Güney azərbaycan nəSRİ Başlanğıcdan bu günə qədər Antologiya
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Səhra məhkəməsinin qalıqları
124 Pənahi Makulu İslam burada Həsən əminin sözünü kəsib soruşdu: – Güllənin yaxından dəyməsini nədən bilirsiniz? – Bax gör yaranın dövrəsini barıt necə yandırıbdır, – deyə Həsən əmi öz təhqiqatına davam edib cəsədlərin birini çevirmək istədi. Bu zaman Toqay ilə İslam da atlarının cilovlarını yəhərin qaşında bərkidib Həsən əmiyə köməyə gəldilər. Qabaq tərəfdən cəsədin libasları və üz-gözü cırılıb dağılmasa da, üzündə do- nub qalan qanlı qarlar onun tanınmasına mane olurdu. Cəsədin üst paltarı əvvəldən çıxarıldığı üçün onun ağ köynəyi də qan- lara bu laşıb bədəninə yapışmışdı. Nədənsə onların tanınmasına Toqay hər ikisindən artıq ciddi-cəhd edirdi. O, bayaqdan bəri başına sarıdığı yun başlığı başından açıb, təmiz qarlarla isla- daraq cəsə din qanlı üzünü silməyə başladı. O qədər çəkmədi ki, cəsədin üzü təmizlənib tanınmaq dərəcəsinə gəldi. Bu adam Qarazəmi rayon komitəsinin xəzinədarı Mərdan idi. Mərdan Qarazəmi rayon komitəsinin fəal üzlərindən olub kənd əhalisinin qayğısına qalan mehriban və xoşsifət bir adam idi, buna görə də kənd camaatının yanında onun xüsusi bir hörməti var idi. Toqayın özü və əri, yəni həmin kəndin rayon komitəsi sədri Əziz bu adamın xatirini hamıdan artıq istərdilər. Buna görə də Toqay və yoldaşları bu dəhşətli həqiqətə təsadüf etdikləri zaman ildırım vurmuş bir adam kimi quruyub öz yer- lərində qaldılar. Onların rəngləri qar kimi ağarmışdı. Üçü də sorucu nəzərlər ilə bir-birinin üzünə baxırdılar. Heç cür məna verə bilmədikləri bu iş barəsində hərəsinin qəlbindən cürbə- cür fi kirlər keçməkdə idi. Bayaqdan bəri öz gələcəyi üçün bəd fallar vuran Toqay, o fi kirlərin bir həqiqət ola biləcəyini dü- şündükcə özünü titrəməkdən saxlaya bilmirdi. Həsən əmi ilə İslamın halı Toqayınkından yaxşı deyil idi. Bir az sonra Toqay möhkəm bir iradə ilə, gözləri yaşardığı halda, həmin cəsədin başını qar üstə qoyub, o biri cəsədi arxası üstə çöndərdi və üz-gözünü təmiz lə məyə başladı. Bu zaman Həsən əmi nə isə düşünüb Toqayı me yitdən uzaqlaşdırmağa çalışdı, mümkün 125 İntiqam dəstəsi olmadı. Toqay öz-özü ilə danışırmış kimi “Mərdan ilə Əziz bir dəqiqə də olsun ay rılmazdılar. Allah eləməsin bəlkə...”. Meyitin çevrilməsi ilə To qayın “Əziz” qışqırıb meyidi bağrı- na basması bir oldu. Doğrudan da, bu cəsəd Toqayın sevgili əri Əzizin parçalan mış meyiti idi.
