Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
100 uşaqlarının ehtiyaclarını ödəmək məcburiyyətində qalmışdı. Gülbaxtdan getməsindən yarım il keçməmiş Məhyəddinin işindən azad olunması xəbəri eşidən hər kəsi heyrətləndirirdi. Heç demə müəssisənin mü- avini rəisinin narkotika istifadəçisi olduğunu bilən kimi məxfi qaydada mərkəzə məruzə eləyib. Məlu- matın düzgünlüyünü yoxlamaq məqsədi ilə Məh- yəddini qəfildən mərkəzə çağırıb, maşına əyləşdirib həkim yoxlamasına aparıblar. Alınan qan analazi ve- rilən məlumatı – onun narkotika aludəçiliyini təsdiq- ləyib. Ailə vəziyyətinə görə rəhm edib, faktı açıb ağartmadan ərizəsini alaraq xidmətdən azad edib- lər... Sərəncama çıxarılan Niyaz isə aşağı vəzifədə iş- ləmək istəmədiyindən yaşı əlli beşə çatmasa da pen- siyaya göndərilməsi üçün raport yazmışdı. Təzə rəis köhnə şöbə rəislərindən təkcə Şamili saxlamışdı. Sanitarlardan da yarısını saxlayıb, başda Ayaz olmaqla qalanlarını ətraf müəssisələrə yatab et- mişdi. Saylarının bir qaydada saxlamaq üçün digər yerlərdən də göndərdiyi qədər təzə sanitarları mü- əssisəyə qəbul etmişdi. Bu rəisin əvvəlkilərdən fərqi cavan və enerjili olması idi. Bənzəyişi daha çox idi. Marionet padşaha oxşayırdı. Gəlirlərlə bağlı bütün işləri yalnız özü həll edirdi. Şərik, tərəfdaş, başqasına həvalə etməyi sev- mirdi. Onun Bəkir kimisinə də ehtiyacı yox idi. Avto- 101 ritetlərlə də özü ünsiyyət qururdu. Görüşə nəzarət edənlərə çöldən gətirilən pula məhdudiyyət qoyul- mamasına, larekin böyüdülməsinə, hamamda bir adamlıqların sayının artırılmasına, çayxanada çayla yanaşı pulla xörək yeyilməsinə, illərlə bağlı qalan kompyuter otağında asudə vaxtın səmərəli keçməsi məqsədi ilə pulla istifadəsinə də icazə verdi. Əlbəttə ki, yeni qiymətlərlə!.. Bütün işçilərinə də çəkinmə- dən bildirdi ki, qeyri-müəyyən müddətə gəlirlərlə bağlı ondan umub heç nə istəməsinlər. –Yadındadı, sən deyirdin Niyaz rəis olsa kol- lektiv barmağını soracaq, – Zəfər Şərifə xatırlatdı, – təzə rəis deyəsən, Niyazın atasına rəhmət oxudacaq. –Neynəsin, – Şərif gülümsədi, – verdiyi xərcini çıxarmalıdır da. Bilirsən ki, vəzifəyə təyin olunanda birinci “qabiliyyət” nəzərə alınır. Belə olmasaydı gö- rülən işlərə heç göz yumulardımı? Mayasını tutma- yınca kiminsə maddi yardım, mükafat almasına im- kan verməyəcək. Böyüklərin yolu ilə gedir... –Aydın məsələdir ki, BÖYÜKLƏRİN hər şey- dən xəbərləri var, baxır nə və nə zaman onlara sərf etmir. Hə.., heç bir rəhbərlik, idarəetmə daimi, əbədi deyil, hərənin öz vaxtı, öz dövranı var... Amma ki, necə deyərlər nə qədər tas dəyişsə də, hamam köhnə hamamdır, yenisi də yox. Görərsən, bu təzə rəisin də acgözlüyünün sonu yaxşı qurtarmayacaq, pul gözü- nü tutacaq, günün birində tamahı başına bəla gətirə- 102 cək. Əvvəllər olanlara dair həmişə sən sual verirdin, bu dəfə mən sənin rəyini soruşum: sanitarların dama çıxmalarının xeyri nə oldu? Son olaylardan sonra ge- dənlərlə gələnlərin arasında səncə fərq varmı? Şərif mənalı-mənalı gülümsəməyində davam etdi: –Diqqət etsən bura da, güclü dövlətlərdən asılı olan padşahlıq kimidir. Adətən üçüncü dünya ölkə- lərində baş verən etirazları, üsyanları, heç xatırlayır- sanmı? O üsyanlarda yoxsul, qara camaat nə qaza- nırdısa, burada da sanitarların nəsibi elə oldu. Xey- rini daha çox kabinetlərdə əyləşənlər – hər yerdəyiş- mədən “xeyir” əldə edənlər gördü. Bir də ki, topla- nanlar dəyişsə də cəm dəyişmir. Düzünə qalsa, məh- kum ya əməkdaş fərqi yoxdur. Bir neçə faizi istisna olaraq, demək olar ki, qalanı qazamat “sanitar”ları- dır. Fərq yalnız kimisinin adında, kimisinin də əmə- lindədir. Yəni, birinin adı üzdəniraqdır, birinin isə əməli... Əməli üzdəniraqlarınsa son ucu, – əlini boş havaya qaldırdı, – lap başa gedib çatır.., ta şeytana- dək... * * * Gülbaxt cəzaçəkmə müəssisəsində həyat da- vam edirdi. Günlər, fəsillər, insanlar dəyişir, dəyiş- məyən isə, yalnız “yuxarıdan” gələn göstərişlər və daim əsən narın tozlu küləklər idi... Noyabr, 2013 103 RESİDİVİST Naharın başlanmasına xeyli qalmış Ağarəhim birinci olmaq üçün hamıdan əvvəl yeməkxananın bağlı qapılarına kürəyini söykəyərək, daş pilləkənin üstündə çöməlib oturmuşdu. Qoltuğundakı alümi- nium boşqab və qaşıq əynindəki paltarını qabartmış, skeletəbənzər bədənini gizlətmişdi. Vaxt var idi bu paltarı ona geydirəndə əyninə dar gəlirdi. Son vaxt- lar bədəninin əti də, sümükləri də, hətta boyu da get- dikcə kiçilirdi. Təkcə sinəsində qövr edən, içərisini qurd kimi gəmirən vərəmdən savayı. Ağarəhim başa düşürdü kiçildiyini. Tək özü yox, islah-əmək düşər- gəsində onu tanıyan bütün məhkumlar duyur və gö- rürdülər. Ağrılısı o idi ki, bu adamların nəzərində yalnız cismən deyil, şəxsiyyətcə də kiçildiyini hiss edirdi. –Indidən nə kəsdiribsən yeməkxananın ağzını, hələ xeyli var, – yeməkxanada işləyən Gülbala yanın- dan keçərkən ona tərəf çımxırdı. Gülbalanın çımxırığı xətrinə dəysə də dinmədi. Gülbala əvvəllər belə deyildi, dəyişmişdi. Ötən ba- harda evdən yanına gəlmişdilər, rəisi görmüşdülər. Az keçmədi Gülbala yeməkxanada işə düzəldi. Ba- Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|