9
"Ulduz", "Plovdan sonra", "Elçilər qayıtdı", "Nazik mətləb", "Naxış",
"Vicdan mühakiməsi", "Müdafiə vəkili" və s. belə hekayələr idi.
İnsan həyatı və təbiətini gözəl görmək Mir Cəlalın ictimai-estetik
ideallarının özəyini təşkil edir, mənfıliyə qarşı mübarizə zərurətini də
şərtləndirirdi. "Səyyah xanım", "Xarici naxoşluq", "Dil və əməl", "Heykəl
uçulanda", "Rola girib", "O yana baxan", "Məhəbbət, yaxud qəlp pul",
"Hesab dostları", "Neçə cür salam var", "Möhür və məhəbbət"
hekayələrində, adlarından da göründüyü kimi, müəllifı daha çox həyatın
neqativ halları, mənfılik və eybəcərliyin müxtəlif təzahürləri narahat edir.
Müsbət ideal belə məqamlarda əsasən tənqidi münasibət vasitəsilə verilirdi.
Yazıçının məsələyə konkret baxışı, satira və yumora müraciəti obyektin
dərki, məzmun və mahiyyəti ilə üzvi şəkildə bağlanırdı. Bir çox hallarda
qarşılaşdırma üsulundan, bədii təzad və ziddiyyətlərdən məharətlə istifadə
edilirdi.
Mir Cəlalın müxtəlif səciyyəli çoxlu hekayələri içərisində realizmi səthi
olanları da var. Amma ədib çox zaman çalışırdı ki, dərinə nüfuz etsin,
ziddiyyətləri araşdıranda dolaşıq və dumanlı təsvirlərə uymasın, təmiz, sadə
və aydın dildə yazsın. Sənətin, yeri gələndə işarə və simvollarla danışmaq
səlahiyyətini də unutmurdu.
Mir Cəlal uzunçuluğu, sözçülüyü xoşlamır, yığcam, konkret və təbii
yazırdı. Bu, onun üslub xüsusiyyəti idi. Bütün bunları başqalarına da
tövsiyə edir, imkan düşdükcə öyrədir, müzakirə və redaktə zamanı
köməyini əsirgəmirdi. Təsadüfi deyil ki, akademik Məmməd Arif Mir
Cəlalın əsərlərindən aldığı xoş, güclü, unudulmaz təəssüratın başlıca
səbəbini, hər şeydən əvvəl, onun üslubundakı səmimiyyət, sadəlik və
təbiiliklə bağlayır, bu cəhəti ən yaxşı yazıçılara xas keyfiyyət kimi yüksək
qiymətləndirirdi.
Bu da təsadüfi deyil ki, Mir Cəlal hekayələrindən birində kiçik məclis
üzvləri arasında mühüm həyat probleminə dair başlanmış mübahisə və
müzakirələri qocaman müəllimin dili ilə yekunlaşdırır, ürəkdə olanları
cəsarətlə, açıq-aydın deyə bilməyi dünyada ən böyük xoşbəxtlik sayır, son
dərəcə aktual səslənən düşündürücü, geniş mənalı nəticəyə gəlirdi: "Məncə
bütün ölkələr, xalqlar, dövlətlər, başçılar öz vətəndaşlarına bu böyük və çox
nadir neməti bəxş etsələr, dünyada zülm, kədər yox olar, ədalət bərpa olar,
yer üzü işıqlanar, cənnətə dönər, insanlar "yüngülləşər", gözəlləşər, mələyə
dönər!
Yoxsa bu olmayınca əsl tərəqqi, kamil mədəniyyət, həqiqi sərbəstlik boş
söhbətdir. Bu olmayınca beyinlərdən şiş, ürəklərdən yara, ciyərlərdən
vərəm, zehinlərdən tüstü-duman, qəlblərdən kin-küdurət tamam
kəsilməyəcək!" ("Xoşbəxtlik barəsində", 1964).
