Güney azərbaycan nəSRİ Başlanğıcdan bu günə qədər Antologiya
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
82 Həmzə Fəthi Xoşginabi çıxdı. Qapıdan bir neçə addım o tərəfdə bir qaraltı gözə çarpır- dı. Zöhrə özünü qaraltıya çatdırdı. O əyildi, üzüqoylu yıxılmış adamın çiyinlərindən yapışdıqda sağ əlinin barmaqlarında bir istilik duydu. Həmin adamın çiynindən qan axırdı... – Səid! Səid! – deyə Zöhrə diz çökdü, onun başını yuxarı qaldırdı. – Canım sənə qurban! Zöhrə qalxdı və baş tərəfdən qollarını yaralının qoltuqları altına keçirdi. Onu qaldırmaq çətin olsa da, qız özündə çətin- lik anlarına məxsus bir güc duyurdu. Yaralını sürüdükcə o, dalı-dalı çəkilir, bəzən nəfəsini oğurlayır, bəzən də tövşüyür- dü. Yaralını sürüyürdü. Cəsəd qar üstündə qeyri-müntəzəm bir cığır açmışdı. Nəhayət, Zöhrə yaralını lap həyət qapısının ağzına qədər çəkib gətirdi. Qız bərk tərləmişdi. Ayaqları baş- maqların içində üşüyür dü. Bir dəqiqəliyə olsa da, dincini alması qızın bir az qüvvə yığmasına səbəb oldu. İndi yaralını içəri gətirə bilərdi. Lakin indi daha da ehtiyatlı olmalı, çalışmalı idi ki, onun başı pil- lələrə və dalanın daş döşəməsinə toxunmasın... ...Səidi otağa gətirib kürsünün başında uzatdıqda qız büs- bütün taqətdən düşdüyünü hiss etdi. Yaralının sifəti ağappaq idi. Gözləri qapanmışdı. Onun bu vəziyyətini gördükdə Zöh- rə daha artıq təşvişə düşdü. Oturdu. Yaralının qara güzəmdən toxunan paltosunun, sürməyi pencəyinin yaxasını açdı. Onun sağ çiyinindən və kürəyindən iki güllə dəymişdi. Zöhrə qa- naxmanın qarşısını alsın deyə, yorğan-döşəyin içində olan mələfəni götürdü və onu parçalayaraq yandırdı. Parçanın kü- lünü yaraların üstünə basdı. Mələfənin o biri parçası ilə yara- ları bağladı. – Səid, gözlərini aç, danış, qardaşım! – deyə qız sızıltı və təşviş dolu bir səslə dilləndisə də, cavab ala bilmədi. Yaralı huşunu itirmişdi. Onu bu vəziyyətdə qoymaq olmazdı. Həkim gətirmək lazım idi. Yubanmaq olmazdı. Zöhrə neyləsin? Bu gecəyarısı haraya getsin? Kimdən yardım dilənsin? Firqəçilər 83 Bir gecənin son saatlarında buraya ancaq səhər gəlməli idilər. O vaxta qədər oturub göz- ləmək olmazdı. Zöhrə yatağa uzadılmış və palto-pencəyi çıxarılmış Səidə baxırdı. Onun iri, qara gözlərindən axan yaş ağ, yumru sifə- tinə yuvarlanırdı. Qız getdikcə daha artıq başa düşürdü ki, fürsəti fövtə vermək olmaz. Lakin nə qədər fi kirləşdisə də nə edəcəyini bilmədi. Gəlib pəncərənin dalında dayandı. Həyətə baxmağa baş- ladı. Lakin buzlu naxışlarla örtülmüş şüşələrin ardından həyə- ti görmək mümkün deyildi. “Bəlkə Mehdinəjadgilə gedim” – deyə öz-özünə düşündü. Mehdinəjad onun tanıdığı yeganə fi rqəçi bir həkim idi. Ancaq o, uzaqda yaşayırdı. Yaxında olan həkimlərə isə müraciət etməkdən qorxurdu. Səid özünə gəlməsəydi, bütün