Atatürk üNİversitesi TÜRKİyat araştirmalari enstiTÜSÜ dergiSİ Sayı / Number 57 Güz / Autumn 2016



Yüklə 16,6 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə139/158
tarix20.08.2018
ölçüsü16,6 Mb.
#63698
1   ...   135   136   137   138   139   140   141   142   ...   158

Sultan II. Abdülhamid’in Eğitim Politikalarının Mali Bir Veçhesi: Evkâf-ı Münderisenin Maarife Terki            

TAED 


57* 1851

 

 



Münderis vakıf gelirlerinin sarf edildiği en önemli alan şüphesiz okul binalarının  inşa 

veya  kira  masraflarıydı.  1890  yılında  Erzurum’da açılacak  bir rüştiye  mektebinin  kirasının  ya 

ahalinin  yardımlarıyla  yahut  münderis  vakıflardan  elde  edilen  meblağdan  karşılanması 

istenmişti.

39

 Yine  Bağdat’a  bağlı  Azamiye’de  açılacak  bir  iptidâî  mektebin  masrafları  ile 



mualliminin  200  guruşluk  maaşı  için  münderis  vakıflara  müracaat  edilmesi  izni  istenmiş,  bu 

istek nezâretçe olumlu karşılanmıştı (1891).

40

 Bağdat Vilayetinden vuku bulan bir başka istekte 



de  Cedit  Hasan  Paşa  İptidâî  Mektebinin  kimi  ihtiyaçları  için  münderis  vakıflardan  alınan  20 

guruşun  yetmediği  ve  bu  tahsisatın  30  guruşa  çıkarılması  gündeme  getirilmiştir.  Maarif 

Nezâretinin muhasebe kalemince bu istek müspet karşılanmıştır.

41

 Üsküp’te  (Kosova  Vilayeti) 



açılacak bir kız rüştiyesi için keza evkâf-ı münderise hasılatına başvurulmuş ve 1.060 kuruşluk 

kira  masrafı  buradan  karşılanmıştır.

42

 Yine  Kosova’ya  bağlı  Gilan  Kazasında  muallimleri 



mevcut  olduğu  hâlde  kapalı  olan  23  iptidâî  mektebin  yeniden  açılması  için  gerekli  tahsisatın 

temin edilmesi kapsamında münderis vakıf gelirlerine veya ahalinin yardımlarına başvurulması 

önerilmiştir.

43

 Bu  verinin  alındığı  belgede  maddi  imkânsızlıklar  söz  konusu  edilerek  adeta 



çaresiz kalındığına dikkat çekilmiştir. Böylesine bir çaresizlik içinde Sadaret’in ilk tedbir olarak 

münderis vakıfları tavsiye etmesi bu vakıfların önemini göz önüne sermekle birlikte bunun ne 

derece makul ve elverişli bir uygulama olduğunu da ortaya koymaktadır.  

Evkâf-ı  Münderise  gelirlerinin  yerli  yerinde  kullanıldığı  Cezayir-i  Bahr-i  Sefid 

Vilayetine bağlı Sakız adasında 25.000 guruş meydana çıkarılmış, bunun 24.000 kuruşuyla iki 

adet  (kız  ve  erkek)  iptidâî  mektep  yapılmış,  kalan  1.000  guruş  ise  bu  okullardaki  fakir 

öğrencilere  her  yıl  elbise  yaptırmak  için  ayrılmıştır.  Bu  tasarruftan  halkın  gayet  memnun 

olduğu,  eğitime  olan  rağbetin  arttığı  ve  adı  geçen  okullardaki  öğrenci  sayılarının  hayli 

yükseldiği ifade edilmiştir.

 44


 Talimatın yayınlanmasından iki yıl sonraya ait bu kayıtta sistemin 

düzgün işletilmesinin ne gibi faydalar temin ettiği görülmektedir. 1886 yılında Bitlis Vilayetine 

bağlı  Muş  Sancağında  ahalinin  yardımları  ile  açılması  planlanan  kız  ve  erkek  15  iptidâî 

mektebinin  muallim  maaşlarına  tahsis  edilen  münderis  vakıf  gelirlerinin  yeterli  olmadığı 

belirtilmişti.  Ayrıca  yapılması  düşünülen  17  rüştiye  ve  sıbyan  mektebi  için  hazine  tarafından 

toplanan  diğer  vakıf  gelirlerinin  de  bu  yolda  kullanılmasına  izin  istenmiş  ise  de  Sadaret  bu 

                                                           

39

 BOA. MF. MKT. 121/93 (1308.S.26/11 Ekim 1890). 



40

 BOA. MF. MKT. 129/77 (1308.Za.27/4 Temmuz 1891). 

41

 BOA. MF. MKT. 132/99 (1309.R.12/15 Kasım 1891). 



42

 BOA. MF. MKT. 192/38 (1311.B.1/8 Ocak 1894). 

43

 BOA. BEO. 464/34738 (1312.S.24/27 Ağustos 1894).  



44

 BOA. MF. MKT. 83/66 (1301.B.19/15 Mayıs 1884). 




