Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
15 –Xeyr, rəis, – növbətçi məruzə etdi. – Növbədənkənar iclası ona görə etdim ki, hər biriniz biləsiniz ki, işinizdə məsuliyyətinizi artırma- lısınız, – rəis nitqinə başladı. – Məsələ məhkumun ölüb-ölməməyində deyil, sizin xidmətə münasibəti- nizdədir. Bu cür hadisələrin qarşısı əvvəlcədən alın- malıdır. Niyə alınmır, əməliyyat hara baxır? Nəza- rətçilər yoxlamadan əvvəl niyə hər tərəfi dəqiq yox- lamırlar? Belə məsuliyyətsizlikmi olar? Kalonun qar- şısındakı çöldəki itləri görmüsüz, oradakı ərazini ne- cə diqqətdə saxlayırlar, yad adam görəndə necə re- aksiya verirlər. Onlar qədər sayıqlığınız da yoxdur. İşə elə bil biyara gəlirsiz. Xidmətlə yaşamırsız. Əsl iş- çi xidmətlə nəfəs almalıdır. Niyaz, köhnə növbədə olanların hamısından hadisə ilə bağlı izahat alarsan, sonra evə buraxarsan. Nəzarətçilərə tapşırırsan, bun- dan sonra səhər və axşam yoxlamaları zamanı hər yer ciddi yoxlanılsın, yataqxanalar qıfılla bağlanılsın. Qapılar hamı yoxlanıldıqdan, yoxlama bitəndən son- ra açılsın. Aydındırmı? Dustağı qanunsuz yox, yalnız qanuni yollarla sıxmaq lazımdır ki, qudurub məh- kumluğunu unutmasın. Sizin bir nömrəli vəzifəniz məhkumları həmişə nəzarətdə saxlamaq və nə iləsə başlarını qatmaqdır. Onlar boş, baxımsız qaldılarmı, mütləq beyinlərinə axmaq fikirlər gələcək, pis hadi- sələr törədəcəklər, rejim şəraitinin stabilliyini poza- caqlar. Bizə isə müəssisədə ən vacib olanı daimi gər- 16 ginliksiz sabitliyi qorumaqdır. İslah İdarəsindən tap- şırılan bəzi mühüm işlər var, mən məcburam yu- banmadan onlarla məşğul olam. Niyaz, sənə gərək olacaq işçiləri yığ otağına, iclasın ardını orada da- vam elə. Fikrimcə əlavə müzakirəyə gərək yoxdur. Gedə bilərsiniz. Rəisin itləri nümunə göstərməyindən narazı qalan əməkdaşlar dinmədən yerlərindən durub bir- bir Niyazın qarşıdakı otağına sarı yollandılar. Niyaz kabinetinin qapısını açıb elan etdi: –Əməliyyat-rejim işçiləri, bir də köhnə növbə ilə təzə növbə gəlsinlər. Qalanlar öz işlərinə getsinlər. Niyazın otağı rəisin kabinetinin dörddə biri boyda idi. İş stolunun sağında və solundakı iki stul- dan əlavə otağa altı ədəd stul sığışırdı. Çox vaxt ota- ğa daxil olan əməkdaşların əksəriyyəti ayaqüstə da- yanmalı olurdu. Rəisdən fərqli olaraq müavin uzun- uzadı danışar, əməkdaşların ayaqüstə dinmədən qu- laq asmalarından, onlara fiziki və mənəvi əzab ver- məyindən həzz alardı. Arabir cümləsinin ortasında gözlənilmədən bir anlığa susar, qulaq asanların diq- qətini yoxlayaraq hamıya nəzər yetirər, hamını hip- nozda saxlamasıından aldığı məmnunluqla cümləsi- ni davam etdirərdi. Bir yerdə çalışmalarına baxmayaraq hamı bi- lirdi ki, Məhyəddinlə Niyazın bəzi xüsusiyyətləri tərs mütənasibdi. Rəis kabinetdə çox oturmağı sev- 17 məzdi, bütün günü zonu başdan-ayağa gəzər, işçi- lərdən də durmadan “obxod” etməyi tələb edirdi. Yaşı əllini ötsə də uzun boyu və qıvraq görkəmi ilə idmançı təsiri bağışlayırdı. Həmyaşıd olmasına baxmayaraq kök, bəstə- boylu müavin rəisindən daha yaşlı görsənirdi. Gün- boyu ota-ğında oturub məhkumları qəbul edər, öz məlumat gətirənləri vasitəsilə yerindən tərpənmədən zonda yaşanan hər şeydən xəbərdar olardı. Hansısa əməkdaşın məhkumla anlaşılmazlığı yarananda da belə deyərdi: “hökumət sizə otağı niyə ayırıb? Apar otağına, başa sal”. Rəis məhkumu karserdə, müavinsə o balaca otağında dubinka ilə döyərdi. Məhyəddin kefinin xoş vaxtlarında zarafat edərdi, Niyaz isə, həmişə qa- radinməz idi. Biri daz, digəri gur saçlıydı. Əksliklə dolu belə misalları çox çəkmək olardı. Bənzərlikləri də var idi: hər ikisi pulu nəhayətsiz sevirdilər. Rəis büdcədən ayrılan pulu çəkinmədən yeyirdi, amma müavin ehtiyatla, bilinmədən yeməyin tərəfdarı idi. Məhyəddin üzdə özünü müavinləri ilə mehri- ban aparsa da, ürəyində onların heç birinə əhəmiy- yət vermirdi. Müəssisədə onun icazəsi və ya xəbəri olmadan müavinləri tərəfindən heç bir iş görülə bil- məzdi. Əslində, o, özünü kiçik dövlətin avtoritar baş- çısı kimi aparırdı. 18 Niyaz rəisin çıxışından çox da fərqlənməyən uzun nitqindən sonra köhnə növbədə olmuş bütün əməkdaşlardan səhər yoxlaması zamanı baş verən özünəqəsd hadisəsi barədə geniş izahat yazmalarını tələb etdi. İzahatların yazılması və müavin tərəfindən qə- bul edilməsi günorta saat birin yarısınadək çəkdi. Növbədən çıxan yorğun əməkdaşları həmişə bəhanə tapıb evə getməklərini saatlarla ləngitmək Niyazın sevimli vərdişlərindən idi. Bu gün isə bəhanəyə eh- tiyac qalmamışdı. İclas və izahatla işçiləri üç saat ar- tıq işdə saxlamışdı. Köhnə işçilər onun dözülməz xa- siyyətinə bələd olduqları üçün dinmirdilər. Bu mü- əssisənin xüsusiyyətlərinə alışmayan başqa müəssi- sədən bura işləməyə təzə göndərilən dəstə rəisi Şərif yenə dözə bilməyib müavinə şikayətləndi: –Cənab polkovnik-leytenant, biz ötən gecəni burda növbədə qalmışıq, sabah tezdən yenə işə gə- ləcəyik. Saat bir tamama az qalıb. Evə çatanadək ax- şam düşəcək. Bizi burax bir az tez çıxıb dincələk, evin-ailənin qayğıları ilə də məşğul olaq... –Cənab kapitan, nəzərə alın ki, siz xidmətdə- siniz, – müavinin əsəbiləşməsi boynunun qızarma- sından hiss olunurdu, – zəruri hallarda sizə istirahət verilməyə də bilər. Müəssisə kimin evinin yanında- dır ki? Yolun uzaqlığı hamımız üçündür. Qaldı ki, evinizdəki qayğılara, bunun üçün sizə həftədə bir Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|