Üzeyir hacibəYLİ
Yüklə 5,8 Mb. Pdf görüntüsü
|
__________________Milli Kitabxana___________________ 243
çatmışam. Allah sizi də öz muradınıza çatdırsın. (Gözlərini silir). Mənim taza arvadım hələ üzün mənə göstərməyibdir və söz veribdir ki, qonaqların içində üzünü mənə göstərsin. Təvəqqə edirəm ki, gəlin gələnə qədər buradan bir yana tərpənməyin. Oturun burada, yeyin, için, kef çəkin; bu gün şadlıq günüdür, gərək şad olasınız. Q o n a q l a r--Yaşasın Mərcan bəy!... (M u s i q i. Oxuyurlar) Şadlıqdan başqa ola bilməz işimiz, (2 dəfə) Şükür allaha kim, daha yoxdur qəmimiz. (2 dəfə) Arvad almaqda müzəffər olmuş Mərcan, (2 dəfə) Olmamış düşmən ona heç qalib hərgiz, (2 dəfə) Şadlıqdan başqa ola bilməz işimiz, (2 dəfə) Şükür allaha kim, daha yoxdur qəmimiz. (2 dəfə) M ə r c a n b ə y--Sağ olun, qardaşlar, sağ olun! Mən gedirəm özümü bir qədər düzəldim, siz öz işinizə məşğul olun. Q o n a q l a r--Buyur! Buyur! (Mərcan gedir). B i r q o n a q--Hanı xanəndə? Hanı sazəndə? A gədə, bizim üçün bir bayatı- kürd çal, xanəndə oxusun. T a r z ə n bayatı-gürd çalır, xanəndə oxuyur, meyxana deyirlər, qumar oynayırlar. (M u s i q i) X o r-- Aqil qardaşım, ayıl, bəsdir xəbidən, (2 dəfə) Yatma, dur gör nədir səni hamıdan baz edən, (2 dəfə) Aman, aman allah, aman, aman allah, allah amandır, İbrət eylə qeyrət eylə, gör nə zamandır. (2 dəfə) (M u s i q i) Bəsirət gözün açıb, bax bir cahanə! (2 dəfə) Əhli-elmə bax, gör necə dolub zəmanə! (2 dəfə) Aman, aman allah, aman, aman allah, allah amandır, (2 dəfə) İbrət eylə, qeyrət, eylə, gör nə zamandır. (2 dəfə)
Musiqi rəngi çalınır. R ə q q a s rəqs edir. Rəqs qurtardıqda qapıdan məşəllərin işığı görünür və zurna səsi eşidilir.
Q o n a q l a r--Gəlin gəldi. (Gedirlər qapıya). M ə r c a n b ə y (tələsik daxil olur, yaxşı geyinmişdir)--Oy! (Üzünü yelləyir). Yox, deyəsən mən bu gecə tab gətirə bilməyəcəyəm. Vallah, arvadın vəhmi məni basıbdır. Puf! Nə istidir!
__________________Milli Kitabxana___________________ 244
Qapılar açılır, səs-küy ilə gəlini gətirirlər. M i n n ə t x a n ı m üzü rübəndli gəlib ortada durur. M ə r c a n b ə y onun o tərəf bu tərəfinə keçir.
M i n n ə t x a n ı m--Mən əhd eləmişdim ki, qonaqların içində üzümü sənə göstərim, indi əhdimə vəfa edirəm.
Q o n a q l a r xanımın ətrafına yığılırlar və diqqətlə tamaşa edirlər. Hamı M i n n ə t ə sakit baxır. Minnət xanım əvvəlcə çarşabını açır. Sonra başındakı yaylığını. Hər dəfə M ə r c a n b ə y tələsdiyini bildirir. Ayaqlarının birini götürüb o birini qoyur. Axırda Minnət xanım rübəndini açıb Mərcanın üzünə baxır.
M ə r c a n b ə y--Minnət! M i n n ə t x a n ı m--Bəli! M ə r c a n b ə y--Sənsən? M i n n ə t x a n ı m--Bəli, mənəm, ... Mərcan! M ə r c a n b ə y--Bəli! M i n n ə t x a n ı m--Sənsən? M ə r c a n b ə y--Bəli, mənəm! Vay, dədəm vay!... Bu mənim öz əvvəlki arvadımdır. Ay camaat, bu Minnətdir! Yox, yox, belə şey olmaz! Mənə sataşırlar. (Hamı mat, məbhut durur). Yox, mənə sataşmaq olmaz! Mənim kimi adamı aldatmaq olmaz! Kimdir, bu saat desin, bu oyunu mənim başıma gətirən, kimdir?
