— 51 —
olmayan", "məhsuldar və qeyri-məhsuldar", "yaraşıqlı və eybə-
cər", "funksional və qeyri-funksional", "süni və təbii" qoşalıqla-
rını əhatə edir və bütün hallarda üstünlük "təbii və xeyirliyə"
verilir.
Aşıq poeziyasında "təsvir olunan gözəllik həyatda mövcud
olan adi və ya təsadüfi gözəlliklərin bədii əksi deyil, müəyyən
qanunauyğunluqlardan doğan, dərin mənaların ifadəsi olan ka-
mil və harmonik aləmin mahiyyətini açan, eybəcər həyat tərzi-
nin məzmunsuzluğunu, qeyri-kamilliyini qabardan bir proses
kimi meydana gəlir" (68, 77).
Hegel gözəllikdə ruhun (mütləq ideyanın) ümumdünya hə-
rəkatının mərhələlərindən birini görürdü. Ruh öz inkişafında
maddi forma ilə harmonik vəhdət əldə edir, ideya formada özü-
nün tam adekvat ifadəsini tapır – elə bu da gözəllik deməkdir
(49, 37).
Müasir aşıq poeziyasındakı gözəllik, təbii ki, ilk öncə fikrin
və sənətin gözəlliyinin vəhdətidir, yəni forma və məzmun har-
moniyasıdır. Bu harmonik ifadə estetik idealın təcəssümünə xid-
mət edir. Təbii ki, bu zaman, məhz sənətin yaranmasında ruh iş-
tirak edir. Hegelsayağı desək, sənətin gözəlliyini onda iştirak
edən ruh təmin edir.
Müasir aşıq poeziyasında gözəllik geniş konteksti əhatə
edir: vətənin gözəlliyi, insanın gözəlliyi, cəmiyyətin gözəlliyi.
Təbii ki, bunların arasında bu gözəlliyi dərk edən, qiymətləndi-
rən, dəyərləndirən insan dayanır. Aşıq poeziyasında başlıca es-
tetik problem gözəl insan idealıdır. Gözəl insan idealı "aşağı-
dakı amillərdən doğur:
Mənəvi gözəllik;
Zahiri gözəllik;
Mənəvi və zahiri gözəlliyin harmoniyası" (68, 79).
Aşıq Əhməd yaradıcılığında insanın mənəvi gözəlliyini tə-
rənnüm edən mükəmməl poetik nümunələr diqqəti çəkir:
— 52 —
Zehni, fikri, qəlbi təmiz adama,
Əsli, kökü olan insan sataşmaz.
Qərinələr keçib, əsr dolansa,
Yaratmasan, həyat səni yaşatmaz.
... Aşıq Əhməd, eylə sözü müxtəsər,
Hər kəs əməlinin bəhrəsin yeyər.
Çirkini dindirsən, gözələm deyər,
Gözəl özün eybəcərə oxşatmaz (15, 25).
Təbii ki, burada didaktik təmayül müşahidə olunur. Amma
bununla yanaşı, mənəvi gözəllik də tərənnüm edilir.
Aşıq Abbasın:
«Günü-gündən gözəlləşir,
Yar başına dolandığım.
Bizə qarşı məhəbbəti,
Var, başına dolandığım» (129, 177)
– şeirində zahiri gözəlliklə mənəvi gözəllik harmoniya təş-
kil edir. Çünki məhəbbətdə paklıq, saflıq, zəriflik, vəfa, səda-
qət, etibar, məsumluq, məlahət və s. kimi gözəl mənəvi keyfiy-
yətlər vardır.
Səciyyəvi örnəklərə diqqət çəkək. Aşıq Əzizxan:
Alnı açıq, gülər üzlü,
Pak ürəkli, təmiz sözlü,
Uzaqgörən, qara gözlü,
Mənim anam, mənim anam (129, 151)
Aşıq Ağamurad:
— 53 —
Vəfasız gözəldən umma məhəbbət,
Nə vaxtsa o, sənə edər xəyanət.
Nadan bilməz, əhdi-peyman, sədaqət,
Cahilin düz sözü, ilqarı olmaz (129, l81)
Müasir aşıq poeziyasında zahiri və mənəvi gözəlliyin ele-
mentləri üzvi şəkildə bir-birinə qarışaraq yeni keyfiyyət yara-
dır, predmet və hadisədə bir tama çevrilir. Onlar həm bir-birini
tamamlayır, həm də bir-birini açır. Beləliklə, tamın elementləri
gözəl insan idealını ifadə edən vasitə kimi meydana çıxır. Bu da
estetik idealın təzahüründən doğan bir qanunauyğunluq kimi
özünü göstərir (68, 85).
