597
mütəfərriq qəsidə, qəzəl və qitələr vardır. Onlardan ələ
düşəni burada təhrir olunur” (F.Köçərli).
XX əsrin əvvəllərində dini elmlərin dili dünyəvi
elmlərin dilindən öz “mürəkkəbliy”i ilə müəyyən qədər
fərqlənir və görünür. Həmin fərqi nəzərə alaraq bir sıra
tədqiqatçılar müstəqil üslubdan – “şəriət üslubu”ndan bəhs
edirlər.
1
Lakin “şəriət üslubu”nu ayrıca fərqləndirmək, görünür,
o qədər də doğru olmazdı, çünki “şəriət üslubu” da elmi
üslubun tərkib hissəsi kimi özünü göstərir – əlbəttə, “şəriət
üslubu”nun da özünəxas terminologiyası mövcuddur.
Bununla belə, hər halda, bu da terminologiyadır… Eyni
sözləri sintaksis barədə də demək mümkündür – “şəriət
üslubu”nun sintaksisi elmi üslub sintaksisi tipologiyasına
daxildir.
Məsələn: “Qurani-mohidin… sayəsindən məfkum olur
ki, cin və insan taifələrini xəlq etməkdən həq təalanın
qərəzi onların həyati-ictimaiyyə üzrə bir din və bir qanunə
tabe olub qəvaidi-əxlaqiyyə və intizamiyyə təhtində
kəmali-rahatlıq ilə və etiqadi-səhih və bəsirəti-kəmal üzrə
ibadət etməkdir. Bu vəzifələri-came islam dinidir… Həyati-
icümaiyyətdə bir qanuni-külli təhqində bir nizam və bir
etiqadi-səhih üzrə olub dünya asayişini və axirət səadətini
came olan islam dinidir” (Hacı Şeyx Həsən Mollazadə
Gəncəvi. Tarixi-islam, Gəncə, səh.3).
Bu mətndə özünü göstərən terminologiya ədəbi dilin
elmi üslubunun əsrin əvvəllərindəki terminoloji
mənzərəsində “muxtariyyət” təşkil etmir, lakin təbiidir ki,
həmin terminologiya kontekstin funksiyasını əks etdirir.
Elmi üslubun “şəriət qolu”nun sintaksisi müəyyən
qədər “mürəkkəbliy”inə baxmayaraq F.Köçərlinin elmi dil
1
Bax: Azərbaycan ədəbi dili tarixi. Bakı, 1991, səh. 205.
598
sintaksisinə uyğundur: “Həmdi-bihəd və sənayi-biəddi-
mövcud həqiqi mümkünata səza vardır ki, əfradi-insanı
mikunat arasından hünər və maarifdən ötrü intixab edib və
onların bətnində müşkülati-ülumə hidayət tapub və dəqaiqi-
sənaye nəfisə istixrac etməgin təbiyə buyurubdur. Müruri-
zaman ilə hor nə qədər əcaib və qəraib ümum əfradi-
insandır zahir olsa, həmusu yeganə olan xaliqin elmü
qüdrətinə dəlil və bürhandır” (Kimtabi-kətfül-həqayiq,
Bakı, 1322, səh. 1).
XX əsrin əvvəllərində elmi üslubun inkişaf səviyyəsi,
heç şübhəsiz, bədii və publisistik üslubların inkişaf
səviyyəsindən aşağıdır – bu da milli, bədii, publisistik və
elmi təfəkkür tiplərinin arasındakı fərqdən irəli gəlir.
Rəsmi üslub
Azərbaycan ədəbi dilinin rəsmi üslubu XX əsrin
əvvəllərində iki tipoloji ənənə əsasında inkişaf edir: bunları
şərti olaraq Şərq və Qərb ənənələri adlandırmaq
mümkündür. Həmin ənənələr tədricən birləşir (yaxud
birləşmə tendensiyası özünü hiss etdirir).
Rəsmi üslubun dil potensialının müəyyənləşməsində
Şərq ənənəsi əsasdır – bu mənada ki, ərizədən tutmuş
diplomatik dövlət sənədinə qədər bütün rəsmi üslub
nümunələri XX əsrin əvvəllərinə qədər artıq mövcud idi,
məhz bu mərhələdən başlayaraq bir sıra sənədlərin Qərb
ənənəsində hazırlanması prosesi gedir. Məsələn:
“1) Oktyabrın onundan on beşinə kimi başlanır realni
uşqolaya qəbul olmaqdan ötri imtahanlar yarımıncı, birinci
və ikinci qlaslara;
2) imtahan olunacaq şəhər uşqolasında hər gün saat
ikidən sonra;
599
3) ərizələri göndərmək olar oktyabrın on beşinə kimi
şəhər uşqolasına. Poçt ilə və ya vermək olar inspektorun
özünə;
4) təyin olunmuş vəqtdə gəlməyən uşaqlar dəxi
imtahan olunar dəsrə şüru olunandan sonra;
5) dəsrə gələn uşaqlar özləri ilə bərabər gətirməlidirlər:
qələm, kağız və çernil…”
1
Göründüyü kimi, mətn bütövlükdə rus sintaksisinin
təsiri altındadır – hətta bu təsir o qədər güclüdür ki,
bilavasitə tərcüməni xatırlardır (ola bilsin ki, ümumiyyətlə,
tərcümədir) və Qərb rəsmi düşüncəsinin Azərbaycan dilli
sənədlərdə nə dərəcədə iştirak etdiyini göstərir.
