Geçmişten Geleceğe Hoca Ahmed Yesevî
41
nun da etkinlik alanını genişletmesine imkân vermiş olmalıdır. Sultan Keyka-
vüs’ün siyasi mücadelesi de ilginç bir şekilde Türk tasavvufunun etkinliğini
daha da geliştirecek siyasi bir zemin hazırlamıştır. Şöyle ki, sığındıktan sonra
Bizans’ın Enez’de (Ainos) hapse koyduğu sultan, Berke Han’ın Emir Nogay
kumandasında gönderdiği ordunun Balkanları istilâsı esnasında kurtulma
şansı bulacaktır. Berke Han’ın baskısı karşısında kurtarılan ve maiyeti ile bir-
likte Saray şehrine götürülen sultana yine han tarafından Suğdak bölgesi iktâ
olarak bırakılmıştır. Bu siyasi şartlar altında Anadolu’nun bazı ileri gelen-
lerinin Keykavüs ile bağını korumuş oldukları görülüyor. Mesela bunlardan
Sâhib Ata, Selçuklu iktidarını ele geçirmiş olan Muineddin Pervâne tarafından
Keykavüs ile irtibatta olduğu iddiası ile Osmancık kalesine hapsettirilmiştir.
Anadolu’da Keykavüs’ün temsil ettiği milli çizgiye yakın olan unsurlar, Bay-
bars’ın 1277 yılında Anadolu seferinden dönmesinden sonra durumun kendi
aleyhlerine dönmesi karşısında artık Batı Anadolu’daki uç bölgelerine çekil-
mişlerdir.
29
Bu şekilde uç bölgeleri, hem siyasi, hem coğrafi ve hem de manevi
olarak Deşt-i Kıpçak’la ilişkilerin üssü durumuna gelmiştir. Bu dönemde uç-
larda kendini yeniden üreten Türk tasavvufu, hem Anadolu’da ve hem Deşt-i
Kıpçak’ta siyasi gelişmeleri yönlendiren itici manevî güç olacaktır. Altın Orda
adına yürütülen bütün bu askeri ve dini faaliyetlerin başında Emir Nogay
bulunuyordu ki Sarı Saltuk ile birlikte onun üzerinde özenle durmak gerekir.
D- Emir Nogay ve Sarı Saltuk’un İslamlaşmadaki Rolü
1- Emir Nogay
Türk tasavvufunun Anadolu ve Deşt-i Kıpçak’taki ortaklığı, Ilhanlılara
karşı Altın Orda-Memluk siyasi ittifakının yarattığı vasatta gelişmiştir. Berke
Han zamanında başlayan bu ittifakın gaza kültürü ile birleşerek Hıristiyan
Ortodokslara yönelmesi bilhassa Emir Nogay’ın Altın Orda’da kırk yılı bulan
iktidarı zamanında olmuştur diyebiliriz. Ilk olarak Berke Han zamanında Hü-
lagü’ye karşı yürütülen savaşlarda kendini gösteren Emir Nogay, 1262- 1266
yılları arasında Ilhanlı ve Bizans seferlerinde bizzat ordunun başında bulun-
muştur.
30
Memlukler ile ittifakın da hararetli bir savunucusu olarak ülkenin
29
Osman Turan, a.g.e., s. 458-590.
30
Bertold Spuler, İran Moğolları: Siyaset, İdare ve Kültür, İlhanlılar Devri, 1220-1350, Çev. C.
Köprülü, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara, 1987, s. 79.
42
Geçmişten Geleceğe Hoca Ahmed Yesevî
dış siyasetini belirleyerek Altın Orda Hanlığı’nın Mısır ve Anadolu ile yakın
temasında başlıca rolü oynamıştır. Bununla bağlantılı olarak Emir Nogay, Al-
tın Orda içerisinde Islâm fırkasının uzun bir süre de reisliğini yürütmüştür.
Onun çevresindekilerin Deşt-i Kıpçak’ta giderek yönetimi ele geçirmesi ve
buna karşı oluşan tepkilerin doğurduğu feodal savaşların ideoloji ihtiyacını,
Türk tasavvufu kolayca karşılamaktaydı. Feodal kavga kızıştıkça dini atıflarn
daha sıklık kazandığı bu süreçte, Türk tasavvufu, Altın Orda sahasında vücut
bulan Tatar, Nogay, Özbek, Kazak gibi bütün etnik oluşumların kimliğinin ayırt
edici özelliği olmaktaydı. Içeride Müslüman fırkasına öncülüğüyle kabileler
arası iç iktidar kavgasını kendi lehine çeviren Emir Nogay, dışarıda da Bizans
ve Rus Kinezlerine karşı sert tutumu ile Islamlaşma yönünde dönüşümünü
hızlandırmıştır. Başta Mangıtlar olmak üzere onun dayandığı kabileler, daha
çok ticaret yolları güzergâhında aşağı Idil boyu ve Astarhan çevresinde ya-
yılmış olmaları sebebiyle Islâmî etkilere daha açık bir durumdaydı. Ayrıca
iktidarı devrinde Emir Nogay’ın öz yurdu, Bizans ucunda yer alıyor ve Özi
(Dineper) ırmağına kadar uzanıyordu. Hükümet merkezi ise Tuna ırmağının
ayağında bulunan yeni adı Dobruca olan Isakçı kasabası idi.
31
Tokta Han ile
giriştiği mücadeleyi kaybeden Altın Orda’nın bu kudretli emiri, 1299 yılına
yakın bir tarihte öldürülmüştür. Nogay’ın ölümü Altın Orda’nın Bizans ucun-
daki faaliyetlerini aksatacaktır. Kudretli zamanında onun organizasyonunda
yer alan 7 bin kişilik paralı Alan askerinin Bizans hükümeti tarafından acilen
kiralanmış olması yanında bazı Katalan ve Türk paralı askerlerini de hizme-
te alması Batı Anadolu’da Türk ilerleyişinin kritik yıllarına denk gelir. An-
cak Bizans, bu artan maliyeti karşılayabilecek durumda değildi. Bu sıralarda,
akıncı veya paralı asker olarak faaliyet gösteren Türk askeri birlikleri, Aydın
hanedanından Umur Gazi ve Osmanlı hanedanından Orhan ile oğlu Süley-
man Paşa gibi güçlü liderlerin yönetiminde birleştiler. Bu birliklerin içerisin-
de Emir Nogay’ın dağılan birlikleri de bulunuyordu. Onun adını alacak olan
birliklerin bir kısmı 14. yüzyılda Balkanlardaki siyasi gelişmelerde belirleyici
bir rol üstlenmişlerdir. Bulgaristan’da Şişman oğullarının (Şişmanid) yükse-
lişi Moldovya’da Dobruca’da prensliklerin kuruluşu bölgede Emir Nogay’ın
dağılan birliklerinin (Kuman-Nogay) yayılması ile ilgilidir.
32
Emir Nogay’dan
31
Mustafa Kafalı, Altın Orda Hanlığının Kuruluş ve Yükseliş Devirleri, Istanbul Üniversitesi Edebiyat
Fakültesi Yayınları, Istanbul, 1976, s. 58- 61.
32
Inalcık, a.g.m., s. 339.