlar səni...” şeirlərindən nümunə
gətirdiyimiz
substantivləşdirilmiş
“sənsizlik”,
“oxumasınlar”, “toxlar”, “gecələr” kimi leksik
vahidlər mətn içərisində semantik mənadan asılı
olaraq metonimiya kimi işlənmişdir.
“Bu gecənin saat beşi” şeirində şair həsrətdə
işıq-ruh görsə də, göz yaşı da görür, lakin bu “göz
yaşını” olduğu kimi yox, əyarı, örtülü təşbeh və
eyhamla birlikdə “Həsrətin işığı suludu, nəmdi”
şəklində ifadə edir:
Bu gecənin saat beşi domdolu
Həsrətin işığı suludu, nəmdi...
Bu gecənin saat beşi tək deyil,
Neçə-neçə mininci,
Sənsiz keçən gecəmdi.