145
məhsulun özü milli əsaslar üzərində yaranmışdır. Bu cür
novatorluq həm geniş, həm də dar miqyaslı ola bilir, başqa
sözlə, fərdi səciyyə daşıyır.
50-ci illərdə lüğət tərkibinin mənzərəsini müəyyən
edən bir mühüm məsələ də ondan ibarətdir ki, dialekt
leksikası kütləvi şəkildə ədəbi-bədii dilə ayaq açır; bu,
mənşə etibarilə stilistik hadisə olsa da, nəticə-etibarilə
normativ hal alır: üşürgələnmək, suvadaq, çiləkən, cələ,
oxranmaq, təntimək (İ.Şıxlı);
ölüşkəmək, öykəşik
(İ.Hüseynov); çığnamaq, çəhlim; (B.Bayramov) və s.
Görünür, 30-cu, 40-cı, 50-ci illərdə şivə materialına maraq
da ədəbi dilin lüğət tərkibinin xalq dilinə daha yaxın
olmasına təkan verir; o illərdə dialekt materialının
toplanması sahəsində böyük işlər görülürdü, bu isə
ümumən leksik normaya təsir etməyə bilməzdi. Təsir
ikitərəfli idi; həm leksik-semantik planda, həm də formal-
söz yaradıcılığı planında gedirdi – hər iki halda lüğət
tərkibi xəlqiləşirdi. Dialektlərin təsiri diferensial sahələri –
ədəbi-bədii dili də, elmi üslubu da eyni zamanda əhatə edir,
lakin ədəbi-bədii dildə öz xəlqi gücünü daha çox hiss
etdirir.
40-50-ci illərdə Azərbaycan ədəbi dili lüğət tərkibində
stilistik diferensiasiyanın artması onunla nəticələnir ki,
leksik proseslərin bu və ya digər funksional üslub üçün
avtonomiyası müəyyənləşir; hər bir üslubun öz kon-
tekstində öz tipologiyasına uyğun axtarışlar gedir və bu cür
diferensiallıq lüğət tərkibinin ümumi mənzərəsinə təsir
edir.
* * *
146
Ədəbi dilin bu mərhələsində (40-60-cı illərdə) daxili
imkanlar hesabına bir sıra yeni düzəltmə və mürəkkəb
sözlər, söz birləşmələri meydana çıxmışdır. Bunları
aşağıdakı kimi qruplaşdırmaq olar:
Düzəltmə sözlər. Bütün dövrlərdə olduğu kimi,
Böyük Vətən müharibəsindən sonrakı dövr ədəbi dilində də
söz yaradıcılığının əsas qolu morfoloji yolla yeni sözlər
yaradılması olmuşdur. Coşğun sosial-iqtisadi inkişaf
dövründə düzəltmə yolla sözyaratmanın rolu xüsusilə
artmışdır. Yeni anlayışları ifadə etmək üçün söz yaradıcılığı
prosesində, hər şeydən əvvəl, sənət, peşə və digər əməli
fəaliyyət sahələri ilə bağlı sözlər əmələ gətirən şəkilçilərin
məhsuldarlığı daha çox diqqəti cəlb edir.
Bu dövrdə sözyaratma prosesində daha fəal iştirak
edən və nəzəri daha çox cəlb edən əsas şəkilçilər
aşağıdakılardır:
-çı (-çi, -çu, -çü) şəkilçisi. Dilimizdə sənət, peşə,
ixtisas anlayışı bildirən sözlərin əmələ gəlməsində bu
şəkilçinin mühüm rolu olmuşdur.
Sovet dövrü Azərbaycan ədəbi dilinin inkişafının
xüsusilə ikinci mərhələsində lüğət tərkibi bu şəkilçi
vasitəsilə düzəlmiş ictimai məzmunlu bir çox yeni sözlərlə
zənginləşmişdir. Həmin sözlərin böyük əksəriyyəti kənd
təsərrüfatı və ictimai əmək sahələri ilə bağlıdır. Əsasən,
1940-60-cı illərdə düzəlmiş -çı
4
şəkilçili üçyüzçü, rekordçu,
təşəbbüsçü, universalçı, podratçı, avtomobilçi, yemçi,
hüquqçu və s. sözlər xüsusilə səciyyəvidir.
-çı, + -lıq şəkilçisi. Ədəbi dilin sabitləşmə dövründə
bu iki şəkilçinin birləşməsi yolu ilə də xeyli yeni söz
düzəlmişdir. Bu cür sözlərdən kartofçuluq, təsərrüfatçılıq,
baramaçılıq, qarğıdalıçılıq və sairi göstərmək olar.
