Əşir Bəşiroğlu
67
Ailəsi
Əlipaşa bəyin atası Xanmurad bəy, anası isə Hətəmlər Şahverdinin bacısı
Ağapəri olmuşdur. Əlipaşa bəy əvvəlcə Bəyim xanımla ailə qurmuşdur. Bəyim
xanım 1844-cü ildə anadan olmuşdur. Bəyim xanımdan Sultan bəy, İsgəndər bəy,
Xosrov bəy, Rüstəm bəy və Aftab xanım dünyaya gəlmişdir. Bir müddət sonra
Əlipaşa bəy Seyid Mirəzizin qızı Ağaxanımla da evlənir. Ağaxanımdan Bahadur
bəy, İsrafil bəy, Zülü bəy, Ziba xanım və Məhbub xanım dünyaya gəlmişdir.
(Məlumat internetdəndir)
Əlipaşa bəy öz övladlarının tərbiyəsi ilə ciddi məşğul olmuşdur. Sultan bəy və
Xosrov bəyin tərbiyəsinə, onların bir şəxsiyyət kimi yetişmələrinə xüsusi səy və
böyük qayğıkeşlik göstərmişdir. Onlara şərqin qəhrəmanlıq və müdrik keçmişini
öyrətdirmişdir. Hər zaman el-obanın qayğısına qalmağı, camaatın ağır güzaranını
yaxşılaşdırmağı övladlarında tərbiyə etməyə çalışmışdır. Sultan bəyin hərb
sənətinə, Xosrov bəyin tibb elminə yiyələnmələrinə hər cür lazımi şərait
yaratmışdır.
Mir Mövsüm Nəvvab “1905-1906-cı illərdə erməni-müsəlman davası” adlı
əsərində Əlipaşa bəy Xanmurad oğlu haqqında yazır.
Sultanov Əlipaşa bəy Xanmurad oğlu Zəngəzurda böyük mülkləri olan bəy,
bölgədə müdrik kəlamları və qoçaqlığı ilə tanınmışdır. O, Sultan bəy, Xosrov bəy
və Rüstəm bəy Sultanovların atasıdır. 1837-ci ildə Zəngəzur qəzası Hacısamlı
nahiyəsinin Kürdhacı kədində (Laçın rayonu) anadan olub. 1915-ci ildə isə elə
anadan olduğu kəntdə də vəfat edib.
"Piçənis müsəlman kəndindən və başqa müsəlman kəndlərindən 300 nəfərə
qədər igidlər və qeyrətli cavanlar toplaşaraq Paşa bəy Murad bəy oğlunun
sərkərdəliyi ilə atlanıb, erməni kəndlərinin üzərinə yeriyir və onlardan qisasımızı
alırdılar.
El deyimləri
Əlipaşa bəy həmişə ədalətin, düzgünlüyün, doğruluğun tərəfdarı olmuşdur.
Ona görə də Zəngəzurda Əlipaşa bəy böyük rəğbət sahibi, müdrik kəlamlar ustadı,
böyük hörmət və şöhrət sahibi, el ağsaqqalı, müdrik, uzaqgörən bir şəxs kimi
tanınmışdır. El arasında Əlipaşa bəyə sadəcə Paşa bəy deyildiyindən bütün el
C
əsur qardaşlar
68
deyimlərində bu adla adlandırılmışdır. Onun müdrik kəlamları bu gün də el
arasında deyilməkdədir.
Öl, Molla Şərif, öl
Hacısamlı nahiyəsinin Qorçu kəndində Molla Şərif adlı bir kişi yaşayırmış.
Molla Şərif ömrünün son illərini yaşadığını fikirləşir. Düşünür ki, bu bölgələrdə
savadlı bir molla qalmayıb. Odur ki, belə vəsiyyət edir ki, "görürəm bu yaxın
bölgələrdə yaxşı savadlı bir molla yoxdur ki, məni, şəriətin bütün qayda-
qanunlarına riayət etməklə düzgün dəfn etsin. Ona görə də, vəsiyyət edirəm ki,
məni Paşa bəy el adəti ilə ədalətli şəkildə dəfn etsin.
Bu vaxtdan bir müddət keçir. Bir gün səhər erkən kəndə xəbər yayılır ki, Paşa
bəy dünyasını dəyişdi. Bu xəbəri eşidən Molla Şərif elə hey öz-özünə deyinir:
-
Öl, Molla Şərif, öl. Lap heyvan kimi öl! Artıq səni dəfn etməyə heç bir ümid
yeri qalmadı.
Bununla Molla Şərif bu itkinin qiymətini verməklə, Paşa bəyin eldən
getdiyini bildirmişdir.
