________________Milli Kitabxana________________
10
mürəkkəb həyat hadisələrinin burulğanı içərisinə salır, onu
real çətinliklərlə üzləşdirir, həyat v
ə qanunun sınağından keçirir. Bu isə təbii olaraq povestdə konfliktin dərin və kəskin şəkildə
qurulmasını şərtləndirmişdir. Belə ki, Mehman cinayətin izinə düşərkən bu iz onu hətta öz
ailəsinə, qaynanası Şəhla xanımına doğru aparır. Başqa sözlə, o, cinayətə qarşı ədalətli
mübarizəni yalnız kənar mühitdə yox, ailəsində də aparmalı olur.
Mehman fəaliyyətə başlarkən ağ saçlı müəlliməsi Məlikə ona demişdi ki,
prokuror olmaq
çətin işdir, burada çox asanlıqla ləkələnmək olar. "Unutma ha!.. Ləkə pis şeydir. Heç unutma!"
Prokuror kimi fəaliyyətə başlarkən müəlliməsinin bu sözünün həqiqət olduğunu Mehman bir
daha dərk edir. Mehman yaxşı, namuslu, təmiz adamlar mühitində tərbiyə almışdır. Hətta anası
onun prokuror olmasını istəmir. Ana oğluna belə deyir: "Yox, oğlum, yox! Bu adamların
dalınca həmişə danışıq olur". Bu mənada professor Məlikzadə də öz aləmində haqlıdır. O,
məhz asanlıqla ləkələnmək qorxusundan Mehmanın rayona getməsinə razı ola bilmir. "Yox,
oğlum! Mən razı ola bilməyəcəyəm. Səbəbi? Ləkə! Gül kimi uşaqlar qurtarır, nə olur?"
Əlbəttə, anası da, müəllimləri də təşvişlərində müəyyən qədər haqlıdırlar. Həyatda
Mehman kimi təmizlər çox ləkələnir, məhv olur, yaxud pozulur, hüquqşünas adını ləyaqətlə
daşıya bilmirlər. Belə bir çətinliklə Mehman da üzləşir və qəhrəmanın mənəvi sifətləri, əqidə
və vicdan saflığı, aldığı tərbiyəyə sədaqəti də məhz belə məqamlarda onun köməyinə gəlir.
"Daxilən vicdanı təmiz və pak ol!" - Mehmanın aldığı tərbiyənin əsas
prinsiplərindən biri
budur. Daxilən təmiz vicdanlı olmadan ədalətli olmaq, qanunun aliliyini qorumaq qeyri-
mümkündür. Mehman bu həqiqəti yaxşı bilir və dərk edir, fəaliyyətində də onu gözləyir, ona
əməl edir.
Mehman öz arzusu ilə ən ucqar bir rayona gəlir və burada prokuror kimi fəaliyyətə
başlayır. Onun işa başladığı rayonda isə vəziyyət həqiqətən pisdir və dözülməzdir. Rayon
cinayətlər yuvasıdır. Baş ittihamçı Mehmanı rayona işə təyin edərkən belə deyir: "Düzünü
desəm, bizim canımızı lap xirtdəyimizə yığıblar. Biz buraya
adam göndəməkdən yorulmuşuq,
onlar ləkə vurmaqdan yorulmayıblar". Beləliklə, Mehman rnəhz belə bir rayonda qanunçuluq
fəaliyyətinə başlayır.
Bu rayon həqiqətən prokurorun fəaliyyəti üçün əsil sınaq meydanı olur. Çünki rayonda
cinayətkarların çoxu dövlat adamlarıdır, vəzifəli şəxslərdir. Bunlardan biri rayon icraiyyə
komitəsinin sədri Kamilovdur. O, ətrafına natəmiz və cinayətkar adamları toplamışdır,
bilavasitə cinayətkarlarla əlaqə saxlayır.
Bunlar Sərrafzada, Məmmədxan, Zərintac və
başqalarıdır. Bu adamların Bakıda ədliyyə orqanlarında da Əbdülqədir kimi havadarları vardır.
Onlar Mehmanın meşşan təbiətli qayınanası vasitəsilə daha böyük vəzifə sahiblərinə, Bakıda
oturan "böyüklərə" yol tapırlar.
Yazıçı təsvir edir ki, Mehmanın işə başladığı ərazidə ağır cinayətlər baş vermişdir.
