87
“LİTERATURNAYA QAZETA”- DA TƏQDİMAT
Moskva biznesmenlərinin
bağişladiği iki mənzil.
Almatida A.Voznesenski, C.Eşberi
və mənim keçirdiyimiz,
amma camaatin gəlmədiyi
poeziya gecəsi
1997-ci ilin fevralında Moskvada, o vaxt Rusiyanın mənəvi
estetik orientasiyalı əsas dərgisi hesab edilən “Literaturnaya qaze-
ta”-nın böyük konfrans zalında Çingiz Aytmatovla mənim “Uçurum
üzərində ovçu fəryadı” (Əsrin sonunda etiraf) kitabımızın təqdimatı
oldu. Yeri gəlmişkən, bu hadisəyə çox yaxşı hazırlaşmış bizim ru-
siyalı qələm dostlarımızı zəhmətini xüsusilə qeyd etmək lazımdır.
Görüşü Rusiya Federasiyasının mədəniyyət naziri, tanınmış və iste-
dadlı tənqidçi Yevgeniy Sidorov açdı. O, Aytmatov nəsri və mənim
poeziyam barədə fi kirlərini söylədi. Qeyd etdi ki, “bu kitab bütün
digər əsərlərdən tam fərqlidir və orada toxunulan və analiz edilən
müasir ümumbəşəri və mənəvi problemlər baxımından xüsusi
diqqətə layiqdir”.
Ondan sonra kitab haqqında müsbət fi kirlərini “Literaturnaya
qazeta”-nın baş redaktoru Arkadiy Udalsov, şair Andrey Vozne-
senskiy, məşhur artistlər Mixail Ulyanov və Mahmud Esembayev,
alim-ədəbiyyatşünas Andrey Zolotsev, Qazaxıstan baş nazirinin bir-
inci müavini Niqmatjan İsinqarin və başqaları da bildirdilər. Təd-
biri Andrey Voznesenskinin həyat yoldaşı, tanınmış yazıçı Zoya
Boquslavskaya aparırdı. Məhz gecədə iştirak etmək üçün Bakıdan
gəlmiş Azərbaycanın Mədəniyyət naziri, tanınmış bəstəkar və
müğənni Polad Bülbüloğlu kitabı necə böyük həvəslə oxuduğun-
dan danışdı və bildirdi ki, Azərbaycan Milli Akademik Teatrı bizim
Aytmatovla yazdığımız başqa bir əsər – “Sokrat haqqında xatırələr
gecəsi”- dramının səhnələşdirilməsi üzərində işə başlayıb. Və Azər-
baycan prezidenti adından bizi premyeraya dəvət etdi. Tamaşaçılar
88
buna coşqun alqışlarla cavab verdi. Sonda Çingiz Torekuloviçlə mən
tribunaya çıxaraq hamıya öz minnətdarlığımızı bildirdik.
“Literaturnaya qazeta”-nın təşkil etdiyi çay süfrəsində məşhur
aktyor Mixail Ulyanov bizə yaxınlaşaraq dedi: “Doğrusu çoxdandır
mən heç bir kitabı belə həvəslə oxumurdum. Bu kitab əsasında çox
maraqlı bir fi lm çəkmək olardı”.
Andrey Voznesenskiy mənim poeziyadakı öz yolum barədə
müsbət fi kirlər söyləyərək bizim yaradıcılıq gecəmiz – üç şairin
(amerikalı, rus və qazax) Almatıda birgə təşkil etdiyi, amma çox
uğursuz sonuclanan tədbiri xatırlatdı. Çay içərkən Çingiz Toreku-
loviç bizim masaya yaxınlaşan Andrey Voznesenskidən bu hadisənin
təfərrüatlarını soruşdu. O, gülərək cavab verdi: “Yəqin siz o vaxt
Brüsseldə olmuşunuz. Amma, hər şeyi Muxtardan soruşa bilərsiniz”.
Mən indiyə kimi o tədbiri xatırlayanda, az qala beynimə qan
sızır. Hər şey belə baş vermişdi.