-ıçı (-içi, -uçu, -üçü) şəkilçisi. Ədəbi dilin ictimai
147
məzmunlu yeni sözlərlə zənginləşməsində -ıçı (-içi, -uçu, -
üçü) şəkilçisi vasitəsilə düzələn sözlərin də özünəməxsus
rolu vardır. Bu şəkilçi vasitəsilə xüsusən kənd
təsərrüfatının inkişaf xüsusiyyətlərinə aid anlayışları əks
etdirən göstərici, sazlayıcı, çiləyici, tozlayıcı və s. kimi bir
sıra yeni sözlər əmələ gəlmişdir.
1940-60-cı illərdə sosialist əmək həyatının coşğun
inkişafı ilə əlaqədar yeni anlayışları ifadə edən düzəltmə
sözlərin sinonim cərgələri yaranmışdır ki, ədəbi dilin lüğət
tərkibinin zənginləşməsində bunların da müəyyən rolu
vardır. Bunlardan əməkçi və zəhmətkeş sözləri xüsusilə
səciyyəvidir. Bu sözlərin məna yaxınlığı, xüsusən onların
bir komponent kimi iştirak etdiyi kənd əməkçiləri – kənd
zəhmətkeşləri, tarla əməkçiləri – tarla zəhmətkeşləri, rayon
əməkçiləri – rayon zəhmətkeşləri kimi birləşmələrdə
qabarıq şəkildə özünü göstərir.
Mürəkkəb sözlər. Nəzərdən keçirilən dövr üçün bir
çox yeni mürəkkəb sözlər də səciyyəvi idi. Bunların böyük
əksəriyyəti lüğət tərkibinə daxil olaraq ədəbi dili
zənginləşdirən vasitələr kimi mühüm rol oynasa da, bəziləri
elmi-texniki tərəqqi və istehsal proseslərinin təkmilləşməsi
ilə əlaqədar işləklik potensialını itirmiş, yalnız lüğət
tərkibinin əlavə hissəsində öz izlərini saxlaya bilmişdir.
Müəyyən dövrdə ədəbi dildə işlək olmuş mürəkkəb sözlərin
bir qismi isə həmin dövr hadisələri ilə bilavasitə bağlı
olduğundan onların da işlənmə potensialının zəifliyi
müşahidə edilir.
Azərbaycan ədəbi dilinin lüğət tərkibini zənginləş-
dirmək baxımından bilavasitə sosialist təsərrüfatının çiçək-
lənməsi, elmi-texniki tərəqqi və ümumiyyətlə, ictimai
həyatın müxtəlif sahələrinin inkişafı ilə bağlı bu dövrdə
yembasdırma, məktəbdənkənar, kolxozlararası, cərgələr-
148
arası, pambıqyığan, çiyidsəpən, silosdöyən, silosbasdıran,
bağsalma, bağbecərmə, çaybecərmə, tütünbeçərmə, taxıl-
becərmə və s. kimi mürəkkəb sözlər işlənməkdə idi.
Söz birləşmələri. Bu dövrü səciyyələndirən yeni
anlayışların ifadəsi ilə əlaqədar yaranmış bir sıra söz
birləşmələri diqqəti cəlb edir. Ədəbi dildə yaranan belə
birləşmələr, əsasən, terminoloji funksiya daşıyırdı.
Qeyd etməliyik ki, belə birləşmələr sosialist
gerçəkliyinin təntənəsi ilə bağlı anlayışları ifadə etdiyindən
ümumxalq səciyyəsi daşımağa daha çox meyilli olmuşdur.
Ona görə də ümumxalq dilinin kütləvi ifadə vasitələri
sırasına keçdikcə onların terminoloji cəhəti də bir növ
unudulmuş olur. Başqa sözlə desək, belə birləşmələr vaxt
keçdikcə terminə xas olan məhdud işlənmə dairəsindən
çıxır və onların istifadə əhatəsi genişlənir. Lakin ədəbi
dildə həmin dövrlərdə terminoloji səciyyəli elə söz
birləşmələrinə də təsadüf edilir ki, onların bildirdiyi
anlayışlar sonradan aradan çıxdığı üçün həmin birləşmələr
də öz işləkliyini itirir.
1940-1945-ci illərdə ədəbi dildə hərbi məzmunlu
birləşmələr geniş işlənmə əhatəsinə malik idi. Bununla
yanaşı, həmin dövrdə kənd təsərrüfatı və sənayenin
irəliləyişi ilə əlaqədar olan yeni terminoloji vahidlər də
yaranırdı. Təsərrüfat quruculuğu və sənayenin inkişafı
məsələlərini əks etdirən birləşmələrin potensialı 1945-ci
ildən sonra xüsusilə güclənməyə başlamışdır. Müharibədən
sonra da ədəbi dildə hərbi terminlərin işlədildiyinə təsadüf
olunurdu. Lakin bunların çoxu sülh və əmin-amanlıq
dövrünə məxsus ictimai məzmuna malik idi. Ümumiyyətlə,
1940-60-cı illərdə yaranan terminoloji səciyyəli söz
birləşmələrini onların ifadə etdikləri məzmuna görə bir
neçə qrupa ayırmaq olar.
Dostları ilə paylaş: |