Müstəntiq Murtuzov Kamilovla birləşərək bu cinayətlərin üstünü
________________Milli Kitabxana________________
11
hər vasitə ilə örtür. Belə cinayətlərdən biri anbardar Məmmədxanın öz arvadını öldürməsidir.
Kamilovun təhriki ilə müstəntiq Murtuzov qatili hər vasitə ilə təmizə çıxarıb.
Prokuror
Mehman isə qatilin izinə düşür və cinayətin üstünü açmağa başlayır. Bundan vahiməyə düşən
qüvvələr hər vasitə ilə Mehmana mane olmağı qərar alırlar; buna görə də Qaloşlu adam
vasitəsilə Mehmana təzyiq göstərirlər. Beləliklə, povestdə Mehman cinayətin vahiməsi ilə həm
işdə, həm də ailəsində üzləşməli olur.
Onun üçün Məmmədxan kimi qatillər dəhşətli deyildir, dəhşətli olan arvadının Qaloşlu
adam vasitəsilə cinayətkarlarla əlaqəyə girməsi, canilərin onun ailəsinə yol tapmalarıdır.
Mehman bunları bildikdə qəti və sərt hərəkət edir. O, iclasda təmizlikdən,
qanunun aliliyindən
danışdığı yerdə Qaloşlu adamın istehzalı baxışlarının ona çevrildiyini hiss edir və bu məqamda
öz arvadının qolundakı qızıl saatı xatırlayır. Hiss edir ki, Qaloşlu adamın istehzalı baxışı bu
qızıl saatla bağlıdır. Yazıçı qəhrəmanın bu ruhi vəziyyətini belə təsvir etmişdir: "Ürəyindən bir
səs gəlirdi... bir çıqqıltı eşidilirdi... Xırdaca saatın əqrəbi ahəstəcə yeriyir, saat çıqqıldayırdı.
Parıltısı aynaya düşən qızıl saat onun gözlərini yumdu, saat ürəyində çıqqıldadı. Elə bil ki,
dünya Mehmanın başına uçdu. İclasdakı vəziyyətinin səbəbini başa düşdü.
Xal düşmüş ürəkdən
bir çıqqıltı ona cavab verdi: çıq-çıq..." Yazıçı Mehmanın gərgin ruhi vəziyyətini, evində
gördüyü qızıl qadın saatının məhz Qaloşlu adamın əlilə onun evinə yol tapmasını necə hiss
etdiyini psixoloji dəqiqliklə ifadə edə bilmişdir.
Lakin cinayətkar qüvvələr Mehmanı qorxutmur. O, nəinki kənardakı canilərlə, evindəki
adamlarla da, qayınanası Şəhla xanımla da, arvadı Züleyxa ilə də sərt davranır. Züleyxa,
əlbəttə, anası Şəhla xanım deyildir. O, səhv addım atdığını bilir və həyəcan keçirir. Şəhla
xanmı isə son dərəcə hiyləgər və meşşan bir qadındır.
Povestdə yazıçı bir sıra nəcib insan surətləri yaratmışdır. Məlikə xanım, Məlikzadə, onun
qızı Dilgüşa beİə təsir bağışlayırlar. Bunlardan Mehmanm anası Xalun xiisusi qeyd
olunmalıdır. Yazıçı povestdə ona bir qədər az diqqət vermişdir, buna baxmayaraq bu qadın -
Xatım
ana nəcibliyi, ana qəlbi ilə oxucusunu mütəəssir edir, yadda qalır.
Mənfi liplər içərisində xüsusilə Qaloşlu adam çox canlı və dolğun çıxmışdır. O, povesidə
cinayətkarlığın rəmzi kimi ifşa olunur.
"Mehman" odibin realist-psixoloji üslubda yazdığı yüksək dərəcədə maraqlı bir povestdir.
Yazıçının "Məhtaban" (1962), “Güzgü göl əfsanəsi" (1967), "Kəsilməyən kişnərti"
povestləri isə üslubca və mündəricəsindəki oxşar cizgilərin maraqlı rəngarəngliyi ilə fərqlənir.
Müəllif əgər "Öz minnətinə" povestində heç kimə əyilməyən, məğrur təbiətli bir insanın
obrazını yaradırsa, "Məhtaban"da dərin ictimai-siyasi problemlərə toxunur. Yoxsul, lakin
azadlıq ideyaları ilə çırpınan Məhtabanın mənəvi gözəlliyi, onun hər
cür saray çəkişmələrindən
yüksəkdə dayanan və azadlıq arzuları ilə döyünən qəlbi, fikir