84
Bəxtiyar Vahabzadə bu fikri bir vaxt çox gözəl ifadə etmişdi:
Nəsimi söylədi: Allahdır insan,
Onun qüdrətilə dünya bir zaman
Gülüstan olacaq, cənnət olacaq!
Zadəgan yönümlü sufizmin ilk nümayəndəsi Həllac oldu. Onun
güclü ruhi həyəcan vəziyyətində işlətdiyi «Mən haqqam» («Ənə əl-
həq») ifadəsi zadəgan yönümlü sufizmin çıxış nöqtəsi oldu.
Həllac insani təbiətin ilahi təbiətdən yalnız yenilik və əzəlilik
sarıdan fərqləndiyini söyləyirdi. Qurana insani təfəkkürün məhsulu
olan bir əsər kimi baxaraq «Mən də beləsini yaza bilərəm», - demişdi.
Həllac özünün bu düşüncələrini bir qədər yumşaq desəydi,
cəmiyyət bu qəbildən olan fikirləri qəbul etməyə demək olar ki, hazır
idi. Lakin, Həllac bu fikirləri son dərəcə kəskinliklə söyləyirdi və bu
səbəbdən də həbs edildi və edam olundu.
Bəsrə
şəhərində
yaradılan
Saflıq
qardaşları
adlı bir cəmiyyət Həllac tərəfindən söylənilən mülahizələrə bənzər
mülahizələri gizli də olsa son dərəcə aydınlıqla ifadə etdi. Saflıq
qardaşları cəmiyyəti üzvlərinin hazırladıqları dörd cilddən ibarət
əsər
23
bütöv bir ensiklopediya idi.
Lakin Saflıq qardaşlarının təqdim etdikləri bu ensiklopediya
zadəgan ruhundan daha çox şəhərli ruhunu ifadə edirdi.
Saflıq qardaşlarının ensiklopediyası bir də onunla səciyyəvi idi
ki, bu ensiklopediyada orijinal elmi təfəkkürün nəticələrindən daha
çox, müxtəlif xalqlar tərəfindən, hətta müxtəlif dillərdə yaradılan
faktiki elmi material toplanmışdı.
İslam aləmində şəhərli ruhunu ifadə edə bilən ilk orijinal elmi
fikrin yaradılması missiyası Fərabidən sonrakı bu dövrdə İbn Sinanın
və Biruninin üzərinə düşdü.
İbn Sina da həmçinin təkcə filosof deyil, eyni zamanda,
həkim, astronom, geoloq, siyasətçi, şair, zooloq və musiqiçi
olmuşdur.O,yüzdən artıq əsər yazmışdır. Onun tərəfindən yaradılmış
«Təbabət kanonu» isə daha məşhur olmuşdur. Bu əsər Qədim
Yunanıstanda, müsəlman dünyasında və Hindistanda əldə olunmuş
tibbi məlumatları özündə birləşdirmiş və XYII əsrə qədər Şərq və
Qərb təbibləri üçün başlıca vəsait olmuşdur. Əsas fəlsəfi əsərləri isə
aşağıdakılardır: «Göstərişlər və qeydlər kitabı», «Ədalət kitabı» və
«Bilik kitabı»
23
Riyazi elmlər (1), Təbiət elmləri (2), Əqli-nəfsani elmlər (Metafizika, 3),
İlahi-qanuni və dini-şəri elmlər (4).
85
İbn Sinanın fəlsəfi əsərləri içərisində ən məşhuru olan «Bilik
kitabı» klassik fars dilində yazılmışdır. İbn Sina farsdilli fəlsəfənin
əsasını qoymuşdur. İbn Sinaya kimi əsasən poeziya dili olan fars dili
(Rudəki) İbn Sinanın qələmi ilə həm də fəlsəfə dili oldu.
İbn Sina fəlsəfəni iki qola - nəzəri və əməli qollara - ayırır:
onun fikrincə,nəzəri fəlsəfə həqiqətin, əməli fəlsəfə isə dünyəvi
nemətlərin əldə olunmasına xidmət edir. Onların hər ikisi məntiqdən
qidalanır. Məntiq isə idrak
vasitəsi,
təfəkkür aləti kimi başa düşülür.
İbn Sina məntiqi təfəkkürə və elmi idraka nə qədər bağlı olsa
da, həyatın estetik aspektlərinə də biganə deyildi. Bunu ən azı ondan
görmək olar ki, o, farsdilli poeziyanın Rudəkidən sonrakı ikinci
nümayəndəsi hesab olunur. Lakin, burada da rasional aspekt
emosional, estetik aspektlərə nisbətən daha önəmli idi.
Bundan da daha çox deyilsə, İbn Sina həyatın emosional
formalarını rasional formaların bir zahiri ifadəçisi kimi görürdü.
Bununla bağlı iki xarakterik nümunəyə diqqət yetirək. Bu
nümunələrin birincisi İbn Sina tərəfindən poeziyaya verilmiş təriflə
bağlıdır. Beləliklə,
poeziya - təxəyyülə təsir edə bilən və bir-biri ilə
uyuşan, oxşar, eyniölçülü, təkrarlanan ritmlərdən qurulan bir nitqdir.
İkinci nümunə isə musiqinin mənşəyi ilə bağlıdır: Musiqi – insani
nitqin intonasiya zənginliyindən doğulmuşdur. Diqqət yetirin: insanlar
yaltaqlanarkən səslərini necə aşağı salırlar, başqalarını hədələyərkən
və ya qürur nümayiş etdirərkən isə səslərini necə ucaldırlar. Səsin
modulyasiyası insanın əhvali-ruhiyyəsinin dəyişilməsini təqlid edir və
tədricən müstəqil dəyərə malik olaraq musiqini yaradır.
Lakin estetikaya, emosional düşüncə tərzinə
İbn Sinanın
göstərdiyi maraq əsasən onun
özü üçün səciyyəvi idi, onun yaratdığı
məktəb İbn Sinadan
əsasən rasional momentləri, bir qədər kəskin
deyilsə, quru məntiqiliyi götürdü.
İbn Sinanın şagirdləri və davamçıları arasında Bəhmənyar da
müəyyən yer tutmuşdur. Onun bir sıra əsərləri dövrümüzə qədər gəlib
çatmışdır: «Təhsil kitabı», «Metafizika elminin mövzusuna dair
traktat», «Mövcudatın mərtəbələri» adlı əsərlər Bəhmənyar irsinin
öyrənilməsində daha mühüm əhəmiyyətə malikdir.
İbn Sina və onun ardıcılları elmin məqsədini dünyəvi
nemətlərin əldə olunmasında görürdülər. Bu isə əlbəttə ki hər şeydən
öncə ondan irəli gəlirdi ki, İbn Sina da, onun şagirdləri də, həmçinin
elə Biruni də şəhərli ruhunun ifadəçisi idilər.
Şəhərli ruhunun hökmranlığı hökmdar aristokratizminin
zəiflədiyi
dövrlərdə müşahidə olunmuşdur. Əgər müsəlman
dünyasında şəhərli ruhunun hökmranlığının birinci tarixi mərhələsi
Əməvi ruhunda daşınan aristokratizmin tükənməsi ilə meydana gəlmiş