www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
779
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
GülüĢün ambivalentlik (ikibaĢlıq) xüsusiyyəti Üzeyir
Hacıbəyovda olduğu qədər heç bir Azərbaycan
dramaturqunda geniĢ Ģəkildə istifadə edilməmiĢdir. Onun
bədii gülüĢü son dərəcə konkret, yığcam, orijinal hadisə
və əhvalatlardan doğur. O, bəzən bir əsərində bir neçə
məsələyə toxunur və tənqid etmək istədiyi məsələlərə
uyğun konkret, həyati fakt və ad tapır. Və bu mənada
Üzeyir Hacıbəyov yaradıcılığı elə bil ki, baĢlıq-ad seçmə
iĢində heç bir mürəkkəblik ortaya qoymur. Ġlkin təəssürat
bu olur ki, baĢlıq sanki əsər sona yetdikdən, son nöqtəsi
qoyulduqdan sonra özü peyda olur və əsərin bədii aləminə
bir təzəlik gətirir. Üzeyir Hacıbəyovun bədii yaradıcılıq -
komedioqraf təfəkküründə musiqiçi təfəkkürü də güclü
Ģəkildə iĢtirak edir və orada ilk baxıĢdan primitiv, hətta
bəsit görünən süjet-kompozisiya dinamikası yalnız bu
amillə Ģərtlənir. Musiqidə hər bir açar, not iĢarəsi
müəyyən, dolğun musiqi iĢarəsidir, bu element Üzeyir
bəyin yazı texnikasında, bütövlükdə bir komediya ustası
kimi poetikasında açıq-aĢkar özünü göstərir. Bunun
ifadəsini görmək üçün ədibin felyetonlarının birinə -
«Təzə xəbərlərə» nəzər yetirmək olar. Felyeton üç
hissədən ibarətdir. Birinci hissədə altı kiçik, ikincidə üç,
üçüncüdə isə iki abzas vardır. Birinci hissədəki altı
abzasda cəmiyyətin altı xəstə tərəfi tənqid edilir. Və eyni
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
780
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
zamanda buna müxalif olan (eyni struktur daxilində-!) altı
yeni fikir təqdim edilir. «Bakıda iĢlər elə haman tərzdə
qalıbdır, gecələr səhərə kimi part-part, gündüzlər isə get
qazamatda yat... Müsəlman oğruları müsəlman
kiĢilərindən əl çəkib, indi də müsəlman arvadlarını
soymağı, bir-iki gündür ki, qayda qoyublar. Partapart
əsnasında yaylım güllələrinin hamısı, həmiĢəki kimi, yenə
Ġran əhlinə dəyir. Bakı polisi oğruları və quldurları tutmaq
üçün, elə bir ucdan tədbirlər ittixas eləyir. Deyirlər ki,
məhərrəm ayı qurtarandan sonra Ģəhərin müsəlmanları
qayda üzrə gündüzlər qoç döyüĢdürüb və it boğuĢdurub,
gecələr də fiĢəng atmağa baĢlayacaqlar».
Ü.Hacıbəyov dramaturgiyasını tədqiq edənlərin hamısı
onun mahir mükalimə ustası olduğunu qeyd etmiĢlər. Bu
mükalimələri oxuyursan, yuxarıdakı fikri bir daha sövq-
təbii təsdiqləyirsən, ancaq onların qurulması ustalığındakı
mexanizmi aĢkara çıxarmaq xeyli çətinlik törədir; çünki
Üzeyir Hacıbəyovun bədii təfəkkürü məlum prosesdə
hadisəni təbii Ģəkildə elə «gözəgörünməz» sirlə ikiyə
bölür ki, bunun hətta mükamilə olduğunu da unudursan.
Biz əlbəttə, burada «mükamilə» prosesinin özünü təsvir
etmək fikrində deyilik, bircə bunu deməklə kifayətlənirik
ki, Üzeyir Hacıbəyov təsvir etdiyi hadisənin daxilindəki
təbii, saf qatı, necə deyərlər, natural formanı dərhal
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
781
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
götürür, təbiiliyin obrazını yox, özünü qurub-yaradır.
Bayaq Üzeyir Hacıbəyov gülüĢünün ikibaĢlılıq
(ambivalentlik) səciyyəsindən danıĢdıq. Yeri gəlmiĢkən
deyək ki, yenə də o mükamilələrdə ən axmaq, loru dildə
desək, heyvərə mətləb də (bunu yazmağa məcburuq və üzr
istəyirik) elə Ģən ovqatın içində verilir ki, bir anlığa çaĢıb
qalırsan. Sonra yəqin edirsən ki, məhz həmən yalançı Ģən
ovqat mükamilənin mənasız özülünü, absurd mahiyyətini
parlaq Ģəkildə meydana qoyur. Ġki kiĢi söhbət edir: MəĢədi
Ġbad və Rüstəm bəy.
Rüstəm bəy qızını pula satır.
MəĢədi Ġbad. - Pul verimmi?
Rüstəm bəy. - Verginən!
MəĢədi Ġbad. - Qız verərsənmi?
Rüstəm bəy. - Verərəm!
MəĢədi Ġbad. - Deginən sən öl!
Rüstəm bəy. - Bu sən öl!
MəĢədi Ġbad. - Bəs elə isə?
Rüstəm bəy. - Ver əlini!
Fikir verilərsə, burada qəribə gülüĢ ovqatı və mexanizmi
mövcuddur; son dərəcə ciddi mətləb biabırcasına aĢağı
endirilib, o dərəcəyə və səviyyəyə qədər ki, artıq burada
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
782
E-antologiya:
çağdaĢ filoloji materiallar
qorxu-qadağa sərhədi, ar-namusdan çəkinmək məsələsi
olmasın. Adətən, kiĢiyana iĢlədilən «ver əlini» ifadəsi də
bu mətndə bayağılığın ən sonuncu mərtəbəsində qərar
tutub. Əsər bütün mətni, avara Ģən əhval-ruhiyyəsi ilə
hamıya təlqin edir ki, dünya artıq dəyiĢib, mahiyyətcə
nəsə baĢqa bir Ģeyə çevrilib, elə bir Ģeyə ki, bu dünyanın -
gerçəkliyin əksi var orda; bu dünyada bir-birinə əks
anlayıĢlar o aləmdə doğma və məhrəmdir. Bu dünyada
kiĢi kiĢiyə qızını pula satmaz və üstəlik, «ver əlini» də
deməz, o dünyada isə bu, adi bir Ģeydir və yüksək əxlaq
norması hesab edilir. Bu məqamda Hacıbəyov gülüĢünün
ironiya qatı açılır, bayaqdan altdan-altdan iĢ görürdüsə,
indi onun qabağını kəsmək mümkün olmur. Ü.Hacıbəyov
komediyalarının hamısında belə bir model-oppozisiya tipi
mövcuddur. Bu ovqat ədibin həm komediyalarının, həm
də qəhrəmanlarının ad-baĢlıq semantikasında ifadə
olunub. MəĢədi Ġbadın güzgüdəki MəĢədi Ġbadla
söhbətində də belə bir modeli aydınca görə bilərik. Güzgü,
ayna haqqında biz Mirzə Cəlildən bəhs edərkən
danıĢmıĢdıq. Mirzə Cəlil qəhrəmanları heç vaxt güzgüyə
baxmırlar. Güzgünü Mirzə Cəlil onlara göstərmək
istəyirsə də bu, alınmır. Çünki güzgü onlar üçün onuncu
dərəcəli bir Ģeydir, onların baĢı çox «ciddi» məsələlərə
qarıĢıb.
Dostları ilə paylaş: |