ödəməyə yönəlir.
Odur ki, həmin amillər maddi münasibətlərin mədəniyyətə təsir mexanizmini ifadə
edir. Həm də göstərilməlidir ki, mədəniyyətin müxtəlif tərəflərinin ictimai həyat
hadisələri ilə əlaqəsi eyni deyildir. Belə ki, əgər mədəniyyətin təbiət, texniki, iqtisadi
elmlər kimi ünsürləri iqtisadi həyatla bağlıdırsa, onun fəlsəfə, əxlaq, incəsönət kimi
ünsürlərinə münasibətdə bu əlaqə birbaşa olmayıb, dolayı xarakter'daşıyır. Buna görə də
mədəniyyətin inkişafı prosesi qeyri-bərabər və ziddiyyətli şəkildə baş verir. Məsələn,
müəyyən dövrlərdə bu və ya digər ölkədə ola bilər ki, texnika yüksək dərəcədə inkişaf
etsin, ancaq əxlaq və bədii mədəniyyət isə tənəzzül keçirsin. Digər tərəfdən isə iqtisadi
cəhətdən geridə qalmış ölkədə bəzən incəsənətin çiçəklənməsi özünü göstərə bilir. Lakin
bütövlükdə götürdükdə ictimai həyatın inkişafına uyğun olaraq mədəniyyət də inkişaf edir.
Mədəniyyətin inkişafı iki formada baş verir. Bir tərəfdən tərbiyə prosesində insanların
bacarıq və qabiliyyətləri, vərdişləri inkişaf edir, əvvəlki nəsildən keçən dəyərlər
mənimsənilir və yeni dəyərlər yaradılır. Digər tərəfdən isə maddiləşrniş dəyərlər
nəsildən-nəsilə ötürülür.
Qeyd olunmalıdır ki, cəmiyyətin inkişafı gedişində insanların maddi həyat şəraiti
ilə mədəniyyəti arasında əlaqələrin xarakteri dəyişir, daha mürəkkəb şəkil alır. Cəmİ
3
yətin
iqtisadi həyatı və ictimai strukturları mədəniyyətin əsas göstəricilərinə və ümumi
istiqamətinə güclü təsir edir. Bu təsir öz xarakterinə görə pozitiv və ya neqativ ola bilir.
Əgər iqtisadiyyat istehsal fəaliyyəti üçün obyektiv məzmunlu bilikləri tələb edirsə, bu təsir
müsbət ohor. Bunun əksi olduğu halda isə iqtisadiyyatın mədəniyyətə təsiri mənfi xarakter
daşıyır, mədəni həyatda müxtəlif millətin, ideoloji illüziyaların genişlənməsinə şərait
yaradır.
Cəmiyyətdə gedən mədəniyyət proseslərinə həm də əhalinin həyat səviyyəsi,
maddi rifah halı, həyat vasitələri və mədəni inkişaf'’ositoloıi ilə mə səviyyəsi də
əhəmiyyətli təsir göstərir,
T
t>u o dernak dcyiiuır kı, əhalinin maddi rifah halının
yaxşılaşmas' -"'tomatik surətdə mədəniyyətin yüksəlməsinə gətirib çıxarır.
Əslində
arasında əlaqələr birbaşa olm.ayıb,
sosial münasibətlər vasitə-j'^ə özünü göstərir. Daha dəqiq desək, əhalinin maddi
təminatının yüksəlişi, mədəniyyətin inkişafı vasitələri ilə təchiz edilməsinin yaxşılaşması,
mədən.;xyətin mənimsənilməsi və insanın özünün inkişafı üçün əlverişli s='^sd yaradır.
Lakin cəmiyyətin və ayrı-ayrı sosial təbəqələrin m.addi və- zijrs'Ətinirı yaxşılaşması həm
də mədəniyyətin durğunluğuna və hətta tənəzzülünə jə gətirib çıxara bilər. Deyilənlər
göstərir ki, mədəni inkişafın sosial amillərlə şərtlənməsi düzxətli əlaqə olmayıb,
mürəkkəb və çoxtərəfli xarakter daşıyır.
Mədəniyyətin inkişafında mühüm qanuauyğunluqlardan biri onun müxtəlif
ünsürlərinin bir-birilə qarşılıqlı təsir və qarşılıqlı əlaqədə olmasıdır. Bu qarşılıqlı təsir
qısamüddətli və ya uzunmüddətli, bilavasitə və dolayısı ilə ola bilir. Məsələn, elmi
nailiyyətlər gec-tez texniki tərəqqiyə səbəb olur, o isə öz növbəsində mədəniyyətin digər
formalarında, məişətdə təzahür edir. Elm və texnikanın özləri də bir-birinə təsir edir,
incəsənət də öz növbəsində elmlə qarşılıqlı təsirdədir. Belə ki, incəsənət insanların tərbiyə
edilməsində mühüm əhəmiyyətə malikdir. Təhsil və tərbiyənin təşkili isə elmin və
incəsənətin inkişafına müəyyən
439
təsir edir.
