ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
66 işıq, köhnə divan, qabaq stolu və iki stul var idi. Qab-qacaq alıb yeni evi səliqəyə saldıq. Notariusa gedib maşınımızın pulunu ödəyib götürdük. “İj” İsmilin çox xoşuna gəlmişdi. Maşınla kəndimizə – “Mollaburan dərəsi”nədək gəldik. Bura maşın yolunun dirəndiyi son dalan idi. Maşını kənar bir düzəngahda saxlayıb, qalan yolu yoxuşboyu dırmandıq. Kəndə girəndə uşaqlar bizi ötüb maşına baxmağa qaçırdılar – yarğanın burnundan bizi görübmüşlər. İndi kəndin xeyir- şər maşını da var idi... İsmil sanki hərbi xidmətdən qayıtmışdı, ya da ali məktəbi bitirib və kəndə qayıdıb – hamı onu göydən gəlmiş adam kimi qarşılayırdı. İndi bütün kəndin işıqlı gələcəyi onun əlindəydi. Həmyaşıd qızların onu nəvazişlə süzməyin- dən, – “Görəsən bu yaraşıqlı və oxumuş oğlan hansımızın qismətinə düşəcək..?” – fikrini aydınca sezirdim. Bax beləcə, Xırnaz kəndi İsmilin təhsili və yeni alver üçün qollarını yenidən çırmaladılar. İndi hər kəs siyahı üzrə təhvil verdiyindən göy-göyərti olaraq 10 qom, giləmeyvə olaraq 1 kq, yumurta olaraq 10 ədəd artıq qoyurdular – bu maşının yanacaq haqqı idi. Bunun üstünə bir qara qəpik də qoymadan Fəyyaza satdıqlarının ikiqat ucuzuna Qəmər xalaya təhvil verir, yanacaq pulundan artıq qalanı isə İsmilə cibxərcliyi verirdim. İlk günlər kirayəyə öyrəşmədiyindən elə mənimlə səhər ertədən məktəbə gəlir, mənimlə də kəndə qayıdırdı. Lakin özünə sinif yoldaşlarından dost tapdıqdan sonra rayonda yaşamağa uyğunlaşdı. Qısa vaxt ərzində dərs- lərində uğur qazandı – yeganə şikayəti xəttinin pis olma- ğında idi. Xüsusən fizika müəllimi ondan çox razılıq edirdi. Beləcə günlər, aylar ötdü. Xırnaz kəndi öz dinc həyatını sürürdü. İndi radiostansiyamıza batareya ilə işləyən radio 67 almışdım. Hər gün gecə saat 22.30-da axşam konsertinə qu- laq asırdıq. Hamı konsertədək qoyun-inək sağınını qurtarıb tövlədən çıxmağa tələsirdi. Konsert, sabahkı kəndarası söh- bətin əsas mövzusu olurdu. Oxuyanın adını unudanda isə ərinmədən dəstəylə mənim evimə gəlirdilər: – Dostu, axşam üçüncü mahnını oxuyan arvadın adı nəydi..? – Sara Qədimova – deyirdim. – Ay sağ ol, İrana da mənlə höcətləşir ki, Mahrux Muradovadır, – Dilbər xala sevincək geri dönürdü. Səxavət Məmmədov, Fatma Mehrəliyeva, Şövkət Ələk- bərova, Əlibaba Məmmədov, Qəndab Quliyeva, Habil Əli- yev, Şahmalı Kürdoğlunun dəlisiydi xırnazlılar. Kəndə yeni bir nəfəs verə bildiyim üçün çöx xoşbəxtiydim və istəyirdim ki, yeniliklərin sayını artırım. Buldozerlə danışdıq. Güc-bəlayla yolu düz kənd mərkə- zinədək səhmana saldıq. İndi maşını öz həyətimdə saxla- yırdım. Hərdən təmir üçün aldığım detalların, yağların qiy- mətini fərqinə varmadan ağzımdan qaçırdığım üçün, sən demə hər ev öz qazancından yığıb saxlamaq üçün Qəniş ağaya hər ay 10 manat pul verirmişlər. Günlərin birində Qəniş ağa mənə yaxınlaşıb dedi ki, – “Nəzərə al ki, sənin məndə 1500 manat pulun var. Təzə maşın almaq, ya da təmir üçün nə vaxt istəsən götürə bilərsən”. Kimi görürdümsə, pul yığımı biabırçılığına son qoymalarını tələb edirdim. Amma sonra başa düşdüm ki, bununla onların xətrinə dəyə bilərəm və sonda susdum. Sonra isə özümdə qalan puldan da götürüb Qəniş ağadakı pulun üstünə qoydum, “İj”i də satıb təptəzə “Qazel” yük maşını aldım. İndi camaatın həm otunu daşı- yırdım, həm də bazara qoyun-keçi aparırdım. 68 * * * İsmil rayona köçəndən sonra xeyli kişiləşmişdi. Doğma balamdan doymadığım sevgimi İsmildə tapmışdım, ona öz balam kimi mehr salmışdım. Aramızda bir sirrimizin oldu- ğunu sanmırdım, lakin, bizi kövrək və sirli bir körpü ayı- rırdı. Geyim-kecimindəki səliqə-səhmandan xoşum gəlsə də, çoxdandır ki, bir sual mənim içimi gəmirirdi, – “Axı mənim verdiyim pul, belə kostyum, köynək, ayaqqabı almağa yet- məzdi...”. O qədər tərbiyəli və çəkingən idi ki, aramızdakı pərdəni cırıb dərinə gedə bilmirdim. Məktəbi bitirməyinə bir aydan da az vaxt qalmışdı. İmtahanlara hazırlaşır, Bakı Döv- lət Universitetinə sənəd toplayırdı. “Tətbiqi riyaziyyat”ı seç- mişdi. Hərdən onunla danışanda özüm də utanırdım – mən onu uşaq sansam da, hərdən elə kişi-kişi, məntiqli fikir söyləyirdi ki, özüm məəttəl qalırdım. Və gözlənilən gün gəlib çatdı. Bütün kənd əhli kiçikdən- böyüyəcən hamı bizim həyətə yığışıb İsmillə məni Bakıya yola salırdılar. Kəndin bütün arvadları əlində bir parç 25 su hazır durmuşdular. Hər evin ağsaqqalı cibimizə pul dürtür, bizə uğurlar arzulayırdı. Arvadların gözündən axan yaşı durduran yox idi. Hamı Samaya xalaya toxtaqlıq verirdi, – “Buy başıma xeyir! Elə bil uşağı davaya yola salır. Bırdanja bıra Bakıdı dayna. Allah qoysa, inistutaja girib gələjəhdi!..” Samaya xala isə üzünü cırıb qanadırdı. Əsli xala, – “Allah sən saxla, ağız oğlun ölüf, niyə xuduruja yerə özünə sitəm eliyirsən!” – desə də, Samaya kirimək bilmirdi. Fədail arva- dının yanından keçəndə, onun böyrünə xəlvəti bir dürtmək 25 Dəmir stəkan Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|