Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İbrahimin öldüyü gündən həyat davam eləyir
A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 174 lini mükəmməl öyrənirdi. Mən onu tanıyanda iki ali məktəbin bakalavr pilləsini, bir ali məktəbin isə magistraturasını bitir‑ mişdi. İngiltərəyə gedib öz şəxsi hesabına üç aylıq kurs keç‑ mişdi. Gəlib Akademiyanın doktoranturasına qəbul olunmuşdu. Paralel olaraq Milli Elmlər Akademiyasında çalı‑ şırdı. Kitablar tərtib edirdi. Hamısında da “İ.Nizamioğlu” im‑ zası qoyurdu. Deyirdim ki, bütöv yaz da adıvı. Deyirdi ki, ”yox. Atamı itirdim, onun adını yaşatmalıyam. Biz tərəfdə ki‑ şilər 56‑57 yaş yaşayır. Mənim də maksimum 20 ilim qalıb. Hər şeyi çatdırmalıyam. Oğlanlarıma yüksək təhsil verməliyəm, xaricdə oxutdurmalıyam”. Birinci sinifdən onlara repetitor tutmuşdu. Müdafiə etməyə hazırlaşırdı. Jurnalistlər üçün tikilən binada ev almaq istəyirdi. Ona görə yox ki, ehtiyacı vardı. On il idi ki, “Xalq qəzeti”ndə çalışmışdı, baş redaktorun 1‑ci müavini vəzifəsinə qədər ucal‑ mışdı. İstəyirdi ki, etdiklərindən nəsə bir xatirə qalsın. Və Həsən müəllim növbəti dəfə onun da adını siyahıya salsın. Nəhayət... Günlərin bir günü gəldi ki, bəs qəbuldaydım. Təhsil naziri Mikayıl Cabbarov məni qəbul etdi. Bir saat söhbət elədi. Ondan əvvəl də 7‑8 ay idi ki, təzə təhsil naziri haqqnda yazılar yazırdı. Nəsə vurulmuşdu onun fəaliyyətinə. Mən isə öz köşə yazılarımda o cümlədən Mikayıl Cabbarovu da tənqid edirdim. Az qalırdı ki, yumruğu başıma vursun ki, bəsdir də...əl çək də ondan. Yazmağa başqa mövzun yoxdur? Qoy iş‑ ləsin də. O qədər işləməyən var, yazmırsan, işləyəni də ruhdan salmaq istəyirsən. İlk yazılarımı üç nəfər oxuyurdu, İbrahim, həyat yoldaşım Sevinc, bir də Eldəniz Elgün. Amma Mikayıl Cabbarovun adı olan yazılarımı İbrahimə göstərmirdim. Nazir onu qəbul edəndən sonra Sumqayıt Dövlət Universi‑ tetinə prorektor təyin etdi. Yox elə bilməyin ki, İbrahimin rüş‑ vət verməyə pulu, ya tapşırtdırmağa day‑dayısı vardı. Mikayıl A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 175 Cabbarov da təmiz adamdır. Sadəcə DOSTLARI vardı. Mikayıl müəllimin də xoşuna gəlmişdi. Özü işləyən adam olduğu üçün İbrahim kimi gənc, enerjili adamlara ehtiyacı vardı. Mikayıl müəllimin bütün atdığı addımlardan danışırdı mənə. Özü də ağızdolusu. Hər dəfə də deyirdi ki, görərsən Mikayıl müəllim təhsilimizi nə yüksəklərə qaldıracaq. Mən də qulaq asırdım, bir mütərəqqi adam kimi sevinirdim də. Amma nə edim ki, qə‑ ləmi əlimə alanda ilhamım tam əks tərəfə çevrilirdi. Tikanlı sözlər kağıza düzülürdü. Özümdən asılı deyildi. Yenə gəlirdi ki, “Mahir işin olmasın da Mikayıl müəllimdə. Səndən xahiş edi‑ rəm. Bax, qaqaşını da aparıb prorektor qoydu. Sabah daha da yüksəldə bilər. Amma xəbər tutsa ki, biz dostuq, ətrafındakılar bunu başqa cürə yoza bilərlər. Səndən xahiş edirəm, Mikayıl Cabbarov haqqında yazma. Yaz e, yaxşı yaz”. Hə a Eldəniz El‑ günə dəfələrlə tapşırmışdı ki, Mahir təhsil nazirliyi haqda yazsa, qoyma çapa versin. Ölümünə iki gün qalmış isə Məsiağa Mə‑ Mahirlə İbrahim A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 176 həmmədiylə üçümüz birgə yeyib‑içərkən professoru da öz tə‑ rəfinə çəkdi. O da məni qınadı. Və söz verdim ki, “İbrahim, qur‑ tardıq.Bir də Mikayıl Cabbarovun adını çəkməyəcəyəm”. İki gündən sonra isə İbrahimin ölüm xəbərini aldım. Amma vədimə xilaf çıxdım. Mikayıl Cabbarovun