427
onların hər biri özünə mə xsus tərzdə, bir-birindən fərqli halda həyatı qavramıĢ, d ərk
etmiĢdir və bu da onların yaradıcılığında təkraro lunmaz iz buraxmıĢdır.
Vidadi (1709-1809) hu manistdir, qə mküsardır, xalq ın kədərini dərindən
duyandır. Onun lirikasında qüssə-kədər əhvali-ruhiyyəsi üstünlük təĢkil edir. Bu
kədər doğma diyara həsr etdiyi qoĢmada səslənir. Burada vətənə Ģəfqətli məhəbbət,
doğma yerlərdən uzaqda yaĢamağa məcbur olmuĢ insanın həsrət duyğuları öz
əksini tapır.
Bu möv zu Vidadidə tənhalıq möv zusu, kö məksiz insanın zora kılıq
qarĢısında gücsüzlüyü mövzusu ilə səsləĢir:
İstəmərəm bu dünyanın malını, Qovğasını, fıtnəsini, alını.
Qəriblikdə bikəslərin halını Fikr elərəm, gözüm dolar qan ilə.
Bu, Ģair hu manizminin əsası, ruhun fəryadıdır.
Vidadin in dünyagörüĢü onun Vaqiflə nəzm ya zıĢ masında özünü daha
parlaq büruzə verir. Bu bir az kinayəli dialoqda Vidadi dostunu qayğısızlıqda
məzəmmət edir və tezliklə həyatın bütün qəmginliyin i dərk edəcəyini və bundan
sarsılacağını qabaqcadan xəbər verir. Vidadi ö z tərəf müqabilin i xəbərdar edərək
deyir ki, bu dünyanın qoluzorlula rın ın iltifatına inanma , onlardan təĢəkkür göz-
ləmə:
Çox bulanma bu dünyanın qanına, Vəfa yoxdur sultanına, xanına.
Danasını bir də qoymaz yanına Bizim inək kimi təpər, ağlarsan.
Vidadin in kədər fə lsəfəsi Ģairin müs əddəsində (altılıq) daha qabarıq nəzərə
çarpır. Bu Ģeir b ir növ Ģairin dünya, insan ehtirasları, varlığın mənası haqqında
düĢüncələrinin nəticəsidir. Vidadi burada fəryadın etmir, Ģikayətlən mir. Onun
kədəri heç də əvvəlkindən az deyil, lakin Ģairin zehnində sərt notlar da səslənməyə
baĢlayır. ġər və zülmət əbədi deyil, lakin əfsus ki, xey ir də fan idir. Hər Ģeyin sonu
var:
Sultani-cahan olsa, gedər, canə inanma,
Bir gün pozulur, şövkətü-divanə inanma.
Çün baqi deyil, mülki-Süleymana inanma,
Gəl aqil isən, gərdişi-dövranə inanma.
428
Bununla yanaĢı, Vidadiyə nəciblik, mərdlik xüsusiyyətləri xasdır. O,
düzlüyü, cəsarəti, zəka və müdrikliyin qüdrətini, böyük məqsədlər naminə yüksək
rəĢadətə hazır olan fədakar insanlan tərənnüm edir:
O nə qəmdir oda bir mərdin ucundan yanasan,
Verəsən canını bir canə ki, min canə dəyər.
Vaqif A zərbaycan poeziyasının ən görkəmli liriklə rindən biridir. Xa lqçılıq,
obrazlar zəngin liy i, cilalan mıĢ bədii sənətkarlıq, canlı və ifadəli dil, gerçəkliyi
nikbin dərketmə - bütün bunlar Vaqifin yaradıcılıq simasının ən əhəmiyyətli
xüsusiyyətləridir.
Vaqif faciə li bir həyat yaĢamıĢdır. O, s adə bir müəllim o lsa da, öz qeyri-ad i
qabiliyyəti və bacarığı sayəsində Qarabağ xanlığının baĢ vəziri kimi fəaliyyət
göstərmiĢ, ömrünün sonunadək bu vəzifədə çalıĢ mıĢdır. Dövrünün ən bilikli
Ģəxsiyyəti sayılan Vaq ifm astronomiya və memarlıq haqqında da məlu matı var idi.
QonĢu xalqlarla sülh münasibətlərinin tərəfdarı olan Vaqif 1795-ci ildə Ġran
qoĢunlarının ġuĢaya hücumunun qarĢısının alın masında yaxından iĢtirak etmiĢdir.
Ġki ildən sonra Ağa Məhəmməd Ģahın qoĢunları Qarabağı ald ıqda Vaqif həbsxanaya
salınaraq hər an ölümünü gözlə miĢdir. ġahın öldürülməsi Ģairin həyatını ço x qısa
müddətə xilas etsə də, bir neçə aydan sonra o, saray çəkiĢmə lərinin qurbanı
olmuĢdur.
