82
-
Ay bibi, bəsdi.
-
Nə olub, ay qız, ərə getmək pisdir? Vallah, hamınızın ürəyi
zoqquldayır. Bığı burma bir oğlan qabağına çıxsa getməzsən? Hə, niyə
İrişirsən? Deyəsən xoşun gəlir?
-
Sən Allah, ətimizi tökmə.
-
Tökülməz. - O, üzünü yenidən Güləsərə çevirdi. - Sən ona qulaq
asma, qızım, cavanlıq gözəl şeydir. İllaha da ərin qəşəng olanda. Gecələr
ki, qucaqlaşıb nəfəs-nəfəsə yatırsan, su da töksən ayırmaq olmur.
İstəyirsən ki, qollarıyın arasındakını beçe balı kimi sorub yeyəsən.
Amma neyləyim ki, mənim bəxtim gətirmədi... Hə, belə işığa gol
görüm... Sir-sifətinə diqqətlə baxmaq istəyirəm. Bəy, gözləriyin altı nə
yaman qaralıb? Yəqin qırışmal səni yamanca yorub, hə, eləmi? Qoy
bircə qayıtsın, gör başına nə oyun açacam!
-
Bibi, bsdir, qızı utandırma.
-
Nə utanmaq, ay bala, ərə getməyi bilən adam utanmaz. Şahnigar
qəşş edib, taxtın üstündə oturdu. Güləsəri də çəkib yanında əyləşdirdi.
Gəlinin utanıb büzüşdüyünü görəndə daha da şaqılldadı: -Niyə qısılırsan,
pis oğlana gəlibsən? Yoxsa qorxursan?
-
Vallah, nə bilim?
-
Ürəyinə heç nə gətirmə, bir qız bir oğlanındır. Yaxşı eləyibsən.
-
Kaş hamı sənin kimi olaydı.
-
Olmurlar olmasınlar. Ağrım ürəklərinə. Təki məni ərim çox
istəsin... hə... ürəyini sıxma, yeməli şeysən, Şamxal səndən əl çəkməz.
Ancaq sən də gərək bir az usta olasan, kişini əldə saxlaya biləsən. Kişi
ki, var, pişik kimi şeydir, sığallayıb qılığına girdin, qıırtardı. Olmaya-
bilməyə kəcinə çəkəsən, eşitdinmi?.. Yaxşı, de görüm qardaşım oğlu
naz-zad qanırmı? Sənin kimi telli-toqqalı gəlinin işvəsinə dözə
biləcəkmi?
-
Ay bibi, sən Allah, üzümüzün suyunu tökmə.
-
Üzünüzün suyunu niyə tökürəm, ay bala, düz sözümdür. Kişi ki,
naz-qəmzə bilmədi, ondan bir uzunqulaq yaxşıdır. Bircə qulaq as.
O, çiyninin üstündən sürüşüb düşən hörüyünün ucunu əlinə aldı.
Sinəsinə basıb saz kimi çaldı. Evin ortasında aşıqsayağı tirlana-fırlana
astadan, lakin məlahətli səslə oxumağa başladı:
İşvə bilməz, qəmzə bilməz, naz bilməz,
Sevgi bilməz, söhbət bilməz, saz bilməz.
83
Söz eşitməz, qaş anlamaz, göz bilməz,
Ana, məni bir nadana verdilər,
Günahıma, babalıma girdilər.
Qoyun deyil qoyunlara qatam mən,
Öküz deyil çodarlara satam mən,
İgid deyil qucaqlaşam, yatam mən,
Ana, məni bir nadana verdilər,
Günahıma, babalıma girdilər.
Mahnını qurtaran kimi yenə qəhqəhə çəkdi. Fırlana-fırlana gəlib tastın
üstündə oturdu. Güləsərin qəlbinə çökən qurğuşun ağırlıqlı kədər elə bil
yoxa çıxdı. Salatın da uğunub getdi.
-
Sən lap aşıqsanmış ki, ay bibi, nə yaman oxuyursan?!
-
Məni dərd oxudur, a bala, dərd. Qıraqdan baxan da adımı arsız
qoyur.
-
Allaha şükür, sənə nə olub ki, ay bibi, varın, dövlətin.
-
Eh, neyləyirəm varı, ay bala, bir bığıburma ərim olsaydı, onların
hamısına dəyərdi.
-
Qabağına duran ha yoxdur.
