Əziz oxucular! Bu mənim ilk kitabımdır. Yazmağa 2007-ci ildən başlamışam
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
daşıyırsan. Qanun qarşısında cavab verməyə hazırsanmı? Gəl sən nə bizi yor, nə də özünü. Açıq aşkar nə olubsa danış! Görünür Səbinə xanım polkovnik Muradlının sözlərindən təsirləndi. Söz verdi ki, bildiyi hər şeyi danışacaq. Bircə onu yalan ifadəyə görə həbs etməməyimiz üçün yalvarmağa başladı. Məmmədzadə də razı oldu. Səbinə də sözə başladı: - Mən orta məktəbdə oxuyandan anamız bizimlə danışmağa fürsət tapmışdı. Cavad o vaxtdan ona kin saxlayırdı. Düşünürdü ki, bizi mal- mülk əlindən getməsin deyə atıb. Lakin mən hər zaman onu həsrətlə gözləyirdim. Sahibə pis insan deyil. Amma yenə də öz anam sağ ikən yad birisinə necə ana deyərdim?! Sağ olsun Simuzər xala. O anamdan mənə, məndən də anama xəbər çatdırardı. Nəhayət bir il əvvəl görüşüb danışdıq. İşləmək istədiyimi demişdim. Tezliklə mənə bu işi tapdı. Dedi ki, müdirlə danışıb həll eləmişəm. İş saatların qısadır. Odur ki, atamgil gəlməzdən əvvəl evdə olaram. İki ay əvvəl də Cavadla danışmaq istədi. Lakin Cavad onun haqqında eşitmək belə istəmirdi. Qardaşımı çox sevirdim. Əgər yaşasaydı anamızla barışdığımı və onun necə yaxşı qadın olduğunu deyərdim. Əminəm ki, ilk görüşdən sonra anamızı bağışlayardı. - Yaxşı səhər saat 7:30 da işə gedirsinizsə niyə cinayət baş verən gün yatdığınızı deyirsiz? Bizim əlimizdə sübut var ki, həmin vaxt siz nəinki oyaq olmusuz, hətta cinayətin necə törədildiyinin şahidi olmusuz! Səbinə əllərini üzünə tutub hönkür-hönkür ağlamağa başladı. Sanki hər şeyi yenidən görürdü. Üzünü polkovnik Muradlıya tutub dedi: - Hər zaman olduğu kimi həmin gün də işə gedəcəkdim. Bağçada yoxlama olacağından saat 7-də işdə olmalıydım. Cavadla atam çıxar çıxmaz mən də hazırlaşdım. Cəmi 4-5 dəqiqə gözləyib evdən çıxdım. Blokun qapısına yaxınlaşanda atamla Cavadın bir kişi ilə mübahisə etdiyini gördüm. Azacıq dayanıb gözlədim ki, bəlkə mübahisə bitər və mən işə gedərəm. Lakin Cavadın onu itələdiyini gördüm: - Səbinə titrək səsi ilə sözünə davam etdi: - o kişi cibindən bıçaq çıxardıb əvvəl Cavada vurdu. Atam onu qolları arasında tutanda atamın da ürəyindən bıçaqladı. Cavad ayağa qalmaq istədiyi an qatil ona yenidən bir neçə dəfə bıçaq sancdı. Qorxumdan qışqırdım. Düşündüm ki, hər ikisi də öldü. Amma o bloka yaxınlaşdı. Mən evə doğru qaçdım. O da arxamca qaçırdı. Evin qapısına az qalmış məni tutdu. Bıçağı boğazıma dirədi. Dedi əgər kiməsə nə isə desəm məni, anamı və yaxınlarımı da öldürəcək. Mən də razılaşmalı oldum :- Səbinə sözlərini yarım qoyub boynundakı yaylığını açıb boğazındakı bıçaq izini göstərdi: - Sonra əlimi boğazıma sıxıb içəri keçdim. Ağlamaqdan az qalırdı ürəyim partlaya. Boynumdakı qanı Sahibə görmədi. Çünki, içəri keçən kimi otağa girib, arxadan bağladım. - Qatil Sahibdir?