1852

* TAED


 

57            

 

     


         

 

 



                                Yakup KARATAŞ 

 

durumun  uygun  olmayacağını  ve  evkâf-ı  münderise  dışındaki  vakıf  gelirlerinin  maarife  terk 



edilemeyeceğini  belirterek  başka  bir  kaynak  bulunmasını  tavsiye  etmişti.

45

 Muş’takine  benzer 



bir talep 1887’de Diyarbekir’den gelmiş ve burada yapılması tasavvur edilen bir darülmuallimin 

ile on iptidâî mektep için münderis vakıf gelirlerinden pek bir şey elde edilemediği belirtilerek 

başka  vakıf  gelirlerinin  bu  yolda  tahsis  edilmesi  istenmişti.  Maarif  ile  Evkâf  Nezâretleri 

arasındaki görüş alış verişleri neticesinde EMT’ye vurgu yapılarak münderis vakıflar dışındaki 

vakıf gelirlerinin bu amaçla kullanılamayacağı ifade edilmişti.

46

  



1900’lü yıllardan itibaren münderis vakıf gelirleri kontrolünü düzene sokmayı başaran 

Erzurum Vilayetinde 1906 yılı itibariyle 31 adet mektebin (1 Rüştiye, 1 kız ve 29 erkek iptidâî) 

açıldığı  müjdesi  verilmişti.  Bu  okullar  zebhiye  vergisine

47

 yapılan  zamdan  maarif  hissesine 



alınan  para  ve  münderis  vakıf  gelirlerinden  sağlanan  meblağlarla  açılmıştı.  Okulların  yer  ve 

sayılarını gösteren bir defter de tanzim eden vilayet maarif müdüriyeti, bu okulların hayatiyetini 

sürdürmesi için de yıllık 40.000 guruşa ihtiyaç olduğunu ve bu masrafın münderis vakıflardan 

karşılanacağını  belirtmişti.  Maarif  Nezâreti  de  adı  geçen  okulların  masraf  kalemleri, 

görevlendirilecek  öğretmenler  ve  gelirleri  kullanılan  münderis  vakıfları  gösteren  detaylı  bir 

defter hazırlanarak gönderilmesini istemişti

48



1907 yılında Karakilise Kazasında (Erzurum/Bayezid) bir rüştiye mektebi açılması için 



daha  önceki  yıllarda  başlatılan  girişimler  hızlandırılmıştı.  Ancak  vilayet  maarif  bütçesi  ve 

münderis  vakıf  gelirlerinin  elverişsizliği  nedeniyle  bu  okul  için  kaynak  oluşturulamamıştı.

49

 

Sultan  II.  Abdülhamid  Döneminde  Erzurum’da;  ikisi  Erzurum  (Erzurum  ve  Keskim),  biri 



Erzincan  (Pülümür)  ve  biri  de  Bayezid’de  (Eleşkirt)  bulunmak  üzere  toplam  dört  rüştiye 

mektebi açılmıştı.

50

 Esasında aynı tarihlerde (1908) Erzurum maarif idaresinin gelir ve giderleri 



incelendiğinde  zebhiye  vergisi  zammı  ile  münderis  vakıf  gelirlerinin  Karakilise’de  bir  rüştiye 

                                                           

45

 BOA. MF. MKT. 90/84 (1303.B.6/10 Nisan 1886). 



46

 BOA. MF. MKT. 55/49 (1305.S.5/23 Ekim 1887). 

47

 Zebhiye Vergisi (Resmi); şehir ve kasabalarda kesilen hayvanlardan alınan bir vergi. Ünal, Osmanlı Tarih Sözlüğü



s. 743. Maarif hissesi olarak zebhiye resmine şu şekilde zam yapılmıştı: manda ve deve başına 5 guruş, sığır başına 3 

guruş, koyun başına 1 guruş, keçi için 30 para ve kuzu ve oğlak için 8 para zam uygulanmıştı. Abdurrahman Vefik 

(R. 1330/M. 1914), Tekâlif Kavaidi (İkinci Kısım), İstanbul: Kanaat Matbaası, s. 436. Erzurum’da bu vesileyle yıllık 

yaklaşık  40.000  guruş  elde  edileceği  tahmin  edilmekteydi  (1902).  Yakup  Karataş  (2010),  Sultan  II.  Abdülhamid 



Döneminde  Erzurum  (Sosyal,  Ekonomik,  İdari  ve  Demografik  Yapı),  (Yayımlanmamış  Doktora  Tezi)  Atatürk 

Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum, s. 231 (dn). 

48

 BOA. MF. MKT. 905/34 (1323.Za.14/10 Ocak 1906). 



49

 BOA. MF. MKT. 1020/24 (1325.Ş.27/5 Ekim 1907).  

50

 Uğur Ünal (2015), İkinci Meşrutiyet Öncesi Osmanlı Rüştiyeleri, Ankara TTK Yayınları, s. 102. Ayrıca bk. Songül 



Keçeci Kurt (2014), Belgelerle Bayezid Sancağı Maarifi (1856/1914), Erzurum, s. 57. 


Yüklə 16,6 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   135   136   137   138   139   140   141   142   ...   158




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə