fəaliyyətini və funksiyasını daha real həyati hadisələr baxımından
işıqlandıra bilsin. Bazarın üstünlüklərinin nədən ibarət olduğunu
açıqlasın və aşkar edə bilsin ki, dövlət nə zaman və hansı şərait
daxilində iqtisadi toshihlər həyata keçirə bilir, bazar mexanizminə
nüllız edə bilir.
Bununla əlaqədar olaraq, iqtisadçı-alimlərin diqqətini pul
sistemi cəlb edirdi. Qeyd edək ki, pul haqqında nəzəriyyənin
yaranmasının digər əsas səbəbi ikinci dünya müharibəsