29
PAKLAYICILAR
................................
................................
........................
............................................................................................................................................
yoxdur.
M
əsələ: 144. İnsan, birisinin nəcis bir şeyi yediyini və ya nəcis
libasla namaz qıldığını görsə, ona deməsi lazım deyil.
M
əsələ: 145. Əgər evinin və ya xalçasının bir yeri nəcis olan
bir şəxs, onun evinə girən şəxslərin bədən, libas və ya başqa bir
şeylərinin rütubətli olaraq o nəcis yerə dəydiyini görsə, onda onun
özü buna s
əbəb olmuşsa, əvvəlki məsələdə açıqlanan iki şərtlə
m
əsələni onlara deməlidir.
M
əsələ: 146. Əgər ev sahibi yemək
yiyərkən yeməyin nəcis
olduğunu başa düşsə, qeyd etdiyimiz ikinci şərtlə gərək qonaqlara
desin. Amma qonaqlardan biri başa düşsə, sair qonaqlara xəbər
verm
əsi lazım deyil. Əgər, demədiyi təqdirdə onlarla ünsiyyəti
n
əticəsində özü də nəcisə bulanacaqsa, gərək qonaqlara desin.
M
əsələ: 147. Bir şəxsin ariyə götürdüyü şey nəcis olsa, mal
sahibi, h
əmin şeyi, şərti paklıq olan işdə istifadə edəcəksə və
ondan istifad
ə etməyin, caiz olmasının şərti, onun həqiqi təharətli
olmasındadırsa; (məsələn: yeyilməlilər yaxud qüsl və dəstəmaz
suyu kimi,) onun n
əcis olmasını ehtiyati-vacibə əsasən ona
dem
əlidir.
M
əsələ: 148. Əgər uşaq, bir şeyin nəcis olduğunu və ya nəcis
bir şeyi yuduğunu söyləyərsə, sözündən xatircəmlik hasil olmayan
t
əqdirdə sözü qəbul edilməməlidir. Amma təklif yaşına yaxın olan
u
şaq bir şeyi yuduğunu söyləyərsə, onun sözü qəbul edilməlidir.
H
əmçinin bir şeyin nəcis olduğunu söyləyərsə yenə də hökm
eynidir.
PAKLAYICILAR
M
əsələ: 149. On iki şey nəcasəti pak edir. Bu şeylərə
müt
əhhirat (pak edicilər) deyilir:
1. Su.
2. Yer.
3. Gün
əş.
30
TƏHARƏTİN HÖKMLƏRİ
....................................................................................
............................................................................................................................................
4. İstihalə (bir haldan başqa hala keçmə.)
5. Üzüm suyunun üçd
ə iksinin azalması.
6. İntiqal (bir yerdən başqa yerə nəql olunma.)
7. İslam.
8. T
əbəiyyət.
9. N
əcasətin eyninin aradan qaldırılması.
10. N
əcasət yeyən heyvanın istibrası.
11. Müs
əlmanın qaib olması.
12. İnqilab.
Bunların hökmləri sonrakı məsələlərdə müfəssəl şəkildə
g
ələcəkdir.
1 - SU
M
əsələ: 150. Su, dörd şərt daxilində nəcis şeyi pak edir:
1-c
i şərt budur ki, mütləq olsun. Deməli, əgər gülab suyu,
söyüd ağacının yağı və s. kimi muzaf olsa, nəcis şeyi pak etməz.
2-
ci şərt budur ki, pak olsun.
3-
cü şərt budur ki, su, nəcis şeyi yuyarkən muzafa çevrilməsin
v
ə təkrar yumanın lazım olmadığı halda son yuyulmada su
n
əcasətin iyi, rəng və ya dadını özünə almasın; amma ondan
qabaqkı yuyulmalarda dəyişməsinin bir zərəri yoxdur. Məsələn:
iki d
əfə yuyulması lazım olan bir şeyi, kürr və ya
az su ilə
yuduqda, birinci yuyulmada su d
əyişsə də, ikinci dəfə
d
əyişilməmiş su ilə paklasalar, o şey pak olar.
