36
Cəmiyyətdə şəxslərin özlərini mədəni aparması o deməkdir ki, həmin
şəxslər yüksək əxlaqa malikdirlər və həyatlarını sistemli olaraq yaşayırlar.
Mədəni quruculuqda iştirak edirlər və yaradıcılıqla məşğul olurlar. Əmək
fəaliyyəti ilə məğul olurlar və faydalı ömür yaşayırlar. Bu aspektdə işsizlik
cəmiyyətdə neqativ halları formalaşdırır və cəmiyyətin mədəni strukturuna
köklü zərbələr vurur. Yüksək mədəni şəxslər etno–milli genləri daha çox
zəngin olan və ətraf xalqlardan elementləri qəbul edənlərdir. İnsanların
mədəniləşməsi proseslərinə həm etnik və milli amillər, həm də beynəlxalq
amillər təsir edir. Bu aspektdə xalqların açılmaları, dünya görüşlərinin zəngin
olmaları vacib kriteriya rolunu oynayır. Bu vəhdət milli və etnik təfəkkürün,
eləcə də beynəlxalq aləmin sintezini yaradır. İnsanların daxillərində olan
etnik və milli təfəkkür digər dövlətlərdə yaşayan xalqların təfəkkürü ilə sintez
yaradır. Burada artıq zənginləşmə prosesləri baş verir. Bir tərəfdən
assimilyasiya gedə bilirsə, digər tərəfdən də zənginlik yaranır.
Hər bir xalq (millət) özünəxas siyasi sistemi qurmalıdır. Məsələn, fərd
kollektivdən kənardırsa, kollektiv içərisində yaşayaraq, başqa səmtə yönəlirsə,
o zaman tez məğlub olur və öz kökünə qayıdır. Xalq da öz ruhunda oturmursa,
öz ruhuna uyğun dövlət və cəmiyyət strukturu qurmursa, onda saxta
cəmiyyətlər və dövlətlər formalaşdırırlar. Bu kimi cəmiyətlər və dövlətlər
tezliklə uçuruma düçar olurlar və onların daxili immuniteti xarici zərbələrə
qarşı zəif olur.
Nəticələr:
-xalqın milli təfəkkürünün formalaşması mədəniyyət normalarından
asılıdır;
-mədəniyyət normaları özündə yaradıcılıq və quruculuğu əks etdirən
vərdişlərdən ibarətdir;
-bir xalqın mədəniyyət səviyyəsi onun yaradıcılığı və quruculuq
nümunələrinin effekti və sayı ilə yüksək olur;
-mədəniyyətin yüksəkliyi əks olunma effekti ilə əlaqəlidir;
-fərd yalnız kollektivin enerjisindən istifadə etdikdə güclü olur və açılır;
-hər bir xalq daha çox öz ruhuna uyğun olduqda mədəni xoşbəxtlik tapır və s.
Xalqın iqtisadi, siyasi, sosial, elmi mədəniyyəti və təfəkkürü
(Dövlətçilik mədəniyyəti kontekstindən şərh)
Mədəniyyət şüurdan və əməldən gələn və nəticələr etibarilə özünü əks
etdirən bir dəyərdir. Mədəniyyət maddi-mənəvi dəyərdir. Ona görə də maddi
aləmə mənəvi yanaşma nəticəsidir. Buradan da münasibət, əlaqə və davranış
normaları və qaydaları ortaya çıxır.
Mədəniyyət özündə etikanı, bu baxımdan tərbiyəni, namusu, vicdanı,
şərəfi, nəzakəti, ədəb-ərkanı, saflığı və digər əxlaqi dəyərləri, estetikanı, bu
nöqteyi-nəzərdən zövqlü gözəlliyi, incə duyğular yaradan obyektləri əks
etdirir.
