KöRPƏ SƏSİ, ana nəFƏSİ
Yüklə 1,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Salatın Əhmədli 267
- Salatın Əhmədli 268
- Salatın Əhmədli 269
- Salatın Əhmədli 270
- Salatın Əhmədli 271
- Salatın Əhmədli 272
Salatın Əhmədli 267 sözünə davam etdi,-qanlı-qadalı müharibənin də sizə dəxli olmayacaq. Özün də cavan, gözəl gəlinsən, illə- rini boş yerə itirmə. Hələ bilmək olmaz, ərin mühari- bədən sağ-salamat qayıdıb gələcək, ya yox? Dəyirmançı sözünü qurtarıb müəmmalı gözlərini Nəsibənin üzünə dikdi, yavaşca biləyindən tutdu. Nəsibə qulaqlarına inanmadı, hirsindən üzü qaraldı, bədənini əsməcə tutdu. Dəyirmançının dəmir kimi bərkimiş barmaqları Nəsibənin əlini mancanaq kimi sıxmışdı. Nəsibə bir əlindəki una baxdı, bir dəyirman- çının iyrənc gözlərinə. Nə fikirləşdisə, dəyirmançının barmaqlarını zorla öz biləyindən qopardı, əlindəki un doldurulmuş qabı onun üzünə çırpdı. Dəyirmançı gözünə un dolduğundan özünü itirdi... Nəsibə qapını açaraq çölə çıxdı, qorxu və təlaş içində arxasına belə baxmadan qaçmağa başladı. Evə necə gəldiyindən xəbəri olmadı. İçəri keçəndə qışın sazağına baxmayaraq bədənindən tər axdığını hiss etdi. Gözü çılpaq ayağından axan qana sataşdı, qaçan- da ayağı daşa toxunmuş, yerə sərilmişdi. Çarpanaq onun ayağını çızmış, qanatmışdı. Bədəninin ağrısını indi-indi hiss etməyə başladı. Salatın Əhmədli 268 Nəsibə özünü yerə döşənmiş mitilin üstünə atdı. Xısın-xısın ağlamağa başladı… Səssizcə… uşaqlarının eşitməsini istəmirdi. Onlar oyansa idi nə cavab verəcəkdi, əliboş, çörəksiz qayıtmışdı. O, fikir-xəyal içindəykən duyduğu isti nəfəsdən diksindi, gözlərini açanda başının üstünü kəsdirmiş uşaqlarını gördü. Analarının ağlamaq səsini eşidib onun başına yığılmışdılar. Aclıqdan, soyuqdan titrə- yən uşaqlarını mitilin altına yığmağa çalışan Nəsibə onların iki gündən bəri çəkdikləri aclıqdan ağarmış, ölgünləşmiş gözlərinə baxa bilməyib hıçqırdı... Uşaqlar məlul-müşkül boyunlarını burub, ağla- maqdan və aclıqdan şişmiş gözlərini analarının üzünə zilləmişdilər. Heysizlikdən danışa bilmirdilər. Bircə balaca oğlu inildəyir, «çörək» deyib sızıldayırdı. Ana onları yatırmağa çalışdı, sabah mütləq çörək olacağını deyib onları dilə tutdu. Böyükləri bir təhər aldada bildi. Körpəsi isə hey zarıyır, yemək istəyirdi. Anası- nın boynuna sarılıb sanki imdad gözləyirdi. Onun göz yaşları ananın boyun-boğazına tökülür, hər damlası bir köz olub bədənin yandırırdı. Ana nə fikirləşdisə əli ilə körpəsini kənara itələdi, qəti hərəkətlə ayağa qalxdı. Balacasını döşəyin üstünə Salatın Əhmədli 269 uzadıb bayır qapını açdı. Cəld həyətdən çıxıb dəyir- mana gedən cığıra endi. Axşamdan yağan qar yolu-rizi kəsmişdi. Bir az bundan qabaq qaça-qaça gəldiyi cığırı qar silmişdi. Nəsibə tələsə-tələsə dəyirmana tərəf addımlayırdı. Tez-tez getdiyindən kəlağayısı başından sürüşüb düşmüşdü. Heç nə hiss etmədən, heç nə duy- madan dəyirmana tərəf qaçırdı. Ürəyi sanki daşlaşmış, hissiyyatı korşalmışdı. Qulağına oğlunun hey «çörək, çörək» deyən ağlar səsi gəlirdi. Dəyirmana çatdı. Qapını açıb dəyirmanın kanda- rında dayandı. Dəyirmançı yatmamışdı, dən üyüdürdü. Növbə çox idi, camaata un çatdırmalı idi. Qapının cırıltısını eşidən dəyirmançı başını qaldırıb baxdı. Qapıda Nəsibəni gördükdə çal bığlarının altından görünən dodaqlarında, bicliklə qıyılmış balaca, fil gözü kimi dəyirmi gözlərində xoşagəlməz bir gülüş doğdu. Arxayınlıqla dedi: - Mən səni sabah gözləyirdim, amma daha tez gəlmisən, lap yaxşı, tədbirli qadınsan. İndi gecə yarısıdır - gecə qara, cücə qara, heç kəs görməz, nə dil bilər, nə dodaq. - Balalarım acdır, kömək elə. Səni and verırəm Allaha, mənə başqa gözlə baxma. Buraları süpürüm, Salatın Əhmədli 270 təmizləyim, kisələri yığmağa kömək eləyim, yetər ki, bir çanaq un ver... Dəyirmançı sınayıcı nəzərlərlə ona baxdı: -Mənə köməkçi lazım deyil. -Ərim qayıdacaq. Mütləq qayıdacaq. Yaxşı, pis borcundan çıxacaq...