Kur’an-i keriM’İn cihad ve teröre bakişI
Yüklə 1,07 Mb. Pdf görüntüsü
|
48 “Fitne” kavramıyla açtığımız parantezde, bu kavramı, kavramın içeriğini, dilimizde ve Arap dilinde hangi anlamlara geldiğini, Kur’an’ın fitneyi nasıl vasıflandırdığını, fitne karşısında ki Müslümanların tutumlarının ne olması gerektiğini, bu durumun bir imtihan olduğunu ve bu imtihan sonucunda mükâfatların ve cezaların ne olacağını ayet-i kerimelerin öncülüğünde ifade etmeye çalıştık. Şimdi ise açtığımız bu parantezi kapatarak asıl başlığımız olan ‘ islamda Savaş’ konusuna tekrar dönüyoruz. Savaşa izin veren ilk ayetin hangi ayet olduğu hususunda ki ihtilafları zikretmiştik, ancak kısaca tekrar hatırlamak gerekirse; Mekke döneminde - İslam’i oluşumun gerektirdiği şartlar gereği – savaşla ilgili her hangi bir ayet indirilmemiş 192 , Medine’de ise düşmandan gelecek fiili taarruza karşı cevap vermeyi öngören, müdafa hakkını tanıyan ilk ayetin Bakara 2/290. ayet olduğunu 193 , her türlü şartta savaşı öngören ilk ayetin ise Hac 22/39. ayet olduğunu ifade etmiştik. Esasen Kur’an, dinde hiçbir zorlamanın olmadığını vurgulamıştır. 194 Yani savaş insanları dine sokmak için bir araç değildir, iman bir kalp işidir ve zorlama ile olacak bir şey değildir, bu sebeple Kur’an, dini zorla benimsetmek için veya istila, sömürü ve tecavüz için yapılan savaşları uygun bulmamış 195 , savaşa ancak Müslümanların can ve mal güvenliğini sağlamak, hak ve hürriyetlerini korumak, islam’a ve İslam ülkelerine yönelik saldırıları önlemek amacıyla müsaade etmiştir. 196 Peygamberimiz (s.a.v.) bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmuştur: “Düşmanla karşılaşmayı temenni etmeyiniz, Allah’tan afiyet isteyiniz. Ancak düşmanla karşılaştığınızda da sabrediniz. Biliniz ki Cennet kılıçların gölgesi altındadır.” 197 Kur’an insanların bir arada mutlu ve huzurlu, sükûnet içerisinde yaşamasını istemekle birlikte, savaşı da hiçbir zaman göz ardı etmemiş ve Müslümanlara da düşmana karşı her zaman hazırlıklı olmalarını önermiştir: “Onlara (düşmanlara) karşı gücünüz yettiği kadar kuvvet ve cihad için bağlanıp beslenen atlar hazırlayın, onunla 191 Nahl Suresi, 16/110. 192 Emiroğlu, a.g.e. , I/159; Yıldırım, a.g.e. , I/516. 193 Kurtubi, Ebu Abdillah Muhammed b. Ahmed el-Ensari, el-Cami’ Li Ahkami’l-Kur’an, trsz. , II/347; Alusi, Şihabuddin es-Seyyid el-Mahmud, Ruhu’l-Meani Fi Tefsiri’l-Kur’ani’l-Azim, Daru Fikr, Beyrut, 1997, II/112; Elmalılı, a.g.e. , II/693. 