işlər korlanacaq, demok- ratların çoxdan bəri çəkdikləri nəqşə puça çıxacaqdı. Çünki hər şey indi bu bir neçə saatdan, bu bir neçə saat içərisində tu- tulan son təsmimdən asılı idi. Səid dilə gəlməlidir. Səid danış- masa, demokratların əli bağlanacaq və bu həlledici dəqiqələr- də hər bir fəaliyyət imkanından məhrum olacaqlar. Bütün bunları xatırlayan Zöhrə birdən hönkürtü ilə ağla- mağa başladı. O, beləliklə sanki özünə təsəlli verməyə, ağırlı- ğı ilə onu əzən müsibəti yüngülləşdirməyə can atırdı. Lakin o ağlayarkən özünün əlacsızlığını daha dərindən başa düşərək, daha artıq mütəəssir oldu. Yaralının zəif iniltisi eşidildi. Zöhrə özünü ona yetirdi. – Səid, Səid! Başına dönüm, dilinə qurban, danış! Bizə rəh min gəlsin, danış! Danış! Allah xatirinə susma! De görüm, zindana hücum olsun, ya yox? Axı, yoldaşlar sənin verəcəyin xəbəri gözləyirlər... Yaralı nə dindi, nə də gözlərini açdı, Zöhrənin inilti və yalvarışla dolu səsini də eşitmədi. – Zindana hücum olacaq?
84 Həmzə Fəthi Xoşginabi Yenə də sükut! Axı, Zöhrənin fi rqə yoldaşları indi səbir- sizliklə bu xəbəri gözləyirdilər. Məhbusların da yeganə ümidi onlaradır. Bu dəhşətli intizar nə ilə sona çatacaq? İyirmi yeddi nəfər məhbus zabitin xilas edilməsi, yoxsa səhər erkən onların güllələnməsi ilə? Yaralının susduğunu görən qız məhbuslar barəsində fi kir- ləşir, eyni zamanda baxışını Səidin saralmış sifətindən, quru- muş və ağarmış dodaqlarından ayırmırdı. Çoxlu fi kir, həyəcan və tərəddüddən sonra Zöhrə qonşu- lardan kömək istəmək qərarına gəldi. * * *
Elə bu gün şahın Təbrizə gəlməsi şəhər əhalisini böyük təşvişə salmışdı. Onun gəlməsindən sonra şəhərin xeyirxah ağsaqqalları, tacirləri Hacı Məmməd ağanın evinə toplandılar. Onların içərisində heç bir zaman heç bir işə qarışmayan, hər bir hadisəyə xüsusi bir sakitliklə baxan adamlar az deyildi. Lakin iyirmi yeddi nəfərin və zabitin edam ediləcəyi xəbə- ri hamını həyəcana gətirmişdi. Elə buna görə idi ki, tacirlər- dən bir dəstəsi buraya toplanıb, şahın yanına iltimasa getmək məsələsini müzakirə etmək qərarına gəlmişdi. Bunların ara- sında ortabab tacirlərlə bərabər varlılardan da vardı. Onlar- dan heç birinin demokratlarla əlaqəsi yox idi. Demokratları sevməyən, onlara ancaq vaxtilə hüsn-rəğbət bəsləyən, onlar- la tamamilə qeyri-müəyyən bir münasibətdə olan bu müxtə- lif adamlar indi sakit oturmağı vicdansızlıq hesab edirdilər. Bunlar o qəbil adamlardan idilər ki, vətənə böyük bir müsi- bət üz verəndə özlərinin, məşrutə dövründəki ata-babalarının vətənpərvərliyini unuda bilmir, həmvətənlik hissləri cuşa gə- lir, vicdan hökmündən boyun qaçıra bilmirlər. Onlar şəhərdə hökm sürən həyəcan və təşvişdən kənar qalmağa qadir deyil- dilər.
Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|