-
Ağzın isti yerdədi deyin, ərə getmək sənə asan gəlir. Elə bilirsən
hər papaq geyinənlə bir yastığa baş qoymaq olar? Ağrım ürəklərinə,
onların çoxunun elə qaraltısı var. Kişi gərək axır nəfəsinə qədər qırğı
kimi şövqlü ola, qucaqlaya, dişləyə, sən də ləzzət alasan. Kürt toyuq
kimi yanını kəsdirib oturan yatağan öküzdən nə çıxar?
-
Ay bibi, acığın tutmasın, - deyə Salatın çəkinə-çəkinə çoxdan
ürəyində dolaşan sualı verdi. - Rəhmətlik Əbil dayını özün sevib-
seçmişdin?
-
Yox, ay bala, - deyə arvad dərindən köksünü ötürdü. - Mən istəyən
oğlan dədəyin qorxusundan heç papağının ucunu göstərə bilmədi. Sıxma-
boğmaya salıb. mənciyəzi Əbilə verdilər. Rəhmətlik pis kişi deyildi,
birtəhər dolanırdıq- Allah onu da mənə çox gördü, apardı qara torpağın
altına. İndi qalmışam qara daram altında tək. Bilmirəm dulam, yoxsa gəlin.
Salatın bibisinin kövrəldiyini və bu saat uşaq kimi doluxsunub
ağlayacağını duydu. Araya söz qatmaq və onun fikrini yayındırmaq üçün
arvadı qucaqladı.
84
-
Sənə nə olub, qocalmayıbsan ha?!
-
Düz deyirsən, amma eşitməyibsənmi "Ömür keçir, gün keçir,
cavan olmaram bir də mən". Cavanlıq gözəl şeydir, onun qədrini bilin.
Nə qədər bacarırsınız kefinizi sürün, sonra peşman olarsınız.
Şahnigar gözünün yaşını silib, gülümsəməyə çalışdı. Onun nəm
bəbəkləri parıldadı.
-
Məni danışdırıb, dərdləndirdiyiniz bəsdir. Başımı qatmayın.
Mən buraya vacib iş üçün gəlmişəm.
O, taxtın yuxarı başında, idincə yığılmış yorğan-döşəyə ötəri nəzər saldı.
Sonra da ehmalca Güləsərin böyrünə toxundu.
-
Üz ağlığım göstər görüm.
-
Bibi!..
-
Sən işində ol, mən nə elədiyimi bilirəm. Niyə durursan?
Güləsər həyadan yerə girəcək olsa da, arvadı şübhəyə salmamaq
üçün gözünün ucu ilə taxtın yuxarı tərəfinə doğru baxdı. Salatın üzünü
çevirib, qapıya sarı getdi və dayandı. Şahnigar yorğan-döşəyin arasındakı
mələfəni tapdı və birdən uşaq kimi evin ortasında oynadı. Güləsər üzünü
əlləri ilə qapadı. Ancaq Şahnigar onun qolundan yapışıb, bacadan süzülən
işığa gətirdi. Qızı qucaqlayıb marça-marçla öpdü.
-
Üzün ağ olsun, qızım, indən sonra sənə canımı da qurban eləyərəm.
O, yenicə görürmüş kimi qızın əynindəki nimdaş paltarlarına, yalın
ayaqlarına baxdı. Dərindən köksünü ötürdü. Qardaşıgildə olub-keçənləri
unutmağa çalışıb gülümsündü. Əvvəlcə barmağındakı yaqut qaşlı üzüyü
çıxartdı. Sonra da ağ buğumhı biləyindən bilərziyi açdı.
-
Yaxın gəl, görüm. Bax bu sənin nişan üzüyün, keçirt barmağma,
bu da bilərziyin, bibi payıdır, götür. Sonra nəyin çatışmır?
Salatın özünü sındırmaq istəmədi. Həm də qardaşının evdə dava
salacağından qorxduğıı üçün verilən şeyləri Güləsərdən alıb, geri qaytarmaq
fikrinə düşdü.
-
Ay bibi, özünün üzüyünə nə gəlib, hər şeyi var.
-
Hər şeyi var, bəs niyə bu kökdədir, hanı gəlinin paltarı? Tez ol,
sandığı aç.
Salatından qabaq özü yük yerinin yanındakı sandığa yaxınlaşıb qapağını
qaldırdı. Qardaşı qızının ipək paltarlarından bir dəst çıxarıb Güləsərin
üstünə atdı.
-
Tez ol, geyin. İkiniz də bir boydasınız.
-
Lazım deyil.
Dostları ilə paylaş: |