Baxdı getdi
Paşa bəyin qayınatası Seyid Mirəziz Hacısamlı nahiyəsinin Seyidlər
kəndindən imiş. Seyid Mirəziz olduqca çox xəsis bir kişi idi. Qapısında olan
qoyun-
keçidən kəsib yeməyə belə qıymazmış. Seyid Mirəzizin bu xüsusiyyəti Paşa
bəyi çox narahat edər. O, daim onu bu xasiyyətdən əl çəkməyə çağırsada Seyid
Mirəziz öz bildiyindən dönmür. Ona görə də Seyid Mirəzizin xəsisliyinə işarə
edərək belə bir kəlam söyləyərmiş:
-
Bu dünyadan Ağalar bəy yedi getdi, Paşa bəy daddı getdi, Seyid Mirəziz
baxdı getdi.
İki seyid bəs edər
Paşa bəyin həyat yoldaşı Ağaxanım Seyidlər tayfasından olmasına
baxmayaraq qayınatası Seyid Mirəzizin xəsisliyindən, eləcə də seyiddən xoşu
gəlməzmiş. Ona görə də evdə, həmçinin kiçik yığıncaqlarda qoşun və ya kazakdan
söhbət düşəndə deyir:
-
Bir kəndi dağıtmağa yüz kazak nə lazım, iki seyid bəs edər. Birini kəndin
ayağında, o birini isə kəndin başında məskunlaşdırın. Bununla da iş qurtarsın.
Mərgi xəstəliyi
Əşir Bəşiroğlu
69
Qışın əvvəlləri idi. Paşa bəyin qayınatası Seyid Mirəziz onlara qonaq gəlir.
Söhbət əsnasında Paşa bəyə deyir:
-
Bu il heyvanlar üçün yaxşı ot-ələf toplaya bilməmişəm. Deyirəm bəlkə
keçiləri bir təhər bu qış sən saxlatdırasan.
Qayınatasının fikirləri ilə razılaşmayıb imtina etmək istədikdə Aşıq
Abbas
söhbətə qarışır. Paşa bəydən razılıq alır və keçiləri saxlatdırmaq üçün kəndə
gətirtdirir.
Paşa bəy Aşıq Abbasla birlikdə həftə səkkiz, mən doqquz, keçinin birini kəsib
yeyirlər. Bir müddət sonra Paşa bəy Aşıq Abbasa deyir:
-
Aşıq Abbas, bəs Seyid Mirəzizə nə cavab verəcəyik.
-
Bəy, bu işin babalı Aşıq Abbasın boynuna - deyən Aşıq Abbas gülümsündü.
Nəhayyət, bir gün keçilərini yoxlamağa gələn Seyid Mirəzizə deyirlər:
-
Seyid, keçilərin içinə bir xəstəlik düşüb , tutan kimi keçi haray-həşir salıb
bəyirir, o saatda ölür.
Günorta
namazının vaxtı yetişir. Seyid Mirəziz namaza durur. Bu zaman Aşıq
Abbas əvvəlcədən hazırlanmış qayda üzrə uşaqlardan birinə keçilərdən birinin
qulağını dişlətdirir. Keçi hay-həşir qopararaq bəyirir. Bu vaxt Aşıq Abbas namaz
qılan Seyd Mirəzizə yaxınlaşıb deyir:
-
Seyid, keçinin birini xəstəlik tutub, nə edək.
Namaz üstə söz danışmaq günah olduğu üçün bir söz deyə bilməyən Mirəziz
əli ilə işarə edir ki, keçinin başını kəsin. Keçinin başını kəsirlər.
Aşıq Abbas aşpazı öyrədir ki, bişiriləcək əti keçinin ödünə bulayıb bişirsinlər.
Elə də edirlər. Nahar vaxtı Mirəziz ətdən bir tikə ağzına qoyub tez çıxarır və "rədd
eləyin, bizi qırar" deyir. Mirəzizə söyləyirlər ki, bax beləcə keçiləri xəstəlik tutub
öldürür. Hamısını da basdırdıq. Naəlac qalan Mirəziz soruşur ki, bu xəstəliyin adı
nədir? Hazırcavablığı ilə həmişə diqqəti cəlb edən Aşıq Abbas deyir ki, "mərgi"
xəstəliyidir. Heç bir sözü olmayan Seyid Mirəziz kor-peşiman evinə dönür. Atalar
yaxşı demişdir: "Mal yeməzin malını yeyərlər".
Rəhmətə gedib
Ərikli kəndində yaşayan Hüseyn(el arasında Hüsen kimi çağrılardı) olduqca
gopçu kimi tanınardı. Yaxın kəndlərdən birində hansısa yaxşı və ya pis bir hadisə
Dostları ilə paylaş: |