Kozmik Doktrin

 

20 

 

 

8. BİR BÜYÜK VARLIĞIN EVRİMİ  

 

Şimdi varoluş deneyimini, bir 'Büyük Varlık' bilincinin oluşumu açısından anlamaya çalışalım.  

 

Şimdiye kadar, yokluktan tezahür eden oluşumların evrimi üzerinde durduk. Bu noktada ise, varoluşun 

içinden, 'Büyük Varlık' olarak tanımlanan Kozmik tezahür biriminin nasıl ortaya çıktığını incelemeye 

başlıyoruz.  

 

Önce hızlı bir dönüş hareketinin sizde bırakacağı duyumu hissetmeye çalışın. Dönüşe iyice alışığınız 

takdirde, hareketin devamı değil de, durması sizde bir etki yaratacaktır.  

 

Bu anda ikincil bir hareketin geliştiğini hissedersiniz. Fakat bu hareketin yarattığı duygu da, tıpkı ilk 

durumda olduğu gibi, alışmaya başladığınızda yoğunluğunu yitirir.  

 

O halde bir tepkinin oluşmaması için, alışkanlık yaratmış olan hareketlerin sürekli olması gerekmektedir. 

Bu nedenle, tezahüre uyanan her varlık, özünde saklı belirli hareketleri tekrarlamaya yönelir.  

 

Şimdi, Kozmik evrim süreci içinde gelişen Büyük Varlıkların alıştığı hareketsel safhaları düşünün. Bütün 

o hareketler bu varlıkların özlerine kaydedilmiştir ve 

Kozmik evrimin ikinci safhasını teşkil eden içsel 

gelişme (tekâmül) sürecinde tekrar işlevsellik kazanacaklardır.

 

(varlık oluşumu)Bu safhada Büyük 

Varlıkların evrimlerine ilişkin nümerik değerler, belli bir devrede hangi planda veya 'Kozmos Halkası'nda 

yerleştiklerine bağlı olarak belirlenebilir.  

 

Burada bir kere daha şu deyişi hatırlayalım: 'Yukarıda ne varsa, aşağıda da aynısı vardır. Yalnız farklı 

davranır.'

 

Belli koşullar altında gelişen her şey, yeni bir evrim aşamasına geldiğinde aynı koşulları yeniden 

yaratır.  

 

Belirli Kozmik faktörleri temel alan Büyük Varlık da bunları çeşitli şekillerde bir araya getirerek, bir 

tezahür evreninin sonsuz permutasyonlarını oluşturur

. O halde bir tezahür evreninin sınırsız çeşitliliği, 

Kozmos'un başlangıcında yatan asal yalınlığa indirgenebilir. Evrenin her safhası veya özelliği, Kozmoz'da 

benzer bir safha veya özellikten kaynaklanır.  

 

Bir Büyük Varlık, kendi Kozmik yörüngesine yerleştikten sonra, evrim yolculuğuna koyulur. Kozmik 

faktörleri deneyimleri sonucu doğasına kaydetmiş olan Büyük Varlık, anlık bir Kozmik kuvvetin (impuls) 

etkisiyle momentum kazanır. Bu momentuma 'Kozmik İrade' adı verilir.  

 

Fark edeceğiniz üzere hala dinamikler çerçevesinde konuşuyoruz. 

Ruhsal kavramlardan söz edebilmemiz 

için çok daha ileri bir evrim aşaması gerekecektir. 

Bununla beraber, hareket ile düşünce arasında kesiksiz 

bir geçiş mevcuttur.

 Teğetsel hareketler reaksiyon olgusunun basit örnekleridir

. Düşünce ise sonsuz 

derecede karmaşık bir reaksiyon biçimidir. 

 

Arada bir nitelik değil, nicelik farkı mevcuttur.

 

Temelde, hiç bir konuda bir nitelik farkı söz konusu 

değildir; çünkü her şey, asal 'Merkezi Durgunluk' bazına indirgenebilir.

 Tezahür planlarında gözlenen 

farklılıklar, 'Merkezi Durgunluk' bölgesinden ayrılan ışınların, ıraksak bir yayılım göstermelerinden dolayı 

ortaya çıkar. 

Nesnel işlevselliği açısından bilinçlilik, herhangi bir anda ait olduğu plan dâhilinde 

sınırlanmıştır. Bu planda kalındığı sürece 

temel birliğin idraki mümkün değildir.

 

Bir ışının veya bir kuvvet 

hattının bir plandan diğerine geçişi sırasında, asal bütünlüğe rağmen tezahürdeki çeşitlilik gözler önüne 

serilir. Nicelik farklılıklarına aynı ışın boyunca olduğu kadar, çembersel diziliş sergileyen değişik ışınlar 

---

 

21 

 

arasında da rastlanır. (Daha sonra detaylı olarak incelenecek olan bu konuya, burada anlatılanlara açıklık 

getirmek amacıyla kısaca değinilmiştir.)  

