Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
76 yüngülləşdilər. Dəli Mahiri əvvəlcə Bəkirin otağına aparıb izahat aldılar, dalısıyca da on sutka müddəti- nə cərimə təcridxanasına saldılar. Niyazı narahat edən məsələ baş verən olayın arxasında kiminsə olub, olmaması idi. Dəli Mahir su çəninin üstünə öz ağlı iləmi qalxmışdı, yoxsa bu ha- disəni təşkil etmişdilər?.. Yaranmış narahatlıq barəsində yenə əsgərlər, mühafizə bölüyü mərkəzə yubanmadan xəbər et- mişdi. Günorta üstü qoltuğu papkalı inspektorlar müəssisəyə daraşdılar, hamıdan izahat alındı. Hə- yatlarını təhlükə altında qoyaraq səkkiz metrlik hün- dürlükdə çənin üsünə çıxıb hadisənin qarşısını al- dıqlarına görə təşəkkür gözləyənlərin də başqaları ilə yanaşı cəzalandırılacağı bildirildi: “Vəziyyətin belə alınması səhlənkarlıqdan başqa bir şey deyil. Təşək- kür yox, sizə töhmət düşür”. Niyaza isə nəticə çıxa- rılası irad tutuldu: məlumatlar ləng, mərkəz özü xə- bər tutandan sonra məruzə olunmamalıdır ! Dəli Mahiri cərimə təcridxanasında tək adam- lıq kameraya saldılar. Birinci gün əl dəymədilər. Sə- hərisi iki zabit və iki nəzarətçi kameraya daxil olub onu “ağıllandırmaq”, bir daha gələcəkdə yenə harasa çıxmaq fikrinə düşməməsi üçün dövrəyə alıb huşu- nu itirənədək döydülər. “Pres” deyilən bu tərbiyəvi cəza üsulu təcridxanaya salınan məhkumların əksə- riyyətinə tətbiq edilirdi. Sürəkli “pres”dən sonra ya- 77 rım qaranlıq, soyuq, nəm, beton divarlar arasında tək özü-özü ilə qalan insan, həyat həqiqətlərini başa dü- şüb müdrükləşməyə bilmirdi... On sutkalıq cəzası qurtarıb yaşayış zonasına qayıdan Mahirin ilk axtardığı adam Şahin oldu: –Bu idi kişi kimi söz verməyin?.. –Mən söz verdim ki, əlimdən gələni əsirgə- məyəcəyəm. – Şahin vədini izah etdi. – Sənə əlavə buşlat, isti paltar verəcəyəm, yeməkxanaya da xahiş etmişəm hər gün sənə əlavə çörək versinlər. Qalanı mənlik deyil, Niyaz müəllimlikdir, problemlərini ona de. Niyaz avtoritetlərlə münasibətinin soyuqlaş- masına, dilinə gətirməsə də ürəyində peşman ol- muşdu. O, Məhyəddinin iş yerinin belə tez dəyişilə- cəyini gözləmirdi. Müvəqqəti adı ilə rəis olmasına sevinsə də, məsuliyyətinin birə-beş artmasına, həmi- şə arxayın olduğu qüvvənin – Məhyəddinin daha ya- nında olmamasına heyifsilənirdi. Rəis təsdiq oluna- cağı halda müavin yerinə həvəsiyən Bəkirə nədənsə ürək qızdıra bilmirdi. Ona ar gəldiyindən avtoritet- lərlə əvvəlki münasibətlərə heç nə əldə etmədən qa- yıtmağı da özünə sığışdırmırdı. “Sürprüzlər” isə davam edirdi. Növbəti həftə- nin ortalarında müəssisənin həyətindəki meydanda onlarla məhkumun gözü qarşısında məhkumlardan biri onu təhqir edən əməliyyatçı zabitə əl qaldırmış, 78 az qala əlbəyaxa olmuşdular. Yaxınlıqdakı nəzarət- çilər dərhal araya girib onları ayırmış, tutaşmanın davaya çevrilməsinin qarşısını almışlar. Zərbənin tə- sirindən zabitin burnu qanamış, sifətində kiçik şiş əmələ gəlmişdi. Niyaz əgər sorağı yayılarsa böyük biabırçılıq sayılacaq bu hadisəni necə var ört-basdır etməyə ça- lışdı. Məhkuma on beş günlük cərimə təcridxanası cəzası verdi. Zabitə hava qaralanadək öz otağında oturub kimsənin gözünə görünməməyi, sonra da üzünün şişinin çəkilənədək işə gəlməməyi, evdə otu- rub heç yana çıxmamağı tapşırdı. O, günahı öz işçi- sində görürdü: –Axı, mən dəfələrlə demişəm adam arasında danışığınıza fikir verin. Söyüşlə, təhqirlə danışma- yın. Nə vaxtsa məni görmüsüz məhkum işərisində kimisə təhqir edəm? Kabinetin var, çağır otağına tək- likdə təhqir elə. Qəti olmaz. Kütlə olan yerdə təhqirə biri dözər, ikisi dözər, günün birində bir başqası döz- məz qayıdar səni təhqir edər. Gərəkdirmi bu?.. Lakin, Niyazın səylərinin nəticəsi olmadı. Za- bitlə məhkum arasında baş vermiş əlbəyaxa haqqın- dakı xəbər üç gün keçməmiş İslah İdarəsinə yetişdi. Yəqin ki, məlumat bu dəfə mühafizə bölüyündəki əs- gərlər tərəfindən ötürülməmişdi, çünki hadisə ani ol- duğundan ətraflı xəbərləri yox idi. “Bəs görən kim çatdırmışdı?” – Niyaz İdarə ilə münasibəti olan 79 əməkdaşları bir-bir ürəyində çıxdaş etmişdi. Kimi isə günahkar çıxarmaq üçün tam qərara gələ bilməmiş- di. Birdən nəyisə xatırlayıb Bəkiri yanına çağırdı: –Sən avtoritetlərə bir mobil telefon vermişdin. Həmin telefon onlardadır, yoxsa almısan? Bəkir Niyazın əsəbiləşəcəyini bilib özünü itirdi: –Yox, almamışam, onlardadı... –Sənin ağlın var? Bəlkə elə İdarəyə xəbəri ötür- ötür onlar çatdırıblar? Zibilə dönsün verdikləri pul. Təcili telefonu geri al. Eşitdin? –Baş üstə, – deyib Bəkir susdu. Axır günlərdə Niyazın qulağına məxfi məlu- mat deyilmişdi ki, avtoritetlər zonda qiyam hazırla- maq istəyirlər. Kim bilir, ola bilsin baş verənlər oğru aləmi tərəfindən həmin o telefonla idarə edilir? Mü- nasibətlərin gərginləşdiyi vaxtda onlara mobil rabitə əlaqəsi şəraiti yaratmaq tam ağılsızlıq idi. “Görünür, həmişəki kimi Bəkirin nəfsi ağlını başından alıb”, – Niyaz düşünürdü. Son hadisəyə görə İdarəyə çağırılıb danlanılan Niyaza axırıncı xəbərdarlıq edildi: “Bir də belə hal- lar baş verərsə və müəssisədəki hadisələri yenə giz- lətməyə cəhd edərsənsə təkcə işindən yox, xidmət- dən azad olunacaqsan!” Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|