Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
92 zinin, çəkməçinin qapısını kimsə döymürdü. Müəs- sisədə tam mənada böhran hökm sürürdü. Böhranın acı nəticələrini hamıdan tez, birinci hiss edənlər isə sanitarlar oldu. Niyazın gəlirlərinin kəskin şəkildə azalmasından sonra nəinki sanitarla- rın çay, siqaret pulusu, hətta dəftərxanaya paket, marka almaq da onun üçün problemə çevrilmişdi. Müxtəlif təşkilatlara yazılan məktublar günlərlə qa- laqlanıb poçta atılmasını gözləyirdi. Sanitarlarsa su- sub dözmək, günlərlə gözləmək istəmirdilər. Onlar düşünürdülər ki, üç hektardan çox ərazinin, yeddi yüzə yaxın adamın sutka boyu tozunu, çirkini-çirka- bını təmizlə, ancaq insan kimi çay içmə, siqaret çək- mə, adi ərzağa pul xərcləmə... “Belə insafsızlıqmı olar?” – Ayaz sanitarların adından Niyaza şikayət- lənmişdi. Niyaz çatışmamazlığın düzələcəyini vəd etmiş, onların gündəlik təminatlarını pulla ödəməyi kabine- tindəki telefonla kiməsə də tapşırmışdı. Həqiqətən vəziyyətləri iki gün yaxşılaşmış, sonrakı günlər yenə baxımsız qalmışdılar. Məsələnin düzəlmədiyini gö- rəndə sanitarlar rəisin təsərrüfat işləri üzrə müavini ilə, mühasiblə qarşılaşarkən heç olmasa maaşlarının yarısın özlərinə verilməsini tələb etdilər. Üç gün də keçdi, tələblərinə əhəmiyyət veril- mədiyini görən sanitarlar müəyyən yer və sahələrdə təmizlik aparmaqdan imtina etməyə başladılar. Mü- 93 əssisənin ərazisində böyük zibil topaları yarandı. Da- lısıyca kanalizasiyalarda tutulma, dolub daşma ha- disələri baş verdi. Həyətdəki meydanın ortasından keçən kürəbəndin daşması ilə üfunətli, çirkli su mey- dana yayıldı. Ayaz etiraz əlaməti olaraq briqadirlik səlahiy- yətindən “istefa vermiş”, rəhbərliyi boynundan at- mışdı. Sanitarları yalnız döyülmək və karserə salın- maq qorxusu altında işlədirdilər. Müəssisədə antisa- nitariyanın artması əksər əməkdaşları, o cümlədən Zəfəri də hövsələdən çıxarmışdı: –Düz iş görmürlər. On dörd nəfərin təminatını ödəmək nə çətin işdir, axı? Vallahi, sanitarlar sözü bir yerə qoyub, çox yox bir gün işləməsələr müəssi- sə zibil içində üzər. Bunu fikrləşən varmı? Elə bil Zəfərin bu sözü kimlərinsə ağlına batdı. Məhkumlar öz aralarında müzakirə edərək dəstə rəi- sinin haqlı söz dediyini qeyd etdilər. Avtoritetlərin Ayazın yanına gizlin göndərdikləri müxtəlif adam- lar birlik yaratmağı, çətinliklərdən yalnız bu yolla çı- xa biləcəklərini ona anlatmağa çalışdılar: “Güc bir- likdədir”. Lazım gələrsə, dəstək verəcəklərini də ar- xayın etdilər. Altı gün sonra bütün sanitarlar sözü bir yerə qoyub səhərin alatoranında istehsalat sahəsindəki ikimərtəbəli sexlərin birinin damına toplaşdılar. Şü- 94 arları da belə idi: “Biz haqqımızı, maaşımızı istəyi- rik.” Sübh tezdən növbətçi köməkçinin vurduğu zənglə yuxusuna haram qatılan Niyaz səhər yemə- yini yemədən başılovlu maşınına oturub işə yola düşdü. Onsuz evdə də rahatlığı qalmamışdı. (İşdə olanda evə dair dərdlərini gecə düşənədək unudur- du.) Oğlunun narkotikaya alışması azmış, üç həftə idi ki, internetdə tanış olduğu qadının evinə köç- müşdü. Onunla özbaşına ailə qurması isə oğlu ilə bağlı illərdir bəslədiyi arzularını puç etmişdi. Həyası olmayan müasir “gəlin” qaynanasını tezliklə nəvəsi olacağı ilə də muştuluqlamışdı. “Həqiqətən utanıl- malıdır, yeddi yüz adama rəhbərlik edən şəxs bir oğ- luna yiyəlik edə bilmir,” – Niyaz hər dəfə özünü mə- zəmmət edəndə sinəsində göynərti hiss edirdi. Müəssisəyə yaxınlaşanda uzaqdan dama çıxmış sanitarları görəndə ürəyi bir az da sıxıldı: “Yox, bu sanitarların işi ola bilməz, onlara yol göstərənlər olub, – düşündü, – bəlkə də qiyamın planını təkcə müəssisə avtoritetləri yox, aranın qarışmasını, bula- nıq suda balıq tutmaq istəyən oğru aləmindəki ha- vadarları da cızıblar... Elədir ki, var, məndən acıqla- rını çıxmaq üçün bunlardan istifadə ediblər.” İşçilərinin də məsələnin şişməsində maraqlı ol- malarını neçə vaxtdı duyurdu. İdarədən başlamış (zi- ra, onlar sudan duru, aynadan təmiz idilər – arala- 95 rında barmaqla sayılacaq qədər ləyaqətlisi vardı, – Niyaz təxmin edirdi) nəzarətçilərədək onu xoşlama- yanlar çox idi. Ən inandığı Bəkir də yeri gələndə eti- bar ediləsi yoldaş deyildi. Necə deyərlər, balta ağac kəsməzdi, sapı ağac olmasaydı... Ömür boyu inanmazdı, ağlına gəlməzdi ki, be- lə hadisə baş versin. Otuz illik xidməti zamanı gör- məmişdi və eşitməmişdi haradasa üzdəniraqlar – sa- nitarlar hamılıqla qiyam edib dama çıxsınlar. O, müəssisəyə girib birbaşa sanitarların damına çıxdıqları tikilinin yanına getdi. Binanın ətrafında onlarla məhkum, nəzarətçilər və zabitlər dayanıb ta- maşa edir, sanitarların nə edəcəyini gözləyirdilər. Ni- yaz yaxınlaşan kimi şirin dilini işə salmaq istədi: –Ay uşaqlar, düz etmirsiz, siz nə vaxt mənə dərdinizi dediniz, mən də baxmadım? Dama çıxmaq nəyə lazım imiş? Ayaz, eşıdirsən, ağlınızı başınıza yı- ğın düşün aşağı. –Yox, Niyaz məllim, – Ayaz damda dayanan- ların arasından cavab verdi, – biz sizə dəfələrlə de- mişik, qulaq asmadız. Hər dəfə bizi aldadıb başınız- dan etdiz. Maaşımızı istəyəndə döydürdüz, karserlə qorxuzduz. Uşaqlar daha sənə inanmırlar. Biz lap böyük rəislərin gəlməsini istəyirik. Qoy gəlsinlər, sö- zümüzü onlara deyək, sonra düşək... Niyaz aldığı cavabdan kor-peşman kabinetinə getdi. O, Bəkiri, Şamili, Səfəri çağırıb nə yolla olur ol- Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|