10
Qocaman müəllim əslində Mir Cəlalın özü idi. O, həmişə xalqını azad,
xoşbəxt, mədəni, savadlı, intellektual səviyyəli və xoş güzəranlı görmək
istəmiş, bu nəcib, ali arzu-ümidlə də fəaliyyət göstərmiş, yazıb yaratmış,
əlindən gələni əsirgəməmişdir. Təbii ki, ömrünün axırınadək ardıcıl məşğul
olub, bir sıra klassik nümunələrini yaratdığı hekayələri zəngin irsində
mühüm yer tutur, dəyərini, aktuallığını və müasirliyini qoruyub saxlayır.
Mir Cəlal həm də istedadlı romançı idi; qələmindən "Dirilən adam"
(1934-1935), "Bir gəncin manifesti" (1939), "Açıq kitab" (1941),
"Yaşıdlarım" (1946-1952), "Təzə şəhər" (1948-1950), "Yolumuz hayanadır"
(1952-1957) kimi romanlar çıxmışdır.
Azərbaycan romanının inkişafında, məzmun və formaca
zənginləşməsində onun da xidmətləri az olmamışdır. Romanlarından
üçünün mövzusu keçmiş, üçününkü isə müasir həyatdan alınmışdır. Maraqlı
süjet qurmaq, hadisələri və obrazları təbii məcrada qələmə almaq, mətləbi
yığcam, konkret və lakonik formada ifadə etmək bacarığı bu əsərlərin hər
birində özünü göstərir. Müşahidə dəqiqliyi və dərinliyi, həyat hadisələrinə
yaxından bələdliyi, insan psixologiyasını yaxşı duyması və bilməsi ədibin
sənətini səciyyələndirən xüsusiyyətlərdəndi.
1941-ci ildə tamamlanan, lakin müharibə başlandığı üçün 1944-cü ildə
("Vətən uğrunda", №2, 3, 4-5) çap olunan "Açıq kitab" müəllifin nisbətən
az öyrənilmiş, müasir mövzulu ilk romanıdır. Əsərin süjeti bilavasitə ziyalı
mühiti, məktəb həyatı ilə bağlansa da, o sahə ilə məhdudlaşmır, 30-cu illərin
mürəkkəb hadisələrindən də bəhs olunur. Dövrün bir sıra nöqsan və
mənfilikləri cəsarətlə açıqlanır, "gəldiyevçiliyin" ictimai xarakteri dürüst
müəyyənləşdirilirdi.
O zaman haqqında müxtəlif mülahizələr söylənən roman həm yüksək
qiymətləndirildi, həm də kəskin tənqid olundu. Bəziləri onu "həqiqətin
üzünə dik baxan əsər", Mir Cəlalı "ədəbiyyata həyat gətirən yazıçı"
adlandırır, bəziləri də "Açıq kitab"a başqa cür yanaşır, müəllifi həyat
həqiqətini təhrif etməkdə, varlığı birtərəfli qələmə almaqda, mütərəqqi
realist ənənələrdən uzaqlaşmaqda, zəif və sönük əsər yazmaqda
günahlandırırdı.
İllər keçdi. "Açıq kitab" həqiqəti əsasən inandırıcı və düzgün
canlandırdığı üçün yaşadı, ədəbiyyatımızın tarixinə qüvvətli realist əsər
kimi daxil oldu. Çünki doğrudan da "Mir Cəlal həmin əsərində həyata və
həqiqətə sadiq yazıçı, insan psixologiyasını dərindən bilən, onu təsvir və
təmkinlə əks etdirən, müasir varlığı dərin məhəbbətlə sevən sənətkar kimi
çıxış etmişdi" (Qulu Xəlilov). Burada həyat həqiqəti məharətlə qələmə
alınmış, varlıq tam halında konkret yaradıcılıq məqsədi baxımından
işıqlandırılmışdı.