Əlbəttə, Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyətinin
yaranmasına qədərki dövrdə rəsmi sənədlər çox nadir
hallarda yerli xalqın dilində tərtib olunur – bu ancaq o
zaman edilir ki, birbaşa geniş xalq kütlələrinə müraciət
olunur, elan verilir və s. (yuxarıdakı nümunədə olduğu
kimi). Müstəqil Azərbaycan dövlətinin meydana çıxması
ilə ən müxtəlif sahələrdə (o cümlədən, diplomatik
yazışmalarda) Azərbaycan türkcəsi işlənir.
Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyətinin sənədləri
Azərbaycan ədəbi dili rəsmi üslubunun inkişafında xüsusi
rol oynamışdır. Hər şeydən əvvəl, Azərbaycan
Parlamentində edilən çıxışları, aparılan söhbətləri,
mübahisələri xatırlatmaq lazım gəlir – həmin çıxış, söhbət
və mübahisələrdə Azərbaycan dili müstəqil dövlətin rəsmi
dili kimi praktik fəaliyyət meydanı əldə edir.
Məmməd Əmin Rəsulzadənin Azərbaycan
parlamentinin
27 aprel, 1920-ci il tarixli iclasındakı çıxışından:
1
Azərbaycan ədəbi dili tarixi, səh. 207.
600
Əfəndilər! Mütəcasir bir ultimatum qarşısında
bulunuruz. Burada təslimdən bəhs edirlər. Fəqət, əfəndilər,
təslim nə demək!.. Kimə tərki-mövşe ediriz?.. Bizə deyirlər
ki, hüdudumuzu keçən ordunun başında Necati adında bir
türk komandanı durmuşdur. Rusiyadan gələn bu mütəcavüz
ordu, təmin edirlər ki, həyat və məmat mücadiləsində
bulunan Türkiyəni xilas üçün qoşur.
Əfəndilər. Türkiyə Azərbaycanın xilaskarıdır. Amali-
milliyyətimizin təbcil edildiyi müqəddəs bir məmləkətdir!
Onun xilası üçün gedən qüvvəni biz məmnuniyyətlə istiqbal
və teşyi edəriz. Fəqət bu şərtlə ki, bu qüvvə bizim
hürriyyətimizi, istiqlalımızı çığnamasın. Halbuki əfəndilər,
bizə sormadan hüdudumuzu keçən hər hansı bir qüvvə
dostumuz deyil, düşmənimizdir!
Duyduğumuz bu propoqanda düşmən propoqandasıdır.
Bizi iğfal edirlər, yalandır. Gələn ordu rus ordusudur.
İstila ordusudur. Onun istədiyi 1914-cü il hüduduna
qonmaqdır. Anadolu imdadına gedəcək bəhanəsilə
yurdumuza girən bu işğal ordusu buradan bir daha çıxmaq
istəməyəcəkdir. Qızıl Rusiya ilə anlaşmaq üçün hökuməti,
mütləq bolşeviklərə təslim və ultimatumu qəbul etmək
zilliyyətinə qatlanmağa ehtiyac yoxdur. Bu mütəcəsuranə
ultimatumu kəmali-nifrətlə rədd etməlidir. İhtilalçı Rusiya
ilə mübariz Türkiyənin müvasele və tənasüdünü təmin
etmək zərurətilə radikal bir hökumətin məbusan tərəfindən
təşkili və bu hökumətə səlahiyyəti-vasiə verilməsiylə tədili-
siyasət etmək qabildir. Məbusan zatən belə bir təşəbbüslə
məşğuldur. Bu surətlə həm Rusiya ilə bir lisani-ümumi
tapılar, həm də istiqlali-millimiz rəxnədar olmaz. Eyni
zamanda Anadoluya imdad məqsədi də hasil olar! Başqa
cür yapılan hər hansı bir güzəşt, hüquqi-milləti-təslimdən
Dostları ilə paylaş: |