- Muradlı qəfildən sual verdi. - Mən qorxuram. Desəm anamı da öldürər, yaralı atamı da, məni də. Məmmədzadə: - Siz qatili nə vaxta kimi gizlətmək fikrindəsiniz? Narahat olmayın, biz sizi qoruyarıq. Amma gizlətməyə təkid etsəniz sizi cinayətkara yardım etdiyiniz üçün həbs edəcəyik. Polkovnik Muradlı: - Qızım insafa gəl, de görüm, qatil Sahibdir? Dünən sizin evə sənə növbəti dəfə xəbərdarlıq etmək üçün gəlmişdi? Danış, qorxma! Unutma ki, heç bir qatil şahidi sağ buraxmaz. Mən: - Səni də bir zaman öldürəcək. Axı atan hələ sağdır. Ona yazığın gəlsin. Mayor Səfərli: - Bəs Cavad?! Onun qanını yerdə qoyacaqsan? Səbinə qətiyyətlə cavab verdi: - Bəli atamı da Cavadı da bıçaqlayan qonşumuz Sahib idi!!! Bu vaxt qapı açıldı. Sahib qapıdan boylanıb: - Rəis, bəlkə sabah gələrəm? Hə? İşim gücüm var axı! Polovnik-leytenant Məmmədzadə bizə əmr etdi: - Tutun onu! Ciblərini yoxlayın. Səfərli və mən Sahibi cəld tutduq. Qollarına qandal vurub, ciblərini gəzdik. Oradan cib dəsmalı, kağız parçası, və cib bıçağı tapdıq. Dəhlizə çıxıb bıçağı polis zabitinə uzatdım. Təcili ekspertizaya aparıb qısa zamanda cavab göndərmələrin istədik. Sahib: - Mənim günahım yoxdur. O çörək bıçağımdır. Mağazada para çörək satanda onunla kəsirəm. Hara aparırsız? Nə ekspertiza, siz nə danışırsız? Mən qatil deyiləm!!! Polkovnik Muradlı: - Demək günahın yoxdur? - Hə. Günahsızam. - Yaxşı nə deyirəm. Bəs hadisə baş verdiyi zaman nə edirdin? - Demişdim axı. İfadəmdə var. Çörək almağa düşmüşdüm. Qızımın ad günü idi. Onda Cavadgillə rastlaşdım. - Aha... demək çörək alırdın? - Hə qəpiklərim də yerə tökülmüşdü. Onda görmüşdüm ki, yerə sərildilər. Qatil isə əllərini sallaya-sallaya gedir. - Qəpiklərin? - Hə, qəpiklərim. 7 çörəklik qəpiyim vardı, əlimdən yerə dağılmışdı. - Nəyə görə siz çörək satdığınız halda evinizə çörəyi məhz pulla alırsız?- Muradlı davam etdi- Bizi axmaq yerinə qoymayın Sahib bəy. Əlimizdə Səbinənin etirafı var. Günahınızı boynunuza xoşluqla alın. İş ondadır ki, polkovnik-leytenant Məmmədzadə, bu şəxs qara plaşlı alnı çapıqlı qatili uydurub ki, sizi səhv yola salsın. Məhz onun verdiyi yanlış ifadə sizin cinayəti açmanıza mane olub. Düyünün harada olduğunu soruşurdunuz. Baxın düyünün özü elə qarşınızda əyləşib. Əks halda siz bu cinayəti çoxdan açmışdız. Sahibin qatil olduğunu göstərmək üçün Səbinənin ifadəsi bəs edərdi. –üzünü yenidən Sahibə tutub - Yaxında Fərhad bəy də ifadə verə bilər. Onda çıxış yolunuz olmayacaq. Sahib bir qədər başı aşağı oturdu. Nə isə qərarlaşdırdığını hiss etmişdim ki, sözə başladı: - Bəli yoldaş müstəntiq daha gizlətməyin yeri yoxdur. Qatil mənəm! İş ondadır ki, axmaq nəfsimin qurbanı olmuşam. Hər həftə ailəmdən xəbərsiz qumar oynayardım. Düşünürdüm ki, bir zaman külli miqdarda pul udaram və ailəmi kasıblıqdan xilas edərəm. Lakin alınmadı. Bir gün oyunun ən qızğın yerində pulum bitdi. Tərslikdən dükanımın sənədləri cibimdə idi. Əlimə keçər keçməz düşünmədən oyuna qoydum. İnanırdım ki, udaram. Amma şansım yox imiş. Uduzdum. Beləliklə, ailəmi necə deyərlər “çörək ağacından” məhrum etdim. Başqa iş də əlimdən gəlmirdi. Bacardığım tək şey ticarət idi. O andan özümə bir daha qumar oynamayacağıma söz verdim. Tövbə etdim. Dükanımı uduzduğum şəxs insaflı oldu. Dedi sənədi 5 min manatın müqabilində qaytaracaq. Amma cəmi 3 gün vaxt verdi. Üç günə 5 min manatı necə tapardım. Elə bir tanışım, dostum da yox idi. Dükan da atamdan mənə qalma idi. İşlədikcə ərazisini genişləndirmişdim. 100-200 manat deyil ki, tanışlarımdan tapam. Mənim üçün 5 min manatı tapmaq özü də 3 günə qeyri-mümkün idi. Həmin gecəni yata bilmədim. Götür qoy edib borc ala biləcəyim insan axtarırdım. Nəhayət Fərhad bəy və onun ilk yoldaşı Zərifə xanımı xatırladım. Səhər açılan kimi blokun ağzında Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|