Səhra məhkəməsinin qalıqları Axşam saat səkkiz tamam idi. Altı nəfər dustağı əlləri qara nazik qəzil 1 ilə daldan bağlanmış halda jandarm idarəsindən çıxararaq, qapı ağzında duran “stutobeker” maşınına doldurub skamyaların arasında yerə oturmağa məcbur etdilər. Maşının o tərəf-bu tərəfi ndə olan skamyalarda isə on iki nəfər silah- lı jan darm oturdu. Adamlar yerbəyer olandan sonra, jandarm vəkil başısı dəxi şoferin yanında oturdu. Dustaqların üzlərini tük bas masına baxmayaraq, onların altı nəfərinin də gənc ol- duğu aydın görünürdü. Bu altı nəfər dustaq yüzlərlə azadxah dustaqların qa lıqları idi. İstər qabaqca göndərilən dustaqlar və istərsə həmin altı nəfər səhra məhkəməsinin uzun müddətli həbs cəzasına məh kum etdiyi inqilabçılar idi. Makuda rəsmi zindan olmadığı üçün bunları tədrici surətdə Təbrizə aparıb oranın təzə qayrılmış möhkəm zindanına təhvil verirdilər. Maşının motorundan ətrafa yayılan gurultunun əks-sədası artıq şəhəri öz qanadı altına almış Sarı qayadan kəsilmişdi. Maşın abadanlıqdan uzaqlaşıb düzə çıxdığı üçün öz sürətini daha da artırırdı. Çünki Maku ilə Xoy arasında işləyən şo- ferlərin hamısı bu bədbəxt yükü daşımaqdan təngə gəlmiş- dilər. Bu iş üçün jandarm idarəsində heç bir məxaric nəzərdə tutulmadı ğın dan belə yükləri, həmin idarə məccani və məc- 1 Qəzil – keçi yunundan toxunmuş ip. 126 Pənahi Makulu buri olaraq bu yol da işləyən maşınlara daşıtdırırdı. Buna görə də şoferlər anbaan maşınların sürətini artırıb mümkün qədər mənzilə tez çatmağa və jandarmlardan yaxalarını qurtarmağa çalışırdılar. Şoferin yanında oturan jandarm vəkili Müsəvi maşının güclü lampalarının qabağında gözü işığa düşüb karıxan dov- şanı görüncə bu səfərinə bir bəd fal vurdu. O, xalq arasında deyilən “Dovşan, keşiş, molla qarşıya çıxarsa səfər uğurlu olmaz” sö zünü dəfələrlə eşidərək buna inanmışdı. Lakin bu fi kir Müsə vinin beynini ancaq bir an məşğul edə bildi. O, bu səfərdəki mədaxil-məxaricini düşünməklə pis fi kirləri başın- dan qovdu. Maşın artıq Qızıldağ kəndini keçib Eşşək meydanı de- yilən yerdə quş kimi uçmağa başlamışdı. birazdan sonra Qı- zıl-ulumun döngələrindən dəxi ötüb keçdi və İsti suya enən döngəyə döndü, lakin elə buradaca böyük bir parıltıdan sonra sol tərəfdə olan kiçik bir xəndəyə doğru əyildi. Şofer maşını doğrultmaq üçün nə qədər əl-ayaq çaldısa da, bir fayda olma- dı, “Stutobeker” böyrü üstə yumşaq torpağa əyləşdi. Maşının skamyalarında iki sırada altı-altı oturan jandramlar bir-birinin üstünə töküldülər. Onların əllərində dik saxladıqları tüfənglər bir-birinin baş-gözü nü yaraladı. Şofer və jandarm vəkilbaşı- sı Müsəvi də şofer müa vininin altında qalmışdılar, zərrəcə də olsun hərəkət etməyə qadir deyil idilər. Bu ağırlıqda maşının tam sürətlə getdiyi halda aşmasından əmələ gələn toz sıx bir duman kimi maşının ətrafını bürüyərək ay qaranlığı gecəni daha da qaranlıqlaşdırmışdı. Bu rada asanlıq və salamatlıq ilə özlərini yerə tullayan ancaq dus taqlar olmuşdu. Bunun da ümdə səbəbi maşının üstünün açıq lığı idi. Oturduqları yerdən maşın onları yumşaq torpaqların üstünə tulladığı zaman, on- ların dördünün əllərinə bağlanan iplər zərb dən qırılıb parça- lanmışdı. İki nəfər əlləri açılmayanların da əllərini o biri dörd nəfər fövrən açdı. Əbədi həbsə məhkum edilən və bəlkə də Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|