Hər bir dövrün mədəniyyəti tarixi inkişafın həmin pilləsində yaşayan bütün xalqlar
və dövlətlər üçün ümumi olan əlamətlərə malikdir. Bununla yanaşı həmin mədəniyyətlər
öz formasına və ifadə üsuluna görə eyni olmayıb, müəyyən milli fərqlər və xüsusiyyətlər
şəklində (dillərin müxtəlifliyi, milli məişət, psixiki həyat tərzinin rəngarəngliyi və s.) çıxış
edir. Lakin mədəniyyətin bu milli xüsusiyyətlərinin özü bir yerdə dayanıb durmur,
fasiləsiz surətdə inkişaf edir. Odur ki, öz məzmununa görə mütərəqqi xarakter daşıyan
mədəniyyət nümunələri, həm də milli formalarda yaranır.
Mədəniyyətin inkişafında digər bir qanunauyğunluq burada sabitlik və
dəyişkənliyin, ənənə və yaradıcılığın (novatorluğun) dialektik vəhdətində ifadə olunur.
Onun müxtəlif inkişaf dövrləri arasında dərin varislik əlaqələri mövcuddur. Belə ki, hər bir
dövrün mədəniyyəti boş yerdən yaranmır. Əvvəlki mədəni inkişaf səviyyəsinin dialektik
inkarı kimi, onun müsbət tərəflərinin mənimsənilməsi nəticəsi kimi çıxış edir. Tarixi
prosesin inkişafı gedişində mədəniyyətdə ənənə və yaradıcılığın nisbətində ikinci tərəfin
rolu artır.
Qeyd olunmalıdır ki, mədəniyyətdə ənənə çox vacibdir, onsuz mədəniyyət demək
olar ki, yoxdur. Lakin mədəniyyətin inkişafı prosesində bir tərəfdən mütərəqqi ənənələrə,
digər tərəfdən isə mürtəce meyllərə rast gəlmək olur. Mədəniyyətin varisliyi birinci tərəf
ilə daha sıx bağlıdır. Amma ikinci tərəf də özünü gösterə bilir. Bəzən mədəni irsə
münasibətdə yenilik pərdəsi altında keçmiş mədəni irs ilə əlaqələri birdəfəlik kəsmək kimi
zərərli mövqe təbliğ olunur. Bu cür vəziyyət şəxsiyyətə pərəstiş dövründə, xüsusilə XX
əsrin 60-cı illərində Çində böyük mədəni inqilabın həyata keçirildiyi dövrdə kəskin
şəkildə qarşıya çıxmışdı. Bütün bunlar sübut edir ki, keçmişin mədəni irsinə münasibət
çox mühüm məsələdir və inkişafın müəyyən dönüş mərhələlərində ciddi siyasi məna alır.
Hər bir dövrdə xalq mədəniyyəti yaradarkən özündən-əvvəlki nəslin yaratdığı
mədəniyyəti tənqidi surətdə mənimsəyir və yenidən işləyir, l'arixi inkişafda mədəniyyətin
varisliyi həm elmi və texniki nailiyyətlər sahəsində, həm də incəsənətdə özünü,göstərir.
Mədəniyyətin inkişafında varislik əlaqələrini nəhəng çevrilişlər belə qıra bilmir.
Bununla birlikdə yeni yaranan hər bir mədəniyyət köhnə mədəniyyətin, vaxtını
keçirmiş ideoloji ünsürləri, məişətdə və insanlar arasındakı münasibətlərdə təzahür
edən mürtəce ənənələr, elm və incəsənətdə köhnəlmiş təsəvvürlərlə, köhnəlik
qalıqları ilə əlaqəni qəti surətdə kəsir.
Digər canlılardan fərqli olaraq insanlar öz fəaliyyətində bioloji deyil, sosial
mexanizmlərə əsaslanırlar. Onlar öz fəaliyyətində yaratdıqları əmək alətlərindən istifadə
edirlər. Bu alətlərin hazırlanması və istifadə olunması təcrübəsi və vərdişləri isə bir nəslin
fəaliyyəti ilə başa çatmır, onlar müəyyən mexanizmlər vasitəsilə nəsildən-nəslə ötürülür.
Bu mənada mədəniyyət müxtəlif dövrlərdə yaşayan nəsillərin fəaliyyətləri arasında
əlaqələri təmin edir.
Mədəniyyətin bioloji amillərdən yüksəkdə durması və sosial xarakter
daşıması onun çox mühüm xüsusiyyətidir. Lakin mədəniyyətin texnoloji rolunun
şişirdilməsi doğru deyildir, çünki bu halda fəlsəfə üçün daha çox əhə-
440