145
Hyumun bu izahla məqsədi Tanrının varlığını şübhə altına
salmaqdırsa, materialist filosofların Tanrının yoxluğunu və
kainatın əzəliliyini müdafiə etmələridir. Hyum materialist
filosofların heç bir zaman rədd etmədiyi kainatdakı səbəb-
nəticə zəncirləri ilə meydana gəlmələrin varlığını, hətta mate-
rializmin əzəli yeganə təməl ünsür olaraq gördüyü maddə və
kainatın varlığını da şübhə ilə qarşılayır. Hyumun fikrincə,
maddi dünya əsl və əzəli ünsür olaraq qəbul edilə bilər və
beləcə də yaradıcı Tanrı nəzərə alınmaya bilər, bu ehtimal da
Tanrının varlığı
qədər adidirsə, onda Tanrının varlığı
şübhəli
bir hal almaqdadır. Hyum “Din Haqqında” adlı kitabında
maddi dünyanın kafi şərhini verə biləcəyini belə ifadə edir:
“Ona görə də bu önümüzdəki maddi dünyadan kənara heç
baxmamaq daha yaxşı olardı. Onun öz nizamının qanunu-
nu içində daşıdığını hesab etməklə, əslində, onun tanrı ol-
duğunu demiş olarıq, bu ilahi varlığa nə qədər tez çatsaq, o
qədər yaxşıdır.” Hyum kainatın şüurlu və yaradıcı bir Tanrı-
nın əsəri olması əvəzinə, təsadüfi müddətlərin bir məhsulu
da ola biləcəyini deyir. Onun fikrincə, kainatda nəzəri bir
quruluş olduğunu, şüurlu bir dizayn olduğunu iddia edə
bilmərik, kainatın bütün nizamı öz içində var ola bilər. Hyum
kainatdakı meydana gəlmələrin şüurlu bir şəkildə yaradıldı-
ğını söyləyəcək bir sübutumuz olmadığı qənaətindədir.
Kantin qeyri-müəyyənlik yanaşması
Kantın qeyri-müəyyənlik düşüncələrinin meydana
gəlməsində Hyumun mirası təsirli olmuşdur. O ən sistem-
li şəkildə qeyri-müəyyənlik fikrini irəli sürən adam olaraq
göstərilməkdədir. O digər bir çox mütəfəkkirdən fərqli ola-
raq metafizika və kainat elmi mövzusunda şübhəli rəftarı
əxlaq sahəsində davam etdirməmişdir. Kant əxlaq sahəsində
146
mütləq doğruları rədd edən nisbi görüşlərə qarşı çıxaraq
“tapşırıq duyğusu”nu təməl sahə, Tanrının və axirətin var-
lığını əxlaqın reallaşması üçün imtina edilməz inanclar ola-
raq görən bir əxlaq sistemini müdafiə etmişdir. O, əxlaqa
söykənərək Tanrının varlığını sübut etməyə çalışmış ilk
filosofdur. Praktik sahədə Tanrı və axirət inancını müdafiə
edən Kant nəzəriyyə sahəsinə keçdikdə qeyri-müəyyənlik
nəzəriyyəsinin ən məşhur siması olmuşdur. Nəzəriyyə və
praktikanın arasında daha əvvəl heç bir filosof bu cür əlaqə
qurmamış, nəzəriyyəni praktikanın öhdəsinə bu dərəcədə
buraxmamışdır. O, fideist (təməl dini inancların ağıl yolu ilə
sübutu olmadığını, yalnız iman yolu ilə sübut edilə biləcəyi
fikri) yanaşmaya ən uyğun fəlsəfəni ortaya qoymuşdur. Bu-
nun üçün o həm dinlərin, həm də ateizmin bütün rasional
sübutlarına qarşı mübarizə aparmışdır.
Axmaq və mahiyyəti bilinməyən
Kant rasional bir metafizikanın mümkün olmadığını
göstərmək üçün zehnin kainat haqda düşünməyə başla-
dıqda içindən çıxa bilməyəcəyi ziddiyyətlərə düşdüyünü
söyləyir. Kant zehnin içinə düşdüyü bu ziddiyyətlərə anti-
nomiya deyir. Bu antinomiyaların daha əvvəl toxunduğum
birincisi belədir:
Tezis: Kainat zaman içində bir başlanğıca malikdir və
kosmos tərəfindən məhdudlaşdırılmışdır.
Anti-tezis: Kainat zaman içində bir başlanğıca sahib de-
yil və kosmos tərəfindən məhdudlaşdırılmamışdır.
Kantın antinomiyalarını həll etmək üçün daha əvvəl
“axmaq” və “mahiyyəti bilinməyən” ayırımının edilməsini
təklif etmişdim. Bu ayırıma əsasən, əgər irəli sürülən anti-
nomiyalardan biri axmaqlığa endirilə bilsə, digərinin doğ-