Camaatı yara-yara K ə r b ə l a y ı Q u b a d daxil olur. K ə r b ə l a y ı Q u b a d--Mərcan bəy, dur üç min manatı bu saat ver, arvadı aparım evə. Bircə tez ol, başına dönüm, istəyirəm bu gun bir dükan yeri alım. M ə r c a n b ə y (bərkdən)--Ay zalım balası zalım! Məni sən aldatdın. Mənim evimi yıxdın, hələ bir gəlib məndən pul da istəyirsən?! Ay camaat, məni tutmayın, bu kişini öldürəcəyəm. Buraxın, məni tutmayın, bu saat mən bu kişini qanına bulaşdırım, bu mənim namusuma toxunan işdir. Tutmayın məni, hanı mənim afserskim? Hanı, hanı?... K ə r b ə l a y ı Q u b a d--Bu nə danışır, ədə, dəli olubsan nədir? Mənə kələk istəyir kəlsin.... Bu saat pulu ver, yoxsa kedib bu saat notariusu gətirrəm, evini yazdıraram. Zəhmət çəkib arvadını almışam! M ə r c a n b ə y--Ay evin yıxılsın kişi, arvad buradadır, budur arvad, burda! K ə r b ə l a y ı Q u b a d--Vay, dədəm vay!... Bəs mən aldığım arvad kimdir?
__________________Milli Kitabxana___________________ 245
M ə r c a n b ə y--Mən nə bilirəm kimdir! K ə r b ə l a y ı Q u b a d--Qoy gedim bir arvadı gətirim bura.
Gedir, c a m a a t qarnını tutub gülüşür. M ə r c a n b ə y--Niyə gülürsünüz? Mənə gülürsünüz? Mənə sataşırsınız? Namərdlər, siz hamınız bədzatsınız! (Gülüşmə). Juliksiniz, moşenniksiniz! Yox, yox, bu dərd məni öldürər. (Yıxılır stolun üstə.) K ə r b ə l a y ı Q u b a d (daxil olur, yanında Gülpəri)--Bəs bu kimdir, sənin arvadın deyildirmi? M ə r c a n b ə y--Bu Gülpəridir, ay evini allah yıxsın! Sən arvadı dəyişik salmısan. K ə r b ə l a y ı Q u b a d--Vay, evim yıxıldı!... Allah sənin evini yıxsın, Mərcan bəy! Bu nə kələk idi mənim başıma açdın! Ay camaat, mən öz arvadımı kənddə qoyub, şəhərə qaçdım. Burada da bir arvad boğazıma keçdi. İki yüz manat da kəbin pulu yazdırmışam. Bəs mən dükan yeri alacaqdım. M ə r c a n b ə y--Vay, sənin evin yıxılsın Kərbəlayı Qubad!... A kişi, bəs sən mənim arvadımı alırdın?
Bir a r v a d əlində ağac, pərdə dalında qışqırıq sala-sala daxil olub, ucadan çığırır.
A r v a d--Hanı o başı batmış Kərbəlayı Qubad? A kişi, mənim üstümə arvad alırsan? A sənin saqqalın tökülsün! (Ağac ilə vurur Kərbəlayı Qubadı və bir-iki ağac da Mərcan bəyə dəyir. Arvad gedə-gedə deyir). Görək, Kərbəlayı Qubad, hərgah sənin saqqalında bir tük qoysam sağ, onda bu ləçək mənə haram olsun. (Qonaqlar tutub, qoymayırlar vursun və arvadı yola salırlar). Mən gedirəm, sonra görüşərik, allah qoysa.
A r v a d gedir. K ə r b ə l a y ı Q u b a d və M ə r c a n b ə y hərəsi bir tərəfdə oturub ağlayırlar.
M i n n ə t x a n ı m--Mərcan! Kefin necədir? Canın-başın sağdırmı? Məni satmaq istəyirdin, ay namərd! Məni! Di get, al payını. (Qubada). Sən saqqalından utanmadın, xalqın arvadını satın almaq istədin? Daha bir ayrı alış-veriş tapmırdın?! De al payını!... (M u s i q i) Q o n a q l a r--
Mübarək olsun toyun Sənin, Mərcan, ay Mərcan! (2 dəfə) Yüklə 5,8 Mb. Dostları ilə paylaş:
|