Vaqif poeziyasının Ģöhrəti Azərbaycanda geniĢ yayılmıĢdır. O, digər
xalq lar arasında da yaxĢı tanınır, Ģeirləri baĢqa dillərə tərcü mə edilirdi.
Vaqif lirikasın ın əsas mövzusu məhəbbət və insan gözəlliyinin
tərənnümüdür. Sevgiyə, yüksək ro mantik təmələ əsaslanan ənənəvi münasibətdən
fərqli o laraq, Vaqif dünyəvi, cis mani məhəbbəti tərənnüm edir. Onun sevgilisi büt
deyil, real qadındır. Vaqifın qəhrə man ı canlıdır, ehtiraslı bir insandır. O, sevgidə
fəlsəfı məna axtarmır, onu hər gün qarĢılaĢdığı gözəllər ruhlandırır. Belə ki, Ģair
milli və dini ehkamları bir yana qoyaraq poeziya üçün gözəlliy in yeni tipini konkret
Ģəkildə təsvir edir. Onun gürcü gözəllərinə həsr etdiyi Ģeirlərə müraciət etmək
kifayətdir.
Vaqif nikbin Ģairdir. Təkcə bu xüsusiyyətləri ona Azərbaycan poeziyası
tarixində xüsusi mövqe qazandırmıĢdır. Vaq if Ģeirlərinə qədər nikbinliy in bu cür
parlaq ifadəsi poeziya mıza xas olma mıĢdır. Vidadi ilə nəzm yazıĢ mala rında Vaqif
qeyri-ixt iyari olaraq materia list dünyagörüĢü səviyyəsinədək yüks əlir:
Ta cəsədin cüda olmayıb candan,
429
Bil özünü artıq sultandan, xandan,
Qəriblik, ayrılıq nədir ki,
ondan Bu qədər çəkibsən azar, ağlarsan?
Həyat sevinclərini bu cür tərənnüm edən Ģair insan əzablarına və feodal
cəmiyyətinin ədalətsizliyinə də biganə deyil. " Görməd im" mü xə mməsində Ģair öz
əsrinin, mühitinin ü mu mbəĢəri nöqsanlarının əzəmətli ittihamçısı kimi çıxıĢ edir:
Mən cahan mülkündə mütləq doğru halət görmədim,
Hər nə gördüm, əyri gördüm, özgə babət görmədim.
Vaqifın çəkd iyi acıları ö zü dərk etmiĢ, qəzəbi lakonik ifad ınə edilmiĢdir.
Dövrün ictimai qanunauyğunluqların ı o, tam aydınlığı ilə qiy mətləndirir:
Müxtəsər kim, böylə dünyadınan gərək etməz həzər,
Ondan ötrü kim, deyildir öz yerində xeyrü-şər,
Alilər xaki-məzəllətdə, dənilər mötəbər,
Sahibi-zərdə kərəm yoxdur, kərəm əhlində zər,
İşlənən işlərdə əhkamü-ləyaqət görmədim.
Klassik ġərq poeziyasının sirlərinə, onun bədii ifadə vasitələrinə dərindən
yiyələnən Ģair onları aĢıq tapıntıları ilə sıx Ģəkildə calaĢdırmıĢ, çox vaxt folklordan,
xalq dilindən istifadə etdiyindən, Ģerin tamamilə orijinal səslənməsinə nail
olmuĢdur. Məhz Vaqifın sayəsində xalq Ģeir forması olan qoĢma yazılı poeziyada
geniĢ tətbiq edilmiĢ və ədəbiyyatın demokratikləĢməsində, həyatın realist
qavranılmasına yaxınlaĢ masında mühü m rol oynamıĢdır.
XVIII əsr Azərbaycan poeziyası, xüsusən aĢıq sənəti və üslubuna görə ona
yaxın olan yazılı ədəbiyyat qonĢu Qafqaz xalqların ın poeziyasına da müəyyən təsir
göstərmiĢ, onların bir ço x aĢıqları öz qoĢmalarının bütöv və ya bir hissəsini
Azərbaycan dilində yaratmıĢlar. Azərbaycan poeziyasının nümunələri Gürcüstan,
Ermənistan və Dağıstanda geniĢ yayılmıĢdı. Qafqaz xalq ədəbiyyatının qarĢılıq lı
təsirinə parlaq nümunə Azərbaycan, erməni, gürcü dillərində eyni uğurla yaradan
erməni Ģair və aĢığı Sayat Novanın yaradırıcılığ ıdır. Azərbaycan dilində yazdığı