37
Hər bir xalqın iqtisadi, siyasi, sosial, elmi və digər sahələrdə mövcud olan
mədəniyyəti ümumən cəmləşərək
dövlətçilik mədəniyyətini yaradır. Çünki
insanların bütün yaradıcılıq və quruculuq nümunələri (zehni fəaliyyəti və əl
işləri) məhz dövlətin daxilində meydana gəlir. İctimai mədəniyyət dövlətçilik
mədəniyyəti ilə vəhdət təşkil edir. İnsanlar ictimai-siyasi formasiyada
yaşayırlar. Bu formasiyanın özünü də yaratmaq elə bir mədəniyyətdir. Sağlam
dövləti və cəmiyyəti qurmaq özü elə mədəniyyətdir.
Hər bir xalq milli mədəniyyət səviyyəsinə yüksələrkən, yəni dövlətlər
qurarkən özünün milli xüsusiyyətlərini nəzərə almalıdır. Bu milli
xüsusiyyətlərdə dövlətçiliyin tarixi də mühüm rol oynayır, çünki tarix
cəmləşmiş dəyərləri əks etdirir, inkişaf (qazanclar) və tənəzzül (itkilər)
dövrünü ifadə edir. (Qeyd: hər bir qazanc inkişaf, hər bir itki tənəzzül ola
bilməz. İnkişaf dövründə elə şeylər əldə oluna bilər ki, nəticə etibarilə
tənəzzülə aparıb çıxara bilər. Tənəzzül zamanı elə şeylər itə bilər ki, nəticə
etibarilə inkişafa səbəb ola bilər. İtən şeylər şablonlar ola bilər).
Dövlətçilik mədəniyyətinin formalaşmasında milli tarixi və beynəlxalq təcrübə
mühüm önəm kəsb edir. Burada hər beynəlxalq təcrübə tətbiq oluna bilməz.
Milli təfəkkür baza rolunu oynamalıdır. Məsələn, hər bir xalq öz dövlət
quruluşunu ilk növbədə milli mədəniyyəti fonunda formalaşdırmalıdır. Etnik
şüurun tələbi ilə milli mədəniyyət əsasında dövlət quruluşları yaranmalıdır. Bu
aspektdə hər bir xalq, xalqlar birliyi dünyada nümunə olan monarxik və
respublika quruluşlarını fərqləndirməlidir və özünün siyasi təfəkkürünü doğru
nümunəyə yönəltməlidir. Siyasi təfəkkür də öz mənbəyini etno-
mədəniyyətdən götürməlidir.
Əgər biz mədəniyyəti konkret və mücərrəd istiqamətlər üzrə təsnif
etsək, onda belə qərara gəlmək olar ki, dövlətçilik mədəniyyəti mücərrəd
mədəniyyətdir. Təfəkkürdə ümumən mücərrədlik yaranır. Lakin tərkibində
konkretlilik də çoxdur. Çünki dövləti təşkil edən bütün elementlər göz önündə
olur və dövlət konkret əlaqələrdə özünü sübuta yetirir. Dövlət sərhədləri siyasi
xəritədə və qlobuslarda, atlaslarda modelləşir və özünün konkret formasını
alır. Dövlətçilik mədəniyyəti münasibətlər fonunda mücərrəd, əlaqələr və
subyektlər, eləcə də obyektlər və onların məcmu fonunda isə konkret
mədəniyyətdir.
Həm də dövlət şüurlarda özünün tərkib elementləri olmaqla,
konkret bir anlayışı ifadə edir. Dövlət quruluşları da obrazlanma baxımından
konkret anlayışı ifadə edir; çünki burada seçim nümunələri reallıqdadır.
Konkret mədəniyyət nümunələri daha çox yaradıcılıqda və quruculuqda
təcəssüm olunur. Yaradıcılıq (məsələn, ədəbiyyat və incəsənət nümunələri,
dini abidələr və s.) və quruculuq (burada daha çox inşaat-memarlıq sahələri,
müasir dövrdə sənaye sahələri, yaradıcılığın əks olunduğu quruculuq
nümunələri və s. nəzərdə tutulur) mədəniyyəti özünü maddi-mədəni irsdə
aşkar edir ki, bununla da tarixi və mövcud zaman mədəniyyət əlaqələri
meydana gəlir. Mədəniyyət elə bir anlayışdır ki, bu anlayış altında xalqın