28
Şərq və Qərb: ilahi vəhdətdən keçən özünüdərk
Ģüursuz Ģəkildə mövqelər aqnostisizmə, subyektiv və ya obyektiv
idealizmə, irrasionalizmə və dinə verilirdi» [106, 47].
Ġrrasional biliyin təhlilində əhəmiyyətli faktlardan biri də onun
sonsuz və dialektik xarakterli olmasıdır. Tədqiqatçılardan birinin fikrinə
görə, «Hegel ona qədər mövcud olan vasitəsiz bilik nəzəriyyəsinin qeyri-
dialektik bir nəzəriyyə olma fikrini tənqid etmiĢdir və vasitəsiz bilikdə
vasitəli və vasitəsiz biliklərin vəhdətini görmüĢdür» və bunun əsasında
inkiĢaf edən təfəkkürü götürmüĢdür [99]. Bu sözlərin müəllifi ilə
razılaĢaraq onu da bildirək ki, Hegeldən fərqli olaraq biz irrasional
biliyin sonsuz və dialektik olmasının səbəbini subyektin məhdud (nə
qədər geniĢ imkanlara malik olsa da) təfəkküründə deyil, əbədi yaratma
qüdrətinə sahib obyektdə – Allah Təalada görürük. Qeyd etdiyimiz kimi,
irrasional bilik bilavasitə Allahdan, Yaradandan alınan bilikdir. YaradılıĢ
daim davam edən və dəyiĢən bir prosesdir. Məsələn, təsəvvüfdə həqiqətə
gedən yolda insanın yaĢadığı hal və məqamlar ona mə‗rifətin müxtəlif
qatlarını açır və hər yolun sonu onun baĢlanğıcı olur, yəni bu, daim
dəyiĢən və sonu olmayan bir inkiĢafdır. Ġrrasional biliyin verilməsini
iĢraqilik (nurlanma) yolu ilə izah edən ġihabəddin Sührəvərdi yazır:
«Feyz (nurlanma) əbədidir, fail (nurlandıran) dəyiĢmir və əksilmir və
aləm Onun davam etməsi ilə davam edir» [147, 181].
Göründüyü kimi, materiya daxilində fəaliyyət göstərən Ģüur və
ağıla sahib subyekt və maddi obyekt arasındakı əlaqənin inikası olan
rasional bilikdən fərqli olaraq irrasional bilik daha geniĢ məfhumdur.
Belə ki, burada obyekt sonsuz və əhatəedilməz olmaqla yanaĢı, həmçinin
maddi aləmə məxsus varlıqların mahiyyətini də özündə ehtiva edir və bu
baxımdan, irrasional bilik rasionalı da öz hüdudları arasına almıĢ olur.
Ġkinci tərəfdən, irrasional biliyin əldə edilməsində insan həm özünün
rasional bacarıqlarından bir tramplin, hazırlıq mərhələsi kimi istifadə
etməli, həm də onları kamilləĢdirmək və əsl həqiqətə sahib olmaq üçün
özünün ruhi, mənəvi bacarıqlarını ortaya çıxartmalıdır. Yəni rasional və
irrasional biliklər paralel Ģəkildə inkiĢaf etdirilməli, biri digərinin
kölgəsində saxlanılmamalıdır. Nəhayət, rasional bilik bəlli çərçivə və
məlum hüdudlar, zaman-məkan, səbəb-nəticə anlamları daxilində
mövcud olduğu halda irrasional bilik sonsuz bir aləmdən daim verilən,
hər subyektin özünə xas və bu subyektin fərqli hal və məqamlarına
müvafiq kəĢf olunan vasitəsiz biliklərdir. Bu baxımdan o, dialektik və
sonsuzdur.
Beləliklə, irrasional bilik nədir? Bu suala müxtəlif mövqelərdən
belə cavab vermək mümkündür.
İrrasional bilik problemi
29
Ġrrasional bilik həm insanın çoxluq arasında öz yerini tutması
cəhdi, bütövün bir hissəsi olduğunu təsdiqləməsi, həm də məhz insanın
bu çoxluqda xüsusi rola və mahiyyətə malik olması deməkdir.
Ġrrasional bilik – hər insanın Mütləq Varlığa imanından və
məhəbbətindən doğan bir zərurətdir, yəni o, insanın inandığı, itaət etdiyi
və sevdiyi obyekti tanıyıb dərk etmək istəyi onun təfəkkürünün, ruhunun
tələbidir.
Ġrrasional bilik – maddi və qeyri-maddi, təbii və fövqəltəbii
varlıqların gizli, batini həqiqətlərinin insanın Ģüurüstündə inikasıdır.
Ġnsanın onu əldə etmə vasitəsini və dinin zəminində formalaĢdığını
nəzərə alaraq irrasional bilik – insanın idrak prosesinin mənəvi inkiĢafı
və təcrübəsi ilə yoxlanan və insanlıqla təsdiqlənən nəticəsidir. Bilik əldə
etmə prosesinin fərdi və gizli olmasını və onun Ali qüvvə tərəfindən
bəxĢ edilməsini ön planda tutsaq, irrasional bilik – obyektiv həqiqətin
subyektiv inikasıdır deyə bilərik. Nəhayət, irrasional bilik – insanın
Mütləq həqiqətin dərki prosesində rasional biliyi tamamlayan və
kamilləĢdirən, rasional vasitələrlə rəmzi Ģəkildə ifadə edilən bilik
formasıdır.
30
Şərq və Qərb: ilahi vəhdətdən keçən özünüdərk
İrrasional biliyin mənbələri
Qeybi-mütləq sirrini əgərçi pünhan göstərir.
AĢikarə kəndüzin vəchi-insan göstərir.
Nəsimi
Ġnsan əldə etdiyi məlumatı təsdiqləmək, öyrəndiklərinin
mahiyyətini, həqiqətini dərk etmək üçün müxtəlif vasitələrlə onun
mənbəyinə can atır və ona yaxınlaĢdıqca həqiqətin daha dərin qatları
açılır. Mənbəyin bütünlüklə kəĢfi isə Mütləq Həqiqətin dərki deməkdir.
Filosof və mütəfəkkirlərin fərqli dünyagörüĢləri, tarix boyu
təĢəkkül tapıb müəyyən zaman kəsiyində inkiĢaf edib ya tənəzzülə
uğrayan, ya da hələ də mövcudluğunu davam etdirən dini, fəlsəfi, mistik
cərəyanlar və təlimlər, müxtəlif sahələri əhatə edən çoxsaylı elmlər həm
mənbələrin çoxluğundan, həm də bu mənbələrə gedən yolların
rəngarəngliyindən xəbər verir. Məlumdur ki, kiçik mənbələrin kəĢfi daha
böyük mənbəyə yol aça bilir. Bu baxımdan, müasir dövrün qloballaĢma
ideyalarını, yaxud elmlər arasında yaxınlaĢma, sintezləĢmə hallarını
kiçik ölçülərdən daha geniĢ sahələrə keçid adlandırmaq olardı. Təbii ki,
bu məsələ ilə bağlı müxtəlif mövqelər mövcuddur və bu, bizim
mövzumuz kontekstində verdiyimiz Ģərhdir.
Bu da danılmaz faktdır ki, ifadə olunan hər fikir, hər ideya
mənbənin həqiqətinin inikası olmur, hətta bəzən tamamilə əks məna
daĢıya bilir. Sufi mütəfəkkir Mənsur Həllac (X əsr) yazır: «Küfr və iman
isim baxımından fərqlidir, həqiqət baxımından isə onlar arasında fərq
yoxdur» [143, 53]. Yəni eyni mənbədən qaynaqlanan sözlər onu
söyləyənin dilində fərqli forma alır. YalnıĢlığın mənbədə yox, ifadədə
olduğunu anlayanlar həqiqəti öyrənmək üçün formaya deyil, onun
məzmununa müraciət edirlər. Digər bir sufi mütəfəkkir Əbu Yəzid
Bistami (IX əsr) deyir: «Suyun rəngi qabının rənginə görədir. Su ağ
qabda olarsa rəngi ağ, qara qabda olarsa qara, sarı qabda olarsa – sarı,
qırmızı qabda – qırmızı və s. olar…» [149, 57]. Deməli, varlıqların və ya
hadisələrin məhz bilavasitə mənbəyə istinadən öyrənilən mahiyyəti
həqiqətə daha yaxın olur.
Dostları ilə paylaş: |