Tropik siklon
.
135
1970-ci ildə Ban q ladeş ərazisində baş ve rən belə bir siklonda 300.000 əhali həlak ol muş dur. Amerika
Birləşmiş
Ştatlar ının tari xində yaşan mış ən böyük fəlakətlərdən birinə Meksika körfə zində başla mış
Katrina siklonu səbəb
olmuşdur. Bu zaman sürəti
280 km/saat-a çatan külək tezliklə ölkənin Sakit okean sahillərini bürümüş və dəhşətli
dağ ıntılar törətmiş dir.
Katrina siklonu ən çox Nyu-Orlean ştatına ziyan vurmuşdur. Ştatın mərkəzi Nyu-Orlean
şəhəri, demək olar, tamamilə dağılmış, onun əhalisinin 720, ölkə əhalisininsə 1600 nə fəri həlak olmuşdur.
Dünyada baş verən güclü siklonlardan biri də 2009-cu il noyabrın 9-da Meksika körfəzində yaranmış
İda sik-
lonudur. Mərkəzi Kubanın San-Antonio burnundan
150 km məsafədə olsa da, güclü yağışla
müşayiət olunan İda
87 km/saat sürətlə Kuba ərazisinə soxulmuş və böyük dağıntılara səbəb olmuşdu. Kubanın 120 nəfər vətəndaşı
İda-nın qurbanına çevrilmişdir.
Antisiklon - qütblərə yaxın yüksək təzyiq mərkəzlərindən başlayan və ekvator tərəfə yayılan aşağı təzyiqli hava
burulğanıdır. Burada burulğan Koriolis qüvvəsinin təsiri ilə şimal yarımkürəsində saat əqrəbi istiqamətində, cənub
yarımkürəsində isə onun əksi istiqamətində burulur. Antisiklon qütbə yaxın buzlaq zona larda daha güclü şəkildə
yaranır. Onun yaran masına səbəb soyuq qütb havası ilə tropik qurşaqdan gələn isti havanın qarşılaşmasıdır. Bu
qarşılaşma zamanı ayrılan enerji havada burulğanın yaranmasına səbəb olur. Antisiklonda küləyin sürəti
100 km/saat
həddinə çata bilir.
Siklonlar zamanı küləyin enerjisi çox böyük həddə çata bilər. Bəzi hallarda
1,5 x 10
12
Vatt həddində olan bu en-
erji dünyada istehsal edilən il lik elektrik enerjisinin yarısına bərabərdir. Bir sıra alimlər
bu enerjidən faydalanmaq
arzusunda olsalar da, bu sahədə görülən işlər haqqında hələlik dəqiq məlumat yoxdur. Siklon hadisəsi yalnız Yer
atmosferində deyil, başqa planetlərin atmosferində də yarana bilər; məsələn, uzun illərdir Yupiterin və Marsın atmos -
ferində qırmızı rəngli böyük ləkələr görü nür. Alimlər onu uzunömürlü siklon hesab edirlər.
http://en.wikipedia.org/wiki/Cyclone
136
Dünyanın qabaqcıl ölkələrinin kosmik tədqi -
qat proqramlarında Ayın öyrənilməsi məsələləri
geniş yer tutur. Hələ keçən əsrin 50-ci
illərindən
ABŞ-da və keçmiş SSRİ-də Aya uçuş proqramı
qəbul edilmişdir. Sovetlər İttifaqında
Luna, Ame -
rikada isə
Apollon proqramının qarşısına Ayı
ətraflı təd qiq etmək, Ay səthinə insan gön dər mək
kimi məqsədlər qoyul muş dur. Bu məsələnin həl -
lində güclü daşıyıcı raketlərin yaradıl ması və kos-
mik raketin hərəkət trayek toriyasının seçil məsi
çox böyük əhəmiyyətə malikdir.
Məlumdur ki, kosmik raket start sürətindən
asılı
olaraq dairəvi, ellips və parabola şəklində
olan orbitlərə çıxa bilər.
Birinci kosmik sür ətdən
(
7,9 km/s) başlayaraq
ikinci kosmik sürətə qədər
(
11,2 km/s) raketin sürəti art dıqca onun daşıdığı
kosmik gəminin orbiti dairəvidən ensiz uzun el-
lips şəklinə qədər dəyişir. Hətta süni peykin or-
biti Ayı da öz daxilinə ala bilər. Uzun ellipsşəkilli
orbitın
afeliisi Aya,
perihelisi isə Yerə yaxın olur.
Belə
orbit üzrə hərəkətdən Luna proqramında
istifadə edilmişdir. 1959-cu ildə
Luna-2 sovet
kosmik gəmisi bu trayektoriya üzrə hərəkət edə -
rək Aya yaxın olduğu nöqtədən Ay səthinə en diri -
lmişdir.
Luna-3 kosmik gəmisi Aya ya xın olduğu vəziyyətdə onun görünən və görünməyən tərəflərinin
fotoşəkillərini çəkmiş və onları Yerə ötürmüşdür.
Luna-1-dən
Luna-15-ə qədər olan ikinci nəsil
Luna kosmik gəmiləri əvvəlcə Yerətrafı dairəvi orbitə
çıxarılmış, sonra isə əlavə mühərriklərin köməyi ilə sürətini artıraraq Ayın cazibə
sahəsinə gətirilmiş və onun
süni peykinə çevrilmişdir. Beləliklə də Ayı tədqiq etmək üçün əlverişli şərait yaranmişdir.
Luna-15-dən
Luna -24-ə qədər olan
üçüncü nəsil kosmik gəmilər birbaşa Ay səthinə göndərilmişdir. Bunlar Yer
− Ay –Yer marşrutu üzrə hə rəkət
edən kosmik gəmilər idi. Kosmik gəmilərdən
Luna-17 və
Luna-21 özügedən
Lunoxod-1 və
Lunoxod-2 səyyar elmi laboratoriyalarını
Ay səthinə çatdırmış, xeyli miqdarda Ay torpağı götürərək Yerə
qayıtmışdı.
Aya uçuş proqramının həyata keçirilməsində ən böyük nailiyyət Amerika alimlərinə, mühəndislərinə və
astronavtlarına məxsusdur.
Apollon proqramının həyata keçirilməsi üçün Verner
fon Braun və onun rəhbərlik
etdiyi alimlər əvvəlcə böyük dartı qüvvəsinə malik çoxpilləli
Saturn-5 kosmik raketini yaratdılar.
Apollon
gəmisi isə bir-biri ilə ayrılıb-birləşə bilən iki hissədən - əsas blokdan və Ay kabinəsindən ibarət olaraq hazır -
landı. Proqrama əsasən gəmidə ancaq üç astronavtın olması nəzərdə tutulmuşdu. Lazım gəldikdə onlardan ikisi
Ay kabinəsinə keçər və Ay səthinə düşə bilərdi. Uçuş proqramına əsasən üçpilləli
Saturn-5 raketi
30,4 ton
ağırlığında, diametri
3,9 m, uzun luğu
17,8 m olan
Apollon gəmisini
hünd ürlüyü 185 km olan Yerətrafı orbitə
çıxarır. Bundan sonra astronavtlar hərəkət mühər riklərini işə salmaqla gəmini hündürlüyü
1872 km olan daha
Orbitlərdə hərəkət
Amerika astronavtı Neyl Armstronq.