- Nəsibə məlul-müşkül onun üzünə baxdı. -Birdən qayıtmasa? -Dörd oğul böyüdürəm. Analarının borcunu odə- yərlər,-Nəsibə içindən gələn sözləri elə bir inandırıcı- lıqla dilinə gətirdi ki, dəyirmançı sanki yuxudan ayıl- dı. Nəsibənin dumduru, qorxa-qorxa ona dikilən yal- varıcı baxışlarını gördü. Dəyirman daşına doğru getdi. Nəsibə gözləyirdi: “Allahım, qəlbinə insaf sal. Ac ba- lalarımın yanına əliboş dönməyim”. Dəyirmançı kisə- ləri göstərdi: -Kisələrin yanına tökülənləri yığ. Nəsibə kisələrin yanındakı unu əli ilə dəyirman- çının verdiyi çanağa yığdı. Çox az idi. Sonra dəyir- mançı hər kisədən bir ovuc götürüb çanağa tökdü. Canaq doldu. Salatın Əhmədli 271 -Apar. Günaşırı gəl. Camaatın ruzusunu oğrayıb sənə verdiyimi bilsələr dərimi boğazımdan çıxararlar. Kimsəyə demə. Nəsibə dəyirmançı haqqında eşitdiklərinə inandı- ğına peşman olduğunu gizlətmədi: -Bayaqkı hərəkətimə görə bağışla məni. Ölüncə qardaşımsan. -Millət acdır, hamı bura gəlir. Mənə çıxarılan ada peşman deyiləm. Oğru olmaqdansa, adım oğraş çıxsa daha yaxşıdır. Gör sənin kimi nə qədər insan gəlir. Onun kisəsindən, bunun kisəsindən nə qədər ovuc- ovuc oğruluq edim.? Bacı, mənim də qəlbim var... Gecənin alatoranında bir qadın kölgəsi görünürdi. O, un doldurulmuş torbanı qucağına basıb sürətli addımlarla evə tələsirdi. Nəsibənin uşaqları acından köpük qusmayacaqdı. Onların göz yaşları quruyacaq, həyətdə qaçışıb oynayacaqlar. Şən səsləri həyəti başı- na götürəcək. Nəsibə fikirli halda qaçaraq getdiyindən un üyüt- mək üçün səhər açılmamış növbə tutmağa gedən qon- şu qadınlara da fikir vermədi. Qadınlar şübhə ilə Nəsibəni süzüb pıçıldaşmağa başladılar. Nəsibə onla- rın yanından sürətlə keçib evə sarı gedirdi. Salatın Əhmədli 272 …İllər keçdi. Müharibədən qayıdan ər arvadını qəbul etmədi. «Şeytanlar» xəbər vermiş, ərini olmuş hadisədən hali etmişdilər. Nəsibə özü də məsələni ərinə söylədi. Kamil kənddən iş axtarmaq bəhanəsi ilə çıxıb getdi, bir daha geri dönmədi. Ailəyə pul-para göndərmədi. Nəsibə buna da dözdü. Saçının bir tayını ağ hördü, birini qara, gecə-gündüz kolxozda işlədi, övladlarını böyütdü, oxutdu, hərəsi bir sənətin sahibi oldu. Böyük oğlanları evləndi, ayrıldı, hərəsi bir ev oldu. Şəhərə köçdülər. Ana kiçik oğlu ilə kənddə qal- dı, kiçik oğlunu evləndirdi, evinə gəlin gətirdi. Ananın kiçik gəlini qonşunun qızı idi. Gəlinin anası onlar uşaq olanda müharibə dövrünün çətinlik- lərindən, çörək qıtlığından, aclıqdan söhbət açardı. Uzun gecələrin birində o biri qonşu qadın söhbət üçün Səkinə-gilə keçmişdi. Keçmiş günləri yada sala-sala söhbəti gətirib Nəsibənin dəyirmançı ilə olan “məcara- sına” çıxartdılar. Özləri də hiss etmədən xatırladıqları hadisə balaca Xeyrinin yaddaşına yazıldı. Xeyri böyüdü, Nəsibənin kiçik oğlu ilə əhd-peyman bağladı və bir ildən sonra toyları oldu. Xeyri Nəsibə anagilə gəlin köçdü. Yüklə 1,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|