32
“İyirMi iL MəcBuri KöçKünMü oLAr?”
hara qaçasan, nə edəsən və ya bundan sonra necə yaşayasan, uşaqlarını necə
böyüdəsən …”
o, yerli insanların onun ailəsinə necə köməklik etdiklərini yada salır və qeyd edir ki, uşaqları
döşəmədə yatanda bağçanın müdiri onlara döşək və yorğan vermişdir. “onlar bizə hörmət
edirdilər və çox köməklik ediblər”.
Bununla belə, məcburi köçkünlər qeyd edirlər ki, yerli əhalinin heç də hamısı onları xoş
qarşılamamışdır. onlar düşünürlər ki, köçkünlükdən sonrakı ilkin dövrlərdə olan əlaqələr
indikindən daha gərdin idi. Xocalıdan olan məcburi köçkün qadının dediklərindən:
“Bizə deyirdilər: “Nə üçün evlərinizi qoyub qaçdınız? Niyə görə qalıb torpaqlarınız
uğrunda vuruşmadınız?” İndi əlaqələrimiz yaxşıdır. Yerli mağaza sahibləri məcburi
köçkünlərə nisyə mal verirlər. Nə də olmasa biz bir millətik...”
65
Bu günkü ictimai əlaqələr
Məcburi köçkünlər və onların məskunlaşdıqları yerli icmaların eyni etnik, dil və milli adətləri
paylaşması hər iki icma arasında dialoqun baş tutmasına kömək edir. Fokus qruplarda
iştirak etmiş bütün məcburi köçkün iştirakçılar qeyd etmişlər ki, onların yerli icmalar
arasında dostları və həmkarları vardır. Bir qayda olaraq toy və yas mərasimlərində on-
lar bir araya gəlirlər. hər iki icmadan olanlar arasında baş tutmuş nikahlar barədə statis-
tik məlumatlar olmasa da, səfər edilən bütün icmalarda belə nümunələr mövcud idi. Bəzi
məcburi köçkünlər hesab edirlər ki, bu cür qarşılıqlı nikahların sayı getdikcə artır:
“Əvvəlcə onlar bizə qarşı bir az şübhə ilə yanaşırdılar. Ancaq indi görürlər ki, gənc
məcburi köçkünlər fəaldır və zəhmətkeşdirlər və ona görə də məcburi köçkünlərlə
ailə qurmağa üstünlük verirlər. Bakıdan olan yerli qızlarla müqayisədə bizimkilər
daha fəaldır və səhər tezdən ev işlərini görməyə başlayırlar” – pirşağıda yaşayan
əslən Xocalıdan olan məcburi köçkün qadın.
eyni zamanda bəzi məcburi köçkünlər, xüsusən də şəhərlərdə yaşayanlar özlərini sosial
cəhətdən təcrid olunmuş hesab edirlər. onlar yerli icma ilə olan əlaqələrinin normal, lakin
yaxın olmadığını qeyd edirlər. Bəziləri məcburi köçkün olduqlarına görə təhqir olunduqları
hadisələri danışdılar:
“Biz özümüzü cəmiyyətin tam hüquqlu üzvləri kimi hiss etmirik. Biz cəmiyyətin
sahibsiz “ştatdankənar” üzvləriyik. Necə deyərlər, ‘Gözdən uzaq, könüldən iraq’”
– pirşağıda yaşayan əslən Xocalıdan olan məcburi köçkün qadın.
“Bir dəfə bir ananın öz uşağına ‘Ağlama yoxsa səni qaçqına göstərəcəm’ deyə
qorxutduğunu eşitdim’” – Bakı şəhərindəki yataqxanada yaşayan əslən Ağdamdan
olan məcburi köçkün qadın.
“Biz dəfə bir yerli sakinlə mübahisəmiz düşdü və o mənə dedi: Ermənilər sizə
65
Bakı şəhərinin yaxınlığındakı pirşağı qəsəbəsində yaşayan məcburi köçkün xanım ilə fokus qrup müsahibə,
sentyabr, 2011.
