Əzizə Cəfərzadə
Yüklə 2,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
146 istҽmirdi.
Ҽlini qaldırıb qadının zҽr-zibanҽ örpҽk altından görünҽn cığa vҽ birçҽklҽrini sığalladı, barmaqlarını nҽm kirpikli gözlҽrindҽ gҽzdirdi. Nҽmliyi duyunca qҽlbi sıxıldı.
– Sҽn dҽ? Sultanım, sҽn da arvadlara dönürsҽn nҽdi? Bu nҽm neyçündür? Mҽn sҽni ҽr ürҽkli, mҽrdanҽ qҽlbli vҽtҽn igidlҽrindҽn seçmirҽm. Onların birisҽn, göyҽrçinim, qumrum mҽnim! Sultanım xanımın yaĢ kirpiklҽri sҽyriĢdi, gözlҽrindҽ birҽr ulduz sayrıĢdı. – Bu «mҽrdanҽ» ilҽ «göyҽrçin» sözlҽri tutmadı. – Sҽndҽ һҽr Ģey tutaĢdı. Al da, Ģal da yaraĢır sҽnҽ, Sultanım mҽnim!
– Di get, dilim «get» demҽyҽ gҽlmҽsҽ dҽ get! Sҽni atan çağırır, vҽtҽn çağırır. Oğulluq borcu çağırır sҽni. Mҽndҽn dҽ, saraydan da, tapĢırıqların sarıdan da naraһat olma. – Olmaya bilsҽydim... Qҽlbini köyrҽltmҽk istҽmirҽm. Amma baĢqa sҽfҽrlҽrimdҽ ürҽklҽ gedirdim. Qҽlbim – sҽn
www.vivo-book.com
147 burda qalsan da, nigaran deyildim. Ġndi nҽdҽnsҽ nigaranam. – Mҽn dҽ... – Salamat qal, Sultanım, – Salamat qayıt, sevdiyim. – Allaһ amanında. – Tanrım sҽnҽ yar olsun.
Ayrıla bilmirdilҽr. Qazi bҽy bir dҽ ҽyildi, Sultanım xanımın һҽlҽ dҽ qızlıq tҽravҽtini saxlayan yuvarlaq çҽnҽsindҽn yapıĢdı, ikicҽ barmağı ilҽ bu çҽnҽni yuxarı qaldırdı. Gҽlinin boğazından, gҽrdҽnindҽn dönҽm-dönҽm öpdü. DöĢlҽri arasından qalxan mixҽk vҽ gülab iyini ciyҽrlҽrinҽ çҽkdi. Könlündҽ һar baxıĢda onu bir daһa ovsunlayan Sultanıma qovuĢmaq arzusu baĢ qaldırdı. Gҽlini qolları arasında ürҽyindҽn qopub gҽlҽn bir eһtirasla, bütün vücudunu alıĢdıran bir arzuyla sıxdı vҽ bu ayrılığı törҽdҽn sҽbҽblҽrҽ acıqlanaraq ayrıldı. – Salamat qal, Sultanım! – Salamat qayıt, ҽzizim! – Gҽlin cҽld alçaq mizin üstündҽn gümüĢ piyalҽni aldı, ҽrinin ardınca su sҽpdi. – GҽliĢinҽ mҽn qurban, gediĢin nҽ yamandı, һeyyy – deyҽ inlҽdi. Bu һal xeyli sürdü. Bir saata qҽdҽr o һҽlҽ dҽ istҽklisinin һҽrarҽti vҽ www.vivo-book.com
148 ҽtri duyulan yataqda üzüqoylu qaldı. Ağır, dҽrinliyi һҽlҽ ona o qҽdҽr dҽ aydın olmayan bir qorxu qҽlbini bürümüĢdü. Yerindҽn qalxıb xırdaca-xırdaca ҽlvan ĢüĢҽlҽr taxılmıĢ pҽncҽrҽyҽ yanaĢdı. Buradan qalanın diĢ-diĢ divarları, onların altından Ģüy çҽkmiĢ mazğallar görünürdü. Qaladan o yana tozlu bir yol uzanıb gedir. Onu Sultanım adlandıran bir igidҽ özü ilҽ һaralarasa, һansı qorxu vҽ tҽһlükҽlҽrҽ isҽ çҽkib aparırdı. Hҽsrҽtli gözlҽrini bu yollara dikib xeyli baxdı vҽ yalnız indi birdҽn-birҽ özünҽ yad olan bu sarayda tҽk-tҽnһa qaldığını duydu. Qҽribҽ idi ki, bu tҽklik onu sıxmırdı, ҽksinҽ bu tҽnһalığı duyduqca vücuduna bir mҽtinlik, bir cürҽt axıb gҽlirdi. Sultanım xanım gecҽni tҽk yatdı. Yanına saray xanımlarından, qulluqçularından kimsҽ gҽlmҽdi, gҽlҽ dҽ bilmҽzdilҽr. Çünki ertҽ getmiĢ Qazi bҽyin sarayda olmadığından, deyҽsҽn, nҽdim Saleһdҽn baĢqa kimsҽ xҽbҽr tutmamıĢdı.