 

Büyük Varlık evrimine, Kozmik halkaları değil de, onlara ilişkin kavramları geliştirerek başlar. Başka bir 

deyişle, maddesel oluşumu sırasında 

yaşadığı deneyimlerin bilgisini harekete geçirir.

 'Pozitif'i ve 'negatif'i 

bilir; bu nedenle bir Tanrı'dır. İşte, bu bilgi, ona yaratıcılık yetisini kazandırır. Çünkü 'pozitif' bir 

dinamizm yaratır; 'negatif' ise itici bir güç oluşturur. Bir evrenin 'Geçilmez Halkası', o evreni yaratan 

Büyük Varlık için sınırlayıcı bir faktördür.  

 

Kozmik evrimin bütün safhalarını tamamlayan bir gezgin atom, 'Merkezi Durgunluk' bölgesine son bir 

yolculuk daha yapar. Burada dengelerin bir yöne doğru bozulması sonucunda, bir değişime uğrar; bir anda 

kendisi bir çekim merkezi haline gelir.  

 

Bu gezgin atom, Kozmik döngülerin merkezkaç kuvvetleriyle orantılı olan kütlesel çekim gücünün 

belirlediği Kozmik kuşağa varıncaya kadar, geçtiği her planda belli sayıda atomları kendine bağlar. 

Meydana gelen bu yeni organizasyon içinde, 

gezgin atom çekirdeği oluşturur. Bu çekirdeğin reaksiyon 

özellikleri, Kozmik evrimin safhalarını deneyimlerken kaydettiği tesirleri yansıtır.  

 

Alışkanlık yaratmış olan hareketlerin belirli bir düzen içinde mevcut ve sürekli oluşlarının sağlayacağı 

tepkisizliğe ulaşmak için çekirdek atom, içerdiği parçacıkların momentumu ile mutat reaksiyonlarını 

sürdürür

. Atomun bu reaksiyonları ise, Kozmik planlardan toplanmış maddelerden oluşan gevşek doku 

içinde belli tesirler yaratır. Böylece minyatür bir Kozmos ortaya çıkar.  

 

Bu minyatür Kozmos, çekirdek atomun işlevsel özelliklerini yansıtır ki bu sistemdeki 

çekirdek,

 büyük 

Kozmos'da bütün tepkilerin etkiye dönüştürüldüğü bölge olan 

'Merkezi Durgunluk' bölgesine tekabül eder

. 

Aynı zamanda, bu organizma tümüyle Kozmik kuvvetlerin geçirdiği safhalarının tesirleri altındadır. 

Bireşimsel (sentetik) açıdan, pozitif ve güçlendirici kuvvetlerin dominant olduğu 'Kozmik Gün'ün 

safhaları boyunca, gözümsel (analitik) açıdan ise negatif kuvvetlerin etken olduğu devreler süresince anlık 

tesirlere maruz kalır. Ayrıca, her ışının tesir küresinden geçerken belirli kuvvetlerin etkisi altında kalır.  

 

Bu Büyük Organizma'nın dolaştığı çember, sırayla pozitif ve negatif olmak üzere dört bölgeye ayrılmıştır. 

Her bölge de üç ışının tesir kürelerini içerir.  

 

Böylece, 'Tanrı'nın Gündüzleri ve Geceleri' denen kavramları ve evrimsel periyotları anlamamıza yardım 

edecek bir anahtar elde etmiş oluyoruz. 

Ancak, bu Büyük Organizma' nın kendisi minyatür bir Kozmos 

olduğu için, yapısı içinde daha hızlı bir devrenin mevcut olacağını düşünmemiz gerekir.  

 

Yukarıda sıralananların yanı sıra, bir dizi tesirden daha bahsetmek mümkündür. Bunlar, Kozmos'un diğer 

planlarındaki Büyük Organizmaların çekim güçleridir.  

 

Bir plandaki Büyük Organizmalar arasındaki etkileşim evrimin belli bir safhasında sabit kaldığından, 

konumuz açısından önem taşımaz. Kozmos'un farklı planlarındaki organizmalar ise farklı hızlarda 

dönüşlerini sürdürürler. Bu nedenle, periyodik olarak aynı hizaya gelirler ve kendilerinden ötede olan 

organizmalar üzerindeki merkezi çekim gücünü belli bir süre için perdelerler. Aynı zamanda, hem kendi 

planlarında, hem de daha yukarıdaki planlar üzerinde yer alan tüm parçacıkları, kendi kütlesel çekim 

güçleriyle etkilerler.  

 

Merkezi çekimin geçici olarak engellenmesi, merkezkaç kuvveti üzerindeki merkezcil kuvvetin 

kontrolünü kestiği için, daha yukarıda yer alan organizmaların dengesini bozar. Fakat belli moleküllerin 

çeken organizmaya doğru, merkez yönünde hareketi, bu dengesizliği karşılar. 

Zaten, her organizmanın 

çekirdeğinin tüm iradesi, kendi doğasının kanunları haline gelmiş olan alışılmış koşulları korumaktır. İşte 

---