Bir dəfə Andrey Voznesenskiy mənə zəng edərək soruşdu:
“Ayyarımdan sonra Moskvaya məşhur amerikalı şair Con Eşberi
qonaq gəlir. Bəlkə biz sənin yanına da gələk və orada poeziya gecəsi
keçirək?” Mən o saat razılaşdım. Və bu tədbirin uğurlu keçəcəyinə
zərrə qədər də şübhə etmirdim. Çünki, Andrey Voznesenskinin poezi-
ya gecələri hətta Moskvanın 50 minlik stadionlarında keçirilərkən
də onlara bilet tapmaq olmurdu. Bütün dünyada adı dillər əzbəri
olan Con Eşberidən isə heç danışmağa dəyməz?! Mən özüm də
Sovet İttifaqının bütün şairləri içindən yalnız üçünə üstünlük ver-
irdim – Yevgeniy Yevtuşenko, Rəsul Həmzətov və Andrey Vozne-
senski (onların üçü ilə də məni həm də dostluq telləri bağlayırdı).
Rusiya ədəbiyyatının canlı klassiki Andrey Voznesenskini bir tərəfə
qoyaq, mənim Lenin adına üç minlik mədəniyyət sarayında keçirilən
yaradıcılıq gecəmə bilet tapa bilmədiyi üçün iki min nəfər gələ
bilməmişdi.
Nə isə... Mən mədəniyyət nazirliyi və adıçəkilən sarayın rəh-
bərliyi ilə danışdım. Hamı birmənalı şəkildə belə tanınmış sima-
ların ölkəyə gəlməsinin böyük hadisə olduğunu bildirərək təşəbbüsü
89
dəstəklədi. Biletlərin satışından əldə edilən gəlir isə Arala kömək
Fonduna getməli idi. Demək olar ki, dərhal küçələrdə elanların asıl-
masına başlandı. Mənə evə partiya vilayət komitəsinin katibi zəng vu-
raraq bildirdi ki, biletlərin satışı və adamların toplanması məsələləri-
ni partiyanın vilayət və şəhər komitələri öz üzərinə götürüb (o vaxt
Almatı şəhəri Almatı vilayətinin idarəetməsində idi). Mən də onlara
çox minnətdar olduğumu bildirdim. Fikirləşdim ki, yəqin adlı-sanlı
şairlərin adını eşidib təşəbbüsü dəstəkləmək qərarına gəliblər. Təd-
birə bir həftə qalmış partiya vilayət komitəsinə zəng edib özüm üçün
altı yer istədim. “Bəs niyə indiyə kimi deməmisiniz? Bütün biletlər
satılıb!” – deyə mənə cavab verdilər və güclə cəmi iki bilet tapdılar.
Nə etmək olar?
Nəhayət ki, çoxdan gözlənilən gün gəlib çatdı. Səhər təyyarə
ilə Con Eşberi və Andrey Voznesenski gəldilər. Aleksandr Tkaçen-
ko da onlarla idi. Onları partiya vilayət komitəsinin ayırdığı meh-
manxanada yerləşdirdim. Arada insanların onların yaradıcılığına
olan məhəbbətindən danışaraq, hətta mənə, görüşün təşkilatçısına
bilet çatmadığını bildirdim. Tədbirin başlamasına iyirmi dəqiqə
qalmış biz Lenin adına saraya gəldik. Adətən insanlarla dolu olan
meydan nədənsə boş idi. Dalağım sancdı. Sarayın qarşısında cəmi
bir-iki nəfər gəzişirdi. Mən axmaqlıq etdiyimi və aldandığımı başa
düşdüm. Səbəb isə bu idi. Mən 1986-cı il dekabr üsyanı ilə bağlı
məsələləri araşdırırdım. Daha doğrusu bununla məşğul olan komis-
siyanın həmsədrlərindən biri idim. Bütün ölkə bilirdi ki, mən Dekabr
hadisələri zamanı yol verilən dəhşətli ədalətsizlik və SovİKP MK-
nın Siyasi bürosunun səhvləri barədə məsələni SSRİ xalq deputat-
ları qurultayında və SSRİ Ali Sovetinin sessiyasında qaldırmışdım.
Xalq onu da eşitmişdi ki, Qorbaçov yumruğunu masaya vuraraq
qışqırırmış ki, mənim ağzımı yummağın yolunu tapacaq. Çox yəqin
ki, o dövrün totalitar sisteminin nümayəndələri poeziya gecəsində
mənim Dekabr üsyanının gizli məqamları barədə danışacağımdan
ehtiyatlanıb. O vaxt 1989-cu il idi.
Gizlədilərək ayyarım ərzində satışa verilməyən biletləri tədbi-
rin başlamasına iyirmi dəqiqə qalmış kassalara veriblər. Zala yal-
Dostları ilə paylaş: |