adı olan bir yazı da yazdım. Hörmətli Mikayıl müəllim. Bilirəm yazdıqlarımın sizin üçün heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Öz gözəl işlərinizi, fəaliyyəti‑ nizi davam etdirməkdəsiniz. Komandanızda indi İbrahim Ömərov yoxdur. Sizi çox istəyirdi. Sizə çox inanırdı. Bu yolda yanınızda olmaq istəyirdi. İrəli getmək istəyirdi. İbrahimin ruhu sakit olsun deyə , Mikayıl Cabbarov, sizdən üzr istəyirəm! Həsən müəllim, sən isə məni bağışla. İbrahimin hüzüründə mənalı‑mənalı süzdün məni. Bilirəm ki, günahım var. Sizi mən yaxınlaşdırdım. Özüm isə aradan çıxdım. İbrahim səninçün çox şey idi. Oğlun yox, oğuldan da doğma idi. 60 yaşında oğul itirmək isə çox ağırdır. Hönkürməkdən başqa isə heç bir əlacın yoxdur. SON İbrahim, dünən səni dəfn edəndən sonra Eldənizlə oturub səni sənsayağı yad etdik. Ağlamağımı saxlaya bilmirdim. El‑ dəniz dedi ki, ay axmaq, niyə ağlayırsan. Həmişə bir yerdə otu‑ randa İbrahim demirdi ki, atalarımız da burdadır? Onların sağlığı olsun. İndi o da, şair Qabil də, Nizami əmi də burda‑ dırlar. Ağlama. Bir mərifətli sağlıq de, içək. Özümü toplayıb dedim: ‑ Papa, o vaxt Həsən müəllimə də demişdim. İbrahim yaxşı oğlandır.Götür oğulluğa. Həsən müəllim, Məsiağa, Fikrət, Səlim, Mehman, mənim kimi sonda hönkürüb, peşman olma‑ yacaqsan. Peşman olmayacaqsan ki, niyə axı onu tanıdıq ki, A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 177 indi də yoxluğuna yanırıq. Kaş ki, heç tanımayaydıq deyirik. Biz itirdik, siz qazandınız. Özü də ki, əbədi. Bir də ki, papa, o ziyalıları çox sevir, tanış elə onlarla. Dostluq etməyi sevir. Fani dünyadakı dostlarını da çox sevir. Bir də gördün ki, yuxumuza girib bizi də təzə dostlarıyla tanış etdi “Mahir, tanış ol. Bu Ni‑ zami Gəncəvidir. DOSTUMDUR. Bu isə Səməd Vurğun. O da DOSTUMDUR”. İbrahim, sənin sağlığına. Sənin yeni həyatı‑ nın, yeni dostlarının sağlığına. 15.03.2014 A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 178 İbrahimin öldüyü gündən həyat davam eləyir S əhər tezdən bu nə telefon zəngidir e? İlk dəfəydi ki, belə rahat yatırdım. Gözəl yuxular görürdüm. ‑ Alo. ‑ Mahir müəllim, salam. Çox gözəl məqaləydi. İdarəmizin rəhbərliyi adından minnətdarlığımı bildirirəm. ‑ Kimdir? Füzuli, sənsən? ‑ Bəli, Mahir müəllim. Minnətdarlığımızı bildiririk. Çox sağ olun. ‑ Siz də sağ olun. Bu Füzulinin də başı xarab olub e... Mənə “Mahir müəllim” deyir. İndi Həsən müəllimə bir xahişdir də eləmişəm. İndi buna görə səhər saat doqquzun yarısında adamı yuxudan oya‑ darlar. Yəqin rəhbərlik yanındaymış. Ona görə özünü belə rəsmi aparır. Gül kimi yuxu görürdüm də... İki huri mələk vardı. Yox. Kimə danışıram ki, bunları. Qoy gözümü yumum. Bəlkə yenidən qayıtdılar. Sonra da gedərəm redaksiyaya. Həm minnətdarlığı ünvanına çatdıraram, həm də İbrahimlə görü‑ şərəm. Bizim də görüşməyimizdən olmaz e. Əl veririk, sonra da başımızı başımıza vururuq. Bir‑birimizi öpmürük. Kişi ki‑ şiylə öpüşməz axı. Uşaqlıqda başımız birinin başına dəyəndə deyirdik ki, bəs gəl bir də kəllələrimizi toqquşduraq. Keçəl ola‑ rıq, axı. Amma İbrahimlə bundan qorxumuz yoxdur. O da ke‑ çəldir, mən də. Hələ vaxt var. İş 10‑da başlayır. Bir az da yatım. Hə... Qayıdırlar yenə. Nə gözəldirlər. Özü də iki nəfərdir. Lap İbrahimin yeri məlum. Bah... bu nədir e... Bilsəydim tele‑ fonu söndürərədim. İldə, ayda bir namaz, onu da telefon qoy‑ Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|