Digər tərəfdən, müasir aşıq poeziyasında gözəl cəmiyyət
idealı azadlıq, məhəbbət, qəhrəmanlıq kimi gözəllik xüsusiy-
yətləri ilə təcəssüm edilir. Gözəl vətən, yurd, el-oba idealı da,
əsasən, sevgi vasitəsilə öz bədii estetik təqdimini tapır. Müasir
aşıq poeziyasında da bu idealların təcəssüm olunduğu külli
miqdarda nümunələr vardır.
Ümumiyyətlə «müasir aşıq poeziyasında mənəvi dəyərlər
probleminin estetik təhlili» o nəticəyə gətirir ki, poeziyamızın
mənəvi informasiya ehtiyatı kifayət qədər zəngindir. İlkin mü-
şahidələr mənəvi dəyərlərin dörd ümumi tipinin (etnik-milli,
dini, təsəvvüfi-ürfani, dünyəvi) mövcudluğunu aşkarlayır, gözəl
insan, gözəl cəmiyyət və gözəl vətən idealının çeşidli təcəssüm
formalarının mövcudluğunu ortaya çıxarır. Məlum olur ki,
müasir aşıq poeziyasında bədii təcəssüm tapan estetik düşüncə-
lər, əxlaqi hikmət bu günün mənəvi tələbləri baxımından mə-
nalı səslənir, insanlara sağlam bədii zövq, nəciblik, xeyirxahlıq,
əxlaq bütövlüyü, vətən və millət sevgisi, vətəndaşlıq məsuliy-
yəti aşılayan təsirli vasitə kimi əhəmiyyət daşıyır.
— 54 —
ŞEİRLƏRİN MÖVZU ƏHATƏSİ
Müasir aşıq yaradıcılığı ənənədən gələn sənət hadisəsi kimi
kökləri ilə qədim xalq yaradıcılığından qaynaqlanır. Musiqisi
də, mərasim icraçılığı da etnik-mədəni ənənədən gəlir. Müasir
aşıq poeziyası da mənşəyi etibarilə xalq şeirinin törəməsidir.
Bununla yanaşı çağdaş aşıq şeiri dövr, zaman və sosial-mədəni
şəraitlə bağlı olaraq bir sıra yeni xüsusiyyətlər də qazanmışdır.
Aşıq poeziyasının sufi çevrədən çıxışını xarakterizə edən folk-
lorşünas alim H.İsmayılov yazır: «Sufı aşıq poeziyası xalq şeiri
ənənələri üzərində yaranaraq forma və məzmun baxımından
zəngin inkişaf yolu keçmişdir. Estetik idealı təşkil edən «vəh-
dəti-vücud» ideyası «mən və o» formulundan tədricən uzaqla-
şır; Tanrı ilə insanın mistik münasibətinin poetik ifadəsi sənət-
çilik dövründə «insan və insan», «insan və təbiət», «insan və
dünya» və s. kimi real münasibətlər sisteminə keçir. Təsəvvüfi
elementlər bu dövrün poeziyasında bir növ estetik fon kimi
özünü göstərir» (85, 379).
Qeyd edək ki, müasir aşıq poeziyası haqqında folklorşünas
alimlərin, görkəmli sənət adamlarının və ictimai xadimlərin dəyər-
li fikir və mülahizələri vardır. Aşıq sənətinin müxtəlif istiqamətlər-
dəki tədqiqinə həsr olunmuş əsərlərdə və folklor dərsliklərində bu
tipli mülahizələrin ən mükəmməl nümunələri öz əksini tapmışdır.
H.Zərdabinin, Ü.Hacıbəyovun, Bülbülün aşıq sənətinə böyük qiy-
mət və əhəmiyyət verməsi ilə bağlı fıkirlər məlumdur. XX əsrin
əvvəllərində Azərbaycan folklorşünaslığının görkəmli nümayən-
dələri Vəli Xuluflu, Hümmət Əlizadə, Salman Mümtaz kimi alim-
lər böyük zəhmətlə aşıq poeziyasının nümunələrini toplamış və
nəşr etdirmişlər. H.Araslı və akademik M.İbrahimov aşıq yaradıcı-
lığına həsr olunmuş ayrıca tədqiqat əsərləri yazmış (13; 80), ədə-
biyyatşünas alim F.Qasımzadə Azərbaycan ədəbiyyatı tarixindən