124
Ələkbərova çox yaraşırdı. Bu rolda o, çox mənalı görünürdü; onun
hər bir hərəkətində, obrazın ümumi rəsmində böyük bir aktyorun
yaradıcılıq
hünəri hiss olunurdu; zahirən əzəmətli və yaraşıqlı
səs və
diksiyaca cox təsirli olan bu aktyor daxili məna, intelekt etibarilə də
güclü və cazibəli idi. İlk nəzərdə sakit və təmkinli görünən Ferrero-
Ələkbərov son dərəcə dramatik bir obraz olmaqla bərabər, daxilən
də çox gərgin idi” (2).
Beləliklə, Ə. Ələkbərovun Ferrerosu tədbirli, ağıllı, iradəli,
bacarıqlı olmaqla yanaşı, son dərəcə mehriban, partizan dəstəsində
olan insanlara valideyn nəvazişi göstərən komandir idi.
1958-ci ildə Q. Musayevin ssenarisi (rejissorlar İ. Əfəndiyev
və Ş. Şeyxov) əsasında tamaşaçılara nümayiş olunan “Gölgələr sü-
rünür” filmində Ə. Ələkbərov professor Rəşid Sərdarlı rolunu ifa
etdi.
Sərdarlı obrazı ilə Ələk-
bərov elm aləmində saç ağart-
mış bir alimin bütöv obrazını
yaratmağa nail olmuşdur.
“Ələkbərov professorun
əzəmətini, mənəvi ləyaqətini
sənətkarlıqla rəsm etməklə bə-
rabər, başqalarının əli ilə adına
və əqidəsinə yaraşmayan bir
işə təhrik edilərkən keçirdiyi
mənəvi sarsıntılarını, tərəddüd
və iztirablarını emosional bir tərzdə tamaşaçılara təqdim edirdi. O,
həyatında ilk dəfə istedadı olmayan bir nəfəri müdafiə edir, sonra
isə səhvini aradan qaldırmaq üçün keçirdiyi təbəddülatı məharətlə
ifadə edirdi. Ələkbərov professor Sərdarlının təbii və dolğun obra-
zını yaratmaqla tamaşaçılara deyir ki, insan heç zaman ədalət və
həqiqət hissini itirməməlidir” (1).
Sərdarlı-Ələkbərovun zəif dissertasiya haqqında söylədiyi
müsbət fikri, sonralar isə keçirdiyi əzablar çox inandırıcı idi. Bu
kadrlarda aktyor Sərdarlının daxili aləmini üzünün mimikasında ay-
Ə.Ələkbərov – Sərdarlı rolunda
126
tabe etmək istəyirdi. O, obrazın daxilində heyrət və nifrəti üzünün
cizgilərində əks etdirirdi. Aktyor don Aqillanın həyatında baş verən
böhranı peşəkarlıqla duyur və tamaşaçılara göstərirdi. Don Aqilla-
Ələkbərov məğlub olduğunu başa düşdükcə daxilən sınır, lakin özü-
nü
əvvəl ki,
kimi qürurlu saxlamaq istəyir, lakin bunu bacarmırdı.
“Xalqa, azadlığa, ictimai
prinsiplərə əsaslanan ideyanın
təntənəsini görən don Aqilla-
Ələkbərov çox təbii və emosio-
nal bir tərzdə böhran keçirir,
mütəəsir olur, təşvişə düşür. Bu,
Ələkbərovun qüvvətli sənətkar-
lıq duyğularının təntənəsi hesab
edilə bilər” (2).
Beləliklə, həcmcə kiçik
olan ispaniyalı keşiş don Aqilla
obrazı həqiqətən Ə. Ələkbəro-
vun yaradıcılıq qələbəsi idi.
1962-ci ildə Ə. Məmmədxanlının ssenarisi əsasında rejissor
Lətif Səfərov “Leyli və Məcnun” “Məhəbbət dastanı” bədii filmini
çəkdi. Bu filmdə SSRİ xalq artisti Ələsgər Ələkbərov Məcnunun
atası Şeyx Əmir rolunu ifa edirdi.
Ə. Ələkbərov Şeyx Əmiri müasir bir obraz kimi ifa etməyə
çalışmış və buna nail olmuşdur. Burada aktyor Şeyx Əmirin bir ata
kimi keçirdiyi iztirabları, oğluna olan sonsuz məhəbbətini incə
şitrixlərlə tamaşaçılara çatdırırdı. Oğlunu böyük məhəbbətlə sevən
Şeyx Əmir-Ələkbərov onun qəlbindən keçən arzu və istəkləri
öyrənə bilmədikdə narahat olurdu.
“Şeyx Əmir-Ələkbərov ağıllı, qayğıkeş və mehriban olmaqla
bərabər, həm də ağır təbiətli, düşüncəli ağsaqqal və hər bir
məsələyə
şüurla yanaşan kədərli bir atadır. Ələkbərovun ifasında qaranlıq
mühitə, yeniliyə və tərəqqiyə etinasız qalan əqidələrə qarşı ittiham
nidası duyulur. Ə. Ələkbərovun öz qəhrəmanını belə bacarıqlı
Ə.Ələkbərov – Don Aqilla
rolunda