FiRİdun bəy köÇƏRLİ
Yüklə 0,55 Mb. Pdf görüntüsü
|
53
Dəhyeki-divanə nədir sözümüz, Bu yolları yaxşı billik özümüz.
İtaət etməsə malikə məmluk, Olmaz aralıqda təriqi-süluk.
Gündə bir çarpa eylərik irsal, Yeyərsən, yatarsan, bicürmü vəbal”.
Küftü şeno ta ki, yetdi payanə! Görün tülkü nə gətirdi bəhanə!
Dedi: “Əsirgəməm bir qaşıq qanı, Bəli laf vuranlar gen gündə, hanı?
Xirsi-qəviheykəl, xuki-pirğürur, Gürgi-şikarəfkən. Çəqqali-məğrur.
Yaxşı gündə mənəm-mənəm deyənlər, Ovu göydə alıb, göydə yeyənlər.
Seyid edən zamanda salmazlar yada, Deməzlər bir parça verək ona da.
Yaman gündə tamam durub kənara, İstər bir fənn ilə özün qurtara.
Məni qətlgahə eylərlər rəvan, Mən rubahi-aciz, o şiri-jəyan.
Əgər bir pəncəsin vursa sərimə, Xurd-xurd olub tamam dollam dərimə.
Dinəndə deyərsiz əhli-tədbirik, Məsəldir: güclüyə nə duz, nə çörək?!
Göndərin laəqəl mərdi-hünərvər, Yetirsin ərziniz, gətirsin xəbər”.
Yerbəyer dedilər: “Ey tülkü qardaş, Bu sözü söyləməz əcamir, ovbaş.
Küllühüm aləmi tuta qiylü qal, Heç adətdə yoxdur elçiyə zaval.
54
El namusu elə düşər, əzizim, Yaman yerə yetib işimiz bizim.
Doğrudur, gen gündə biz laf vurarıq, Gərdən çəkib yal qabardıb durarıq.
Hanı bizdə o növ adabü ədəb, Təqrirati-məlih, ləfzi-müntəxəb.
Böyük hüzurunda deyək, danışaq, Kürəyə düşməyən olmaz yumuşaq.
Bir ağaca çəkilməyə ta körpü, Nə dər olur, nə dərvazə, nə körpü.
O ki, sənsən – hər elmdə mahirsən, Fəhmü fərasətdə xalqa zahirsən.
Yüz kari-müşkülə gör qoyasan əl, Göz yumub açınca səyin eylər həll.
Xidmətində eyləmişik təğafül, Əfv eylə cürmümüzü, ey piri-aqil!
Hörmətin lazımdır bizlərə, amma Axtarma keçəni, “məza ma məza”. 1
Əgər ki, olmasa səndən bir çarə, Gərəkdir vətəndən olaq avarə”.
Söylədilər əfzun, dedilər bihədd, Tülkü eyləməyib iltiması rədd.
Yola düşdü getdi badi-sərsər tək, Təbəssüm eylədi şir onu görcək.
Çün özü bu əmrə minnətkar idi, Baş tutdu dərzaman, meyli var idi.
Qayıdıb yetirdi xəlqə bəşarət: İndən belə gəzin dəxi fərağət. ________________ 1.
55
Bəs ki, hasil oldu bu müddəalar, Eylədilər şahə xeyrü düalar.
Hər firqədən gündə bir fərbeh davar. Göndərdilər, həm şam ola, həm nahar.
Bu hal ilə dolandılar, bir müddət, Ta inki tülküyə yetişdi növbət,
İlk axşamdan çovuş eylədi izhar, Kim: “Rəsəd sizindir, olun xəbərdar.
Göndərin gecədən bir rübahi-çağ, Məbada ki, əmir ola, bidamağ”.
Var idi bir pürfən kətxudaləri, Çox yola salmışdı belə işləri.
Əshabü əqranın yığıb səmtinə, Dedi: “Bu keyfiyyət ar gəlir mənə;
Bizim hiyləmizdən çərxi-kəcrəftar Gecə-gündüz daim ölüm arzular.
Vəhmü hərasından afitabü mah Çəkir üzlərinə pərdeyi-siyah.
Əksimizi görsə suda divü dəd, İlim-ilim itər ta ruzi-əbəd.
Yarım saat əgər bizi görsə ac, Özün kola soxar qırqovul, turac.
Hər məkrdə ola ictihadımız, İndi ara yerdə itə adımız.
Haq bilir, deyiləm mən ziyanlıqdan, Ölüm yeydir belə zindəganlıqdan.
Əbəs-bəs gələ bir şiri həpənd, Dövləti-qədimə yetirə gəzənd.
Bu əmrin olmasa bizdə çarəsi, Sağalmaz ölüncə, bilin, yarəsi.”
56
Dedilər ki: – “Ey sərxeyli-əqrəba, Xaliq edib səni bizə kətxuda.
Olmasaydı səndə fəhmü fərasət, Bir məlcəü məva tapardıq, əlbət,
İxtiyar sənindi, səlah sənindi, Nə isə, tədbirin işə sal indi”.
Kətxuda üstünə karı yıxdılar, Sözlərin danışıb, tez dızıxdılar.
Sübhədək yatmayıb qoca kətxuda, Bəstəri-fikirdə çevrindi ol, ta.
Səhər oldu, ay gizləndi, gün doğdu, Ol qədər atının cilovun boğdu.
Keçdi şirin naharının zamanı, Kəsildi acından tabü təvanı.
Ahəstə-ahəstə iftanü xizan Yetişib hüzura çəkdi ələman.
Dedi: “Ey sərvəri-külli-cəzirə! Rəhmin gəlsin binəvayə, fəqirə.
Bir ölkənin olmaz iki sərdarı, Lazımdır ki, sən çəkəsən bu arı.
Gətirirdim sizə bir çağ, kök şikar, ərzi-rəhdə oldum bir şirə düçar.
Bunca dedim, təməsidir əmirin, Həddi nədir olsun hər yetən şirin?
Pəndü nəsihətə olmayıb qail, Göndərdi bir neçə föhşü latail.
Zor ilə şikarı əlimdən aldı. Özümə də bir bol bənbəcə 1 çaldı. ______________ 1.
Sillə, qapaz deməkdir 2.
T ə z ə r r ə - ah-zar, yalvarmaq.
Yüklə 0,55 Mb. Dostları ilə paylaş:
|