194 Bakara Suresi, 2/256. 195 Bakara Suresi, 2/205; Nisa Suresi, 4/94; Kasas Suresi, 28/83. 196 Hacc Suresi, 22/39-40; Nisa Suresi, 4/75. 197 Buhari, a.g.e. , Cihad, 112. ; Ebu Davud , a.g.e. , Cihad, 89. 49 Allah'ın düşmanını, sizin düşmanınızı ve onlardan başka sizin bilmediğiniz, Allah'ın bildiği (düşman) kimseleri korkutursunuz. Allah yolunda ne harcarsanız size eksiksiz ödenir, siz asla haksızlığa uğratılmazsınız.” 198 Dünya hayatı inanan kimse için bir imtihan yeridir ve genel olarak insana sıkıntı veren her durum onun için bir imtihan vesilesidir. Bu itibarla savaş da bir anlamda müslümanın inancındaki samimiyetini ortaya koyması, sahip olduğu inancın gereklerini yeryüzünde tesis etmesi veya maruz kaldığı haksızlıklara karşı koyması yönüyle bir imtihan vesilesidir 199 . Yukarıda ifade edildiği gibi Kur’an, savaşı öncelikli bir bakış açısıyla değerlendirmemekle birlikte, savaşı dünya şartlarının bir gerçeği olarak kabul etmektedir: ِنْذِﺈِﺑ ﻢُهﻮُﻣَﺰَﻬَﻓ ِﻪّﻠﻟا َﻞَﺘَﻗَو ُﻩﺎَﺗﺁَو َتﻮُﻟﺎَﺟ ُدوُواَد ُﻪّﻠﻟا َﺔَﻤْﻜِﺤْﻟاَو َﻚْﻠُﻤْﻟا ﺎﱠﻤِﻣ ُﻪَﻤﱠﻠَﻋَو ُﻊْﻓَد َﻻْﻮَﻟَو ُءﺎَﺸَﻳ ِﻪّﻠﻟا ْﻢُﻬَﻀْﻌَﺑ َسﺎﱠﻨﻟا َﻟَو ُضْرَﻷا ِتَﺪَﺴَﻔﱠﻟ ٍﺾْﻌَﺒِﺑ ﱠﻦِﻜـ َﻪّﻠﻟا َﻦﻴِﻤَﻟﺎَﻌْﻟا ﻰَﻠَﻋ ٍﻞْﻀَﻓوُذ {} “Sonunda Allah'ın izniyle onları yendiler. Davud da Câlût'u öldürdü. Allah ona (Davud'a) hükümdarlık ve hikmet verdi, dilediği ilimlerden ona öğretti. Eğer Allah'ın insanlardan bir kısmının kötülüğünü diğerleriyle savması olmasaydı elbette yeryüzü altüst olurdu. Lâkin Allah bütün insanlığa karşı lütuf ve kerem sahibidir.” 200 نَأ ﺎﱠﻟِإ ﱟﻖَﺣ ِﺮْﻴَﻐِﺑ ْﻢِهِرﺎَﻳِد ﻦِﻣ اﻮُﺟِﺮْﺧُأ َﻦﻳِﺬﱠﻟا ﺎَﻨﱡﺑَر اﻮُﻟﻮُﻘَﻳ ُﻪﱠﻠﻟا ُﻊْﻓَد ﺎَﻟْﻮَﻟَو ِﻪﱠﻠﻟا ْﻌَﺒِﺑ ﻢُﻬَﻀْﻌَﺑ َسﺎﱠﻨﻟا ْﺖَﻣﱢﺪُﻬﱠﻟ ٍﺾ ﺎَﻬﻴِﻓ ُﺮَآْﺬُﻳ ُﺪِﺟﺎَﺴَﻣَو ٌتاَﻮَﻠَﺻَو ٌﻊَﻴِﺑَو ُﻊِﻣاَﻮَﺻ ُﻢْﺳا ِﻪﱠﻠﻟا ﱠنَﺮُﺼﻨَﻴَﻟَو ًاﺮﻴِﺜَآ ُﻪﱠﻠﻟا ﱠنِإ ُﻩُﺮُﺼﻨَﻳ ﻦَﻣ َﻪﱠﻠﻟا ﱞيِﻮَﻘَﻟ ٌﺰﻳِﺰَﻋ {} “Onlar, başka değil, sırf "Rabbimiz Allah'tır" dedikleri için haksız yere yurtlarından çıkarılmış kimselerdir. Eğer Allah, bir kısım insanları (kötülüklerini) diğer bir kısmı ile defedip önlemeseydi, mutlak surette, içlerinde Allah'ın ismi bol bol anılan manastırlar, kiliseler, havralar ve mescidler yıkılır giderdi. Allah, kendisine (kendi dinine) yardım edenlere muhakkak surette yardım eder. Hiç şüphesiz Allah, güçlüdür, galiptir.” 201 198 Enfal Suresi, 8/60. 199 Kaya, Süleyman, Kur’an’da İmtihan, İnsan Yay. İst. 2003, s. 252. 200 Bakara Suresi, 2/251. 201 Hacc Suresi, 22/40. Yüklə 1,07 Mb. Dostları ilə paylaş:
|