4-
cü şərt budur ki, nəcis şeyi yuduqdan sonra, onda eyni nəcisin
kiçik z
ərrələri qalmamalıdır. Nəcis şeyin az su, yəni kürrdən az
olan su il
ə paklanmasının digər şərtləri də vardır ki, onlar daha
sonra açıqlanacaq.
M
əsələ: 151. Nəcis qabı qəlil su ilə üç dəfə yumaq lazımdır.
Amma kürr, yaxud axar suda bir d
əfə yumaq kifayətdir. İtin
yaladığı, yaxud su və ya maye şeylər içdiyi qabı, gərək əvvəlcə
pak torpaq il
ə sürtüb sonra isə kürr və ya axar su ilə bir dəfə,
31
PAKLAYICILAR
................................
................................
........................
............................................................................................................................................
yaxud da q
əlil su ilə iki dəfə yusun. Həmçinin, itin ağzının suyu
tökül
ən qabı da, eyni qayda ilə.
M
əsələ: 152. Əgər itin ağzını vurduğu qabın ağzı dar olsa və
onu torpaqla sürtm
ək mümkün olmasa, bir çubuğa parça dolayıb
onun vasit
əsi ilə o qaba sürtsünlər. Belə olduğu halda da keçən
m
əsələdə deyildiyi kimi, torpaq sürtülsün. Əgər bu mümkün
deyils
ə, gərək torpağı onun içinə töküb, torpaq, qabın hər tərəfinə
d
əyəcək tərzdə möhkəm hərəkət etdirsinlər.
M
əsələ: 153. Donuzun yaladığı və ya maye içdiyi qab gərək
q
əlil su ilə yeddi dəfə, kür və axar su ilə isə bir dəfə yuyulsun.
Onu torpaq il
ə sürtmək lazım deyil. Baxmayaraq ki, ehtiyat-
müst
əhəb budur ki, torpaqla sürtülsün.
M
əsələ: 154. Əgər şərab vasitəsilə nəcis olmuş qabı qəlil su ilə
suya ç
əkmək istəsələr daha üstün nəzərə əsasən üç dəfə
yuyulmasına baxmayaraq müstəhəbdir yeddi dəfə yuyulsun.
M
əsələ: 155. Nəcis palçıqdan hazırlanmış və ya nəcis su,
hopmuş kuzə əgər axar su və ya kürr suya buraxılarsa, suyun
d
əydiyi hər yer pak olur. Onun içini də paklamaq istəsələr, kürr və
ya axar suda su h
ər tərəfinə dəyincəyə qədər qalmalıdır.
M
əsələ: 156. Nəcis olmuş qabı, az su ilə iki cür yumaq olar:
1-
ci budur ki, qabı üç dəfə doldurub-boşaltsınlar.
2-ci budur ki, üç d
əfə onun içinə bir miqdar su töksünlər və hər
d
əfədə suyu bütün nəcis yerlərinə çatacaq şəkildə onun içində
h
ərəkət etdirsinlər, sonra isə suyu boşaltsınlar.
M
əsələ: 157. Böyük qab (boyük mis qazan və küp kimi) nəcis
olsa v
ə onu üç dəfə su ilə doldurub boşaltsalar, paklanar.
H
əmçinin üç dəfə ona yuxarıdan su töksələr, onun hər tərəfinə su
d
əysə və hər dəfə də onun dibində yığılan suyu çölə töksələr,
paklanar. Ehtiyat-
vacib budur ki, o böyük qabın içində yığılan
suyu çöl
ə tökmək üçün istifadə olunan qabı və öz əlini nəcis
olarsa h
ər dəfə suya çəksin.
M
əsələ: 158. Əgər nəcis mis və ona bənzər şeyləri əridib sonra
suya ç
əksələr, onun zahiri pak olur.