- 88 -
Çəyirdəklərdəki boşluq o öz-lə doludur. Hər şey varoluşunu o
öz-ə borcludur. Gerçək də elə budur. O öz varlıqdır».
1
Daha sonra atası oğluna duzlu suyun dadına baxdırır.
Amma duz özü gözə görünmür. Dad verən gözlə görünməyən-
dir. Daha sonra Atmanın hər şeyin içində həm də dışarında
olduğu qeyd edilir. «O hər şeyi biləndir, amma onun ağılla
qavranılması mümkün deyil». Beləliklə, həqiqi varlıq gözlə
görünməyən də ola bilər. Görünənlər, zahirlik ötəri və keçici
olmaqdan başqa, əlamət və funksiyaları şərtləndirmir. Hər hansı
cisim və ya hadisənin həqiqi funksiyası onun zahirində deyil,
genetik proqramında «qələmə alınmışdır».
Beləliklə, həqiqi varlıq axtarışında, hissi varlıqla əqli var-
lığın müqayisəsi zamanı hələ qədim dövrlərdən başlayaraq əqli
varlığa, ideyaya birincilik verilməsi tendensiyası üstünlük təşkil
edirdi.
Bizim təklif etdiyimiz konsepsiyaya görə isə hissi təcrü-
bənin obyekti də əslində əqli varlıqdır. Sadəcə olaraq «hissi
dünyada» cismlərin siması onların daşıdığı passiv ideyalarla
müəyyənləşir. İdrak prosesi əslində onların işıqlanması, passiv
haldan aktiv hala keçirilməsi, canlandırılması prosesidir ki,
burada insanın daşıyıcısı olduğu iki fərqli ideya arasında daxili
ahəng, harmoniya yaranması həqiqətə çatmaq üçün şərt kimi
çıxış edir.
ARİSTOTEL, İBN SİNA VƏ MÜASİR
ÖZÜNÜDƏRK TƏLİMLƏRİ
1
Yenə orada, səh. 29.
- 89 -
Platon və Aristotelin ruh və nəfs haqqında, mənəvi-intel-
lektual həyatın strukturu haqqında fikirləri sonrakı dövrdə ən
çox orta əsrlər islam fəlsəfəsində inkişaf etdirilmişdir ki, bu
sahədə ən böyük xidmətləri olan filosoflar, heç şübhəsiz, Fərabi
və İbn Sinadır.
İbn Sina, Aristotel təlimini bir neçə istiqamətlərdə inkişaf
etdirmişdir.
Məlum olduğu kimi Aristotel təlimində hələ mahiyyət
məzmundan, substratdan fərqlənmir və nəticədə mahiyyət «tək-
cə» çərçivəsində axtarılır.
1
İbn Sina isə «mahiyyət» anlayışının
müasir anlamını vermiş və onu «ümumi» olaraq izah etmişdir.
Özünün «Metafizika» əsərində İbn Sina bu məsələni önə
çəkmiş və kitaba «Zəruri mövcudadda mahiyyətin fərdi ola
bilməməsinin izahı» adlı xüsusi paraqraf daxil etmişdir.
2
Mehdi
Əminrazavi də diqqəti bu cəhətə yönəldərək göstərir ki, İbn
Sinaya görə mahiyyətlər şeylərdə yox, ancaq mücərrəd şəkildə
mövcuddurlar.
3
Məntiq sahəsində İbn Sina Aristotel məntiqini sadəcə
şərh etməmiş, bu sahəyə bir sıra yeniliklər gətirmişdir. Əslində
İbn Sina məntiqin xüsusi bir sahəsi olan modal məntiqin
banisidir. Belə ki, Avropada bu problemlə ancaq XIII-XIV
əsrlərdən məşğul olmağa başlamışlar və o da yəqin ki, İbn
Sinanın əsərləri ilə tanışlıqdan sonra.
İbn Sina məntiqə daha geniş planda yanaşır. Aristotelə
görə, məntiq sillogizmlər qurulması, xüsusi halda sübut
haqqında təlimdir.
4
İbn Sina isə məntiqi məlum anlayışlardan
naməlum anlayışlara düzgün keçidin qaydalarını, habelə bu
1
Аристотель. Физика. // Сочинения, том 3, М., «Мысль»,
1981, стр.63.
2
Ибн Сина. Избранные философские произведения. М.,
«Наука», 1980, стр.140.
3
Мехти Аминразави. Авиценна (Ибн Сина) – Великие
мыслители Востока. М. Крон-пресс. 1998, стр.574.
4
Аристотель. Первая аналитика. 24 а.// Сочинения, том 2, М.,
«Мысль», 1978, стр.119.
- 90 -
anlayışların vəziyyətini öyrənən elm kimi müəyyənləşdirir.
1
Sillogizmlər və sübut məsələləri buradan xüsusi hal kimi çıxır.
Tacik tədqiqatçısı M.Dinorşoyevin yazdığı kimi, İbn
Sinanın mühakimə təlimi, Aristotelin mühakimə təlimindən
xeyli fərqlidir; belə ki, o, yalnız kateqorik mühakimələr haq-
qında deyil, həm də hipotetik (şərti) mühakimələr haqqında
təlimdir.
2
İbn Sina özü bu fərqi belə izah edir: «Bu mühakimə,
iki mülahizədən yaranır ki, onların hər biri müstəqil mühakimə
olmaq xassəsini itirərək o biri ilə şərtlənir və o birindən hasil
olur. Elə mühakimələr, şərti birləşdirici və hal mühakimələri
adlanır. Mülahizələr arasında əlaqə belə də ola bilər ki, onların
biri o birisinə uyğun gəlmir və onun əksinə olur. Bu halda
mühakimə şərti-ayırıcı mühakimə adlanır».
3
Məlum olduğu kimi, Aristotel Platon təlimini tənqid etsə
də, materiya ilə ideya arasındakı ayrılığı tam aradan qaldıra
bilməmişdi. İbn Sina fəlsəfəsinə görə isə materiyanın dərk
olunması ancaq onun formaları və aksidensiyaları vasitəsilə
mümkündür.
4
İbn Sina materiyanı şeylərdən fərqləndirərək
ilkin zəruri mövcudat kimi dəyərləndirmişdir və onun nə vaxtsa,
kiminsə (hətta Allah) tərəfindən yaradılmasını mümkünsüz
hesab etmişdir; belə ki, yaradılan şey nə vaxtsa olmamışdır,
amma materiya əzəli və əbədidir. Bu fikir əl-Qəzali tərəfindən
İslamın ehkamlarından kənara çıxma kimi qiymətləndirilmiş və
kəskin tənqid edilmişdir. Bu məsələyə «Filosofların təkzibi»
adlı xüsusi əsər həsr edən əl-Qəzalinin fikrinə görə, filosoflar
(ilk növbədə İbn Sina nəzərdə tutulur) Allahı Qurani-
Kərimdəkinə uyğun izah etmirlər. Belə ki, İbn Sina materiyanın
heç nədən yaranmasını inkar etməklə hər şeyin Allah tərəfindən
yaradılması fikrindən kənara çıxmış olur. İbn Ruşd isə
«Təkzibin təkzibi» əsərində əl-Qəzaliyə qarşı çıxaraq onun
1
Ибн Сина. Избранные философские произведения. М.,
«Наука», 1980, стр. 33.
2
М.Диноршоев. Ибн Сина и его философские воззрения. //Абу
Али Ибн Сина. Избранные произведения. Том 1, Душанбе, Ирфон,
1980, стр. 19.
3
Абу Али Ибн Сина. Избранные произведения. Том 1, стр. 19.
4
Yenə orada, səh. 29.
Dostları ilə paylaş: |