www.vivo-book.com
149 QOġUN GҼLĠR
Sҽrkҽrdҽ dayandı. QoĢun atın qҽnĢҽrindҽn ҽsgҽri addımlarla irҽlilҽyirdi. Qabaqda ҽlҽmlҽr, aypara altında at quyruğu vurulmuĢ tuğ, baĢ barmağını cüt tutmuĢ pҽncҽ baĢlıqdı yaĢıl bayraq aparırdılar. 40 boyun öküz qoĢulmuĢ mancanaq-top arabaları arxada gҽlirdi. Ҽsgҽrlҽr һҽlҽ o qҽdҽr dҽ yorulmamıĢdılar. Amma xeyli yol gҽlmiĢdilҽr. Sҽrkҽrdҽnin son һökmünҽ görҽ bu gün onlar olduqca erkҽn qalxmıĢdılar. Gecҽ az qala yarı idi ki, çapar һökmü ona yetirmiĢdi. Çadırın qҽnĢҽrindҽ atdan enmҽdҽn ҽmri verib getmiĢdi. Cavan sҽrkҽrdҽ qҽlҽbҽ eĢqilҽ dan ulduzu doğmamıĢdan qoĢuna qalxmaq ҽmri vermiĢdi. DöyüĢ yerinҽ һamıdan ҽvvҽl çatmağa tҽlҽsib, tez çıxmıĢdı, elҽ buna görҽ dҽ indi ҽsgҽrlҽrin üzündҽ yorğunluq ҽlamҽtlҽri görünmҽyҽ baĢlamıĢdı. Sҽrkҽrdҽ düĢünürdu: «Hҽlҽ xeyli yol var. Çox yorulsalar, döyüĢdҽ lazımi çeviklik göstҽrҽ bilmҽzlҽr. Nҽ isҽ etmҽk lazımdı».
www.vivo-book.com
150 GünҽĢ dırnaq boyda qalxmıĢdı. Hҽlҽ Ģüaları göz qamaĢdırmırdı, aralıdakı dҽnizin üstündҽ qızılı bir yol salmıĢdı. Dҽyirmi kürrҽ kömür kimi közҽrib yüksҽlirdi. Ҽtraf xeyli iĢıqlandığından sҽrkҽrdҽ tozlu-torpaqlı, yuxudan doymamıĢ gҽnclҽrin simasında açıq-aydın üzüntü һiss edirdi. Halbuki qarĢıdakı ağır döyüĢ üçün ona gümraһ döyüĢçülҽr lazım idi. Möһkҽm Bakı qalasını – ġirvanĢaһların qüdrҽtli qıĢ iqamҽtgaһı olan Ģҽһҽr qalasını almaq o qҽdҽr dҽ asan olmayacaqdı. Sҽrkҽrdҽ qoĢunu seyr etdikcҽ müntҽzҽm addım sҽslҽrinҽ qarıĢmıĢ nizҽ, qalxan, yҽmҽn qılıncı cingiltilҽrini dinlҽyir vҽ çarҽ axtarırdı. Dҽniz isҽ mis piyalҽdҽki ҽrimiĢ qızıl kimi parıldayır, insana sanki gҽl-gҽl elҽyirdi. Birdҽn sҽrkҽrdҽ nҽ isҽ düĢünüb, ҽlini yuxarı qaldırdı vҽ dayanmaq iĢarҽsi verdi. YüzbaĢıları yanına çağırdı: – QoĢunu dayandırın. Tҽbilçini yanıma çağırın! Sҽslҽr ucaldı: – Dayanın, durun! Tҽbilçi sҽrkҽrdҽyҽ yanaĢdı. Ҽmrҽ müntҽzir durdu. Sҽrkҽrdҽ dillҽndi: www.vivo-book.com
151 – Tҽbilini iĢҽ sal! Mҽn iĢarҽ verҽn kimi min beĢ yüz zҽrbҽ vurmaqla saya baĢla! – Sonra kömҽkçilҽrinҽ döndü. – QoĢuna çimmҽk icazҽsi verilir.Qoy çimsinlҽr, sayçı min beĢ yüz iĢarҽsi verҽnҽcҽn. Yorğunluqları çıxar. QızılbaĢlar ҽmr alan kimi sevincҽk içindҽ һay-küy ilҽ cҽld soyunmağa baĢladılar. Soyunan-soyunan özünü yay gecҽsinin ilıq-ilmanqı etdiyi suya vururdu. Yalnız gҽnclҽrҽ mҽxsus bir qayğısızlıqla çimiĢirdilҽr. Saһildҽ tҽbilҽ vurulan toxmağın qopardığı yeknҽsҽq sҽs eĢidilirdi. Bir... iki... üç... Qumluqda bir sҽrkҽrdҽ qalmıĢdı, bir dҽ tҽbilçi. Tҽbilçi sayır, sҽrkҽrdҽ isҽ bu aram say sҽdaları altında düĢünürdü: «Bakı qalasını çox möһkҽm deyirlҽr. Kim bilir, sabaһkı döyüĢ zҽfҽrmi, mҽğlubiyyҽtmi gҽtirҽcҽk? Kim bilir, sabaһ axĢam ҽzanına bunlardan һansı sağ qalacaq? Bҽlkҽ dҽ, bu çimmҽk kimisi üçün sol ölüm qüslü olacaq. ġҽһidҽ qüsl verilmҽz. Qoy çimsinlҽr. Qoy tҽmizlҽnsinlҽr yolların, susuz sҽһraların tozundan. Qoy dincҽlsinlҽr. Mҽrdҽkan qalasını, Ģaһın bağ evini alandan buraya gҽlincҽn onlara dinclik vermҽmiĢҽm. Ġntҽһası bir az sonra Xülҽfa bҽy gҽlib yetiĢҽcҽk, mҽni danlayacaq. Qoy olsun! Bu danlayıĢdan da bir һҽzz Yüklə 2,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|