202
də istifadə etmişdir. Lakin bunu xüsusi qeyd etmək lazımdır
ki, şair kiçik folklor süjetlərinə əsaslanıb, onlara yeni nəfəs
gətirmişdir. Məsələn, buna şairin “Sirlər xəzinəsi“ndə ki bir
çox hekayələri, xüsusi ilə, “Süleyman və əkinçi”, “Bülbül və
qızılquşun dastanı” və başqalarını da misalgöstərmək olar.
Əlbəttə, şair bu hekayələrin mövzusunu xalqdan almış
və onu öz ideya və fikirləri ilə əsaslandırmışdır.
Lakin ”Sirlər xəzinəsi“ndə xalq xəzinəsindən gələn mo-
tivlər bununla bitmir. “Ovçu ilə tülkünün dastanı”, “Sultan
Səncər və qarı” hekayəsi, “Firidun və maralın dastanı”, “Bir
şahzadənin dastanı”, “Bir-biri ilə çəkişən iki həkimin dastanı”
Azərbaycan folklorunun qədim əsatirlərindən qaynaqlanır.
Məsələn, “Bir şahzadənin dastanı” folklorumuzda
“Bostan əhvalatı” ilə səsləşir. “Bostan əhvalatı”nda məzmun
belədir:
Ata oğlunu başqa ölkəyə səfərə göndərir. Həmin ölkədə
şah seçmək mərasimi təzəcə başlayıbmış. Adətə görə şahı
seçmək üçün huma quşunu uçurdurlar və quş uçurdanda
kimin başına qonarsa, həmin şəxsi şah eçirlər.
Quş üç dəfə uçub oğlanın başına qonur. Ölkənin ağsq-
qalları çarəsiz qalıb oğlanı şah seçirlər. Təcrübəsizlik və bir
yandan da qəribçilik yeniyetmə gənci çox sıxır. Digər
tərəfdən də, köhnə vəzir-vəkillər, saray əyanları əl-ayağına
dolaşır. Gənc məcbur qalıb atasının yanına qasid göndərir.
Qasid sifarişi oğlanın atasına çatdırır.
- Ata, huma quşunu uçurdurlar, gəlib başıma qondu və
məni şah seçdilər. İşlərim yaxşı getmir, bilmirəm, ölkəni neçə
idarə eliyim.
Arif qoca susur heç nə demir. Lakin sakitcə bir xəncəri
götürüb, bostana girir və nə qədər qarpız, qovun varsa,
hamısını tağdan üzür. Sonra gələn qasidə üzünü tutub deyir
ki:
- Oğluma deyərsən, atan dedi ki, mən heç nə bilmirəm.
Qasid saraya qayıdıb gördüklərini şaha nəql edir. Gənc
şah hər şeyi anlayır. Sarayda nə qədər, köhnə şaha yaxın
203
saray adamı, vəzir-vəkil var idisə, hamısını dar ağacından
asdırır. Qalanı qorxuya düşür və gənc şah rahatlıqla ölkəni
idarə edir.
O, bir gül üzdü bağdan, çəməndən gülə-gülə,
Bir əfsun oxuyaraq, üflədi həmin gülə.
Yağını öldürməkçün gülü məndən al dedi,
Bu gül zəhərdən də güclü, təsirli idi.
Düşmən əfsunlu gülü əlinə alan zaman.
Qorxudan məğlub olub, bircə anda verdi can (6, s.
45)
Yuxarıda qeyd olunan bu parçada Nizaminin “Bir-biri
ilə çəkişən iki həkimin dastanı”nda göstərdiyi “Gül və Zəhər”
əfsanəsi, xalq arsında yayılan, eyni məzmunlu, adı isə
“Loğman və şagirdi” adlanan əfsanə ilə tam səsləşir.
Əfsanədə göstərilir ki, loğman şagirdinin ölkədə şan-
şöhrət qazanmasından ehtiyat edir və nəhayət, şagirdini
çağırıb, deyir ki, ya sən yaşamalısan, ya mən.
Belə şərt kəsirlər ki, hər ikisi zəhərli dərman hazırlasın.
Şagird birinci imkanı öz ustadına verir və loğman zəhərlə
dolu piyaləni öz şagirdinə verir. Şagird loğmanın əlindəki
piyaləni alıb, zəhəri başına çəkir. Zəhəri şərbət kimi içir.
Sonra isə zəhərin qarşısını alan otların, çiçəklərin suyunda
çimib qurtulur.
İkinci növbə isə, əlbəttə, şagirdin idi. O, böyük mis qabı
götürür, içinə iri bir keçə parçasını qoyaraq onu gecə-gündüz
daşla döyür. Loğman bu mənzərəni seyr edir. O, bütün çiçək-
lərin ətrinə bələd idi, lakin şagirdin hazırladığı dərmandan
heç bir qoxu gəlmir. Şagird daşla keçəni hər dəfə döydükcə
bu səs onun beynində əks-səda verir və loğman qorxudan,
vahimədən ölür.
Nizami yaradıcılığında həmçinin el arasında məhşur
atalar sözləri ilə sələşən misralara da tez-tez rast gəlinir.
Çox yemə, süfrədə hər şey çox da var,
Artıq bir qətrədən qədəh də daşar.
204
Bu misralar el arasında çox məşhur olan və tez-tez
işlənən atalar sözü ilə eyni fikri özündə ifadə edir.
“Artıq tamah baş yarar.”
Beləliklə, dahi Nizami Azərbaycan folklorundan
məharətlə bəhrələnmiş və əfsanə və əsatirlərimizə tarixdə
yaşamaq hüququ qazandırmışdır. Bununla da, Azərbaycan
folkloru həmişə Nizami yaradıcılığından faydalanmış və
bundan sonra da faydalanacaqdır.
ƏDƏBİYYAT
1. Araslı Həmid. Nizami Gəncəvi əsərləri. Azərbaycan
ədəbiyyatı tarixi, Bakı: 1960
2. Ağamirov Cahan. Nizamidə işlənən türk sözləri və
zərbi-məsəllər. Bakı: Lider, 2003
3. Gəncəvi Nizami. Sirlər xəzinəsi, Bakı: Lider, 2004
4. Gəncəvi Nizami. İskəndərnamə, Bakı: Yazıçı, 1982
5. Gəncəvi Nizami. Xəmsə, Bakı: Gənclik, 1981
6. Paşayev Sədnik. Nizami və xalq əfsanələri. Bakı:
Gənclik, 1993.
7. Rzasoy Seyfəddin. Nizami poeziyası: Mif-Tarix kon-
teksti. Bakı. Ağrıdağ, 2003.
8. Xalisbəyli Tağı. Nizami Gəncəvi və şifahi xalq
ədəbiyyatı. Bakı: Yazıçı, 1982
205
Vüsal SƏFİYEVA
AMEA Folklor İnstitutu
HƏMİD ARASLI YARADICILIĞINDA NİZAMİ VƏ
FOLKLOR MÖVZUSU
XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatşünaslığının inkişafında
görkəmli yer tutan akademik Həmid Araslı folklor kimi
zəngin bir sahənin tədqiqində də məhsuldar fəaliyyəti ilə
dərin iz buraxmışdır. Onun yaradıcılığında şifahi xalq ədəbiy-
yatının öyrənilməsi məsələsinin xüsusi vurğu ilə diqqətə
çatdırılması təsadüfi deyildir. Alimin elmi fəaliyyətini
professor Mirzağa Quluzadə belə səciyyələndirmişdir: «H.
Araslı 1926-cı ildən başlayaraq kənddə müəllim işlədiyi
zaman Azərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatının və aşıq şeiri
nümunələrinin toplanması sahəsində əhəmiyyətli iş
görmüşdür. Bu materiallar şifahi xalq ədəbiyyatı nümunələri
üçün faydalı mənbələrdən biri olmuşdur… O, bütün elmi
tədqiqat fəaliyyəti illərində şifahi xalq yaradıcılığı, xüsusilə
xalq dastanları və aşıq poeziyası ilə üzvi surətdə bağlı olan,
şifahi xalq poeziyası və onun klassik ədəbi irslə qarşılıqlı
təsir və əlaqələrinə böyük maraq göstərən və əsərlərində
həmişə bu məsələlərə əhəmiyyət verən bir alimdir. H.Araslı
Azərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatının da ən yaxşı
mütəxəssislərindən biridir. Onun «XVII-XVIII əsr
Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi» əsərində «Koroğlu», «Əsli və
Kərəm», «Aşıq Qərib» və sairə dastanların tədqiqinə, aşıq
poeziyasının inkişafı məsələlərinə geniş yer verilmişdir.
Alimin «Azərbaycan aşıq şeiri» adlı əsəri də (1964) onun bu
məsələlərlə ciddi məşğul olduğunu göstərir» (1, 24-25).
Həmid Araslı folklorşünaslıq sahəsindəki fəaliyyətini
əsasən üç istiqamətdə davam etdirmişdir:
1.
Azərbaycan folklorunun tarixi və
nəzəri
məsələlərinin araşdırılması;
2.
Yazılı ədəbiyyatla şifahi xalq ədəbiyyatının əlaqə və
Dostları ilə paylaş: |