11
"Açıq kitab" satirik roman olsa da, lirik və dramatik məqamları da az
deyil. Mir Cəlal həyatı əks etdirdiyi, həyatın təzadlarını açdığı, insan
münasibətlərinin konkret vəziyyət və şərait daxilindəki xarakterini, gözəllik
və çirkinliyin mahiyyətini göstərdiyi üçün həmin cəhətlər çox vaxt əlaqəli
şəkildə real təzahürünü və bədii təcəssümünü tapmışdır.
Bir çox mənfi xüsusiyyətlər, neqativ hallar, xoşbəxtliyi başqasının
bədbəxtliyi üzərində qurmaq ehtirası Kərim Gəldiyevin simasında
məharətlə tənqid və nifrət hədəfinə çevrilmişdir. Obrazın... “əzməsən
əziləcəksən, ayaqlamasan ayaqlanacaqsan... Güzəran, mənsəb cəhənnəmin
təkində də olsa enməyi bacar!" kimi "həyat fəlsəfəsi" var ki, onun hər şeyə -
varlığa, ailəyə, qadına, dosta, yoldaşa, işə münasibəti də ordan qidalanır.
Özünə rahat güzəran yaratmaq üçün heç nədən çəkinməyən tipin
fəaliyyətinin əsas istiqamət və mahiyyətini yalan danışmaq, böhtan atmaq,
hədə-qorxu gəlmək, tor qurmaq, satqınlıq və xəyanət etmək kimi
xüsusiyyətlər təşkil edir. Romanda Geldiyevin düşdüyü mühit də, ona
havadar çıxanlar da real boyalarla verilir. Əvvəllər törətdiyi cinayətlərin
üstü açılacağını görüb, "oxumaq" niyyəti ilə o, rayondan şəhərə qaçmış,
instituta girmişdir. İndi əməllərini başqa şəraitdə, təzə "dostlar" və tanışlar
əhatəsində davam və inkişaf etdirir. Gəldiyev "müasir" bürüncəkli rəzil,
təhlükəli və zərərli varlıqdır. Şəhərdə də qala bilməyib yenidən "əkilməyə"
çalışan, meşədə quru qarağac kötüyü üstündə əyləşib xəyala dalan Gəldiyev
daxilində bir səs eşidir: "Bir də göyərsəydim". Bu, mənalı işarə və ciddi
xəbərdarlıqdı. Bu o deməkdir ki, gəldiyevlər hələ ölməmişlər, "münbit"
zəminə düşən kimi imkan tapıb təzədən "cücərə" bilərlər. Belələrinə qarşı
ayıq-sayıq olmaq lazımdır. Bu, oxucuya hazır təqdim edilmiş mülahizə
deyil, hadisə və vəziyyətlərin inkişaf məntiqindən təbii yolla çıxarılan,
sənətkar qələmi ilə əsaslandırılan bir həqiqətdir.
Mir Cəlalın yaradıcılığında başlıca tədqiq və inikas obyekti, hər şeydən
əvvəl, insandır, onun mənəvi dünyası, fikri-hissi həyatı, mübarizə və
fəaliyyətidir. İnandırıcı surətlər, xarakterlər yaratmaq tələbi sənətkar Mir
Cəlalı da daim ciddi düşündürmüş və əksər hallarda o, məqsədinə nail
olmuşdur. Müəllifın realist qələmlə canlandırdığı surətlər bir-birinə
oxşamır, hərəsinin öz daxili aləmi həyata öz baxışı, öz təfəkkür tərzi,
orijinal xarakteri, bu xarakteri fərdiləşdirən və, ümumiləşdirən keyfiyyətləri
var.
İstər müsbətin təsdiqində, ona yol açılmasında, istərsə də mənfınin
inkarında, onun aradan qaldırılmasında müəllif qabaqcıl mövqedən çıxış
etməyə, düzgün prinsiplərə arxalanmağa çalışımışdır.
Mir Cəlal əsərlərində süjet inkişafını ləngidən təfərrüatlardan qaçmağa
cəhd edir, hadisə və mətləbin məğzini təşkil edənləri ön plana çəkir, fikri
Dostları ilə paylaş: |