33
AzərBAycAndA MəcBuri KöçKünLər və yerLi əhALinin
etdiklərinə görə onlara təşəkkür düşür, siz bundan da pisinə layiqsiniz” – Gəncə
şəhərindəki yataqxanada yaşayan əslən Kəlbəcərdən olan məcburi köçkün kişi.
yerli şəhər sakinləri də hesab edirlər ki, uzun müddət köçkünlük şəraitində yaşasalar da
məcburi köçkünlər ‘yad’ olaraq qalıblar, onlar yaşadıqları icmalara tam şəkildə inteqra-
siya edə bilməyiblər. əksəriyyəti kənd yerlərindən gəldiklərinə görə onlar şəhərdəki şəraitə
uyğunlaşa bilməmişlər və daha çox təsərrüfatla məşğul olmağa həvəslidirlər. Xüsusilə Bakı
şəhərindəki yerli sakinlər hesab edirlər ki, iş dalınca digər əyalətlərdən şəhərə üz tutan
məcburi köçkünlər və miqrantlar özləri ilə kənd təcrübəsini də gətirirlər. Məcburi köçkünlərin
məskunlaşdıqları yataqxanaların yaxınlığında yaşayan yerli sakinlər səs-küy, səliqəsizlik
və sanitariya şəraitinin pis olmasından şikayət edirdilər. yaşayış şəraitini yaxşılaşdırmaq
üçün burada yaşayan məcburi köçkünlərin çoxu balkonlara kran suyu çəkiblər və çirkab
suların mərkəzi kanalizasiya sisteminə tökülməsi üçün özləri küçə boyu açıq vəziyyətdə
axan kanalizasiya sistemi çəkiblər.
eyni zamanda bəzi yerli sakinlər qeyd edirlər ki, məcburi köçkünlərin məskunlaşdıqları
rayonlardakı təhlükəsizlik ümumilikdə yaxşılaşmışdır.
“Gec saatlarda özümü təhlükəsiz hiss edirəm. Gecə yarısına qədər küçələrdə in-
sanlar olur. məcburi köçkünlərin yaşadıqları otaqlar kiçikdir, ailələri isə, böyükdür,
ona görə də kişilər gecənin yarısına qədər bayırda otururlar. Mən tək yaşadığıma
görə qaranlıq düşdükdən sonra insanların küçədə gəzişməsi və bir-birləri ilə söhbət
etməsi mənim üçün yaxşıdır.” – Bakı şəhərində yerli sakin.
yerli sakinlər məcburi köçkünlərin payına düşən və hələ də çəkdikləri çətinliklərini anlayır
və onların hansı şəraitdə bu yerlərə gəldiklərini nəzərə alaraq, qonşuluqda yaşayanlarla
əlaqə qurmağın lazım olduğunu dərk edirlər:
“Onlar öz istəkləri ilə bura gəlməyiblər. Onlar qoyub gəldiklərinin hamısını burda
tapa bilməyiblər …” – Gəncə şəhərindən olan yerli xanım.
“Onlar yaxşı insanlardır; Mən həmişə onlardan ərzaq malları alıram. Onlar dürüst
adamlardır və heç vaxt tərəzidə aldatmırlar. Mən onlardan narazı deyiləm. Nə də
olmasa biz hamımız insanıq …” – Bakı şəhərindən olan yerli xanım.
Məcburi köçkünlərin ehtiyacları barədə qavrayışlar və yardım strategiyaları
rəsmi diskursda məcburi köçkünlər ‘məzlum’, ‘yazıq’ və xüsusi yardıma ehtiyacı olan
şəxslər kimi təsəvvür edilir. Məcburi köçkünlər elə güman edirlər ki, “kənardan gələnlər”
– müxtəlif yardım təşkilatlarını, xarici təşkilatları və ya medianı təmsil edən nümayəndə
heyətləri gələndə hökumət istəyir ki, onlar müdafiəsiz görkəmdə olsunlar.
Məcburi köçkünlərin ictimai obrazı və onların gündəlik reallıqları arasında baş verən
hər hansı uyğunsuzluq yerli sakinlərin narazılığına və müəyyən qədər paxıllığına səbəb
olur. onlar iqtisadi vəziyyətindən asılı olmayaraq məcburi köçkünlərə verilən imtiyazları
narazılıqla qarşılayırlar: