Kalium inname: risico van hyperkaliëmie?
Yüklə 309,92 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Hoofdstuk 4.2
RIVM Briefrapport 2015-0009
Pagina 11 van 39 1 Inleiding 1.1 Aanleiding Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) heeft aan het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) gevraagd een eerste inventarisatie te maken van de beschikbare gegevens omtrent de kaliuminname in Nederland en de potentiële risicogroepen voor hyperkaliëmie.
Aanleiding voor deze opdracht is dat de zoutinname in Nederland te hoog is en de levensmiddelenindustrie, gestimuleerd door het Nederlandse beleid, heeft aangegeven de hoeveelheid natriumchloride in levensmiddelen te verlagen. Een deel van het natriumchloride zou mogelijk vervangen kunnen worden door kaliumchloride. In België heeft de Hoge Gezondheidsraad (HGR) en het Wetenschappelijk Comité van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV) in april 2012 een gemeenschappelijk advies uitgebracht waarin zij pleiten tegen een algemene toepassing van kaliumsuppletie via de voeding als nutritionele preventie van hart- en vaatziekten ter aanvulling op de reductie van natriuminname via de voeding (1). In het advies wordt gesproken van talrijke personen bij wie het risico op toxiciteit te wijten aan hyperkaliëmie (een verhoogd kalium gehalte in het bloed), welke hart- en neurologische complicaties veroorzaakt, is verhoogd. In Nederland heeft de Gezondheidsraad zich hierover nog niet uitgesproken.
Leeswijzer De normen voor kalium inname en de kaliumgehaltes van voedingssupplementen en voedingsmiddelen worden respectievelijk beschreven in hoofdstuk 2 en hoofdstuk 3. De huidige kalium inname in Nederland wordt in twee delen gepresenteerd: Hoofdstuk 4.1 geeft de kalium inname geschat op basis van voedselconsumptieonderzoek weer. Hierbij worden ook de belangrijkste bronnen van kalium gepresenteerd. Hoofdstuk 4.2 toont de kalium inname zoals vastgesteld in voedingsstatusonderzoek. Vervolgens geeft hoofdstuk 5 een beschrijving van de potentiële risicogroepen voor hyperkaliëmie. Ten slotte wordt in hoofdstuk 6 ingegaan op de mogelijke consequenties van een te hoge kalium inname voor de volksgezondheid en volgen in hoofdstuk 7 de conclusies en enkele aandachtspunten voor vervolgonderzoek. RIVM Briefrapport 2015-0009 Pagina 12 van 39
RIVM Briefrapport 2015-0009
Pagina 13 van 39 2 Normen voor kalium inname Kalium is een mineraal en is samen met natrium en chloor een belangrijke factor voor de regulering van de bloeddruk en de vochtbalans in het lichaam. Ook zorgt kalium voor de geleiding van zenuwprikkels en het samentrekken van spieren. Een hoge kaliuminname heeft een verlagend effect op de bloeddruk en vermindert het effect van een te hoge natriuminname op de bloeddruk.
In Nederland bestaan geen voedingsnormen voor kaliuminname. Op dit moment hanteert de Gezondheidsraad de normen van de Nordic Council voor voedingsstoffen waarvoor geen Nederlandse normen zijn opgesteld (2). De Nordic Council heeft in 2012 voor kalium een aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) afgeleid van 3500 mg/d voor mannen en 3100 mg/d voor vrouwen. De ADH is de inname van een voedingsstof die voldoende is om de behoefte van bijna alle (97,5%) gezonde individuen in een bevolking te dekken.
Bovengrens van kaliuminname De European Food Safety Authority (3) heeft geen veilige bovengrens voor kaliuminname vastgesteld, omdat er voor gezonde volwassenen geen aanwijzingen zijn dat een hoge kaliuminname uit voedingsmiddelen kan leiden tot risico’s voor de gezondheid. Bij gezonde volwassenen zijn de nieren in staat om een teveel aan kalium in de urine uit te scheiden en treden er zeer geringe veranderingen van het kaliumgehalte in het bloed op.
Wel heeft het gebruik van kaliumsupplementen in een dosis van 5000 tot 7000 mg/dag aanvullend op de inname uit de voeding in enkele gevallen geleid tot problemen met het geleiden van zenuwprikkels en tot een verminderde hartfunctie in ogenschijnlijk gezonde volwassenen (3). Ook zijn er enkele gevallen gerapporteerd van maag- en darmklachten bij personen die kaliumsupplementen gebruikten naast kalium uit voeding (3). De dosering lag in deze gevallen tussen de 1000 en 5000 mg/dag. Deze klachten ontstonden waarschijnlijk door de vorm van het supplement (bijv. gel-vorm of slow-release kalium) in plaats van door de dosis.
Daarnaast zijn er risicogroepen waarbij problemen kunnen ontstaan bij verhoogde kaliuminnames. Zo kan door een verstoorde nierfunctie, waarbij de uitscheiding van kalium in de urine is beperkt, het kaliumgehalte in het bloed te hoog worden (> 5 mmol/L) en kunnen er mogelijk nadelige effecten ontstaan. Een stoornis in de uitscheiding van kalium waardoor het kaliumgehalte in het bloed stijgt, kan ontstaan door het gebruik van bepaalde medicijnen (bijv. angiotensine converting enzyme (ACE) remmers, kaliumsparende diuretica, angiotensine-II- antagonisten en ontstekingsremmers) of door bepaalde ziektebeelden zoals diabetes, chronische of terminale nierschade en ernstig hartfalen. Bovengenoemde ziekten en medicijngebruik komen vaker voor op latere leeftijd. Daardoor neemt het risico op een stoornis in de
Yüklə 309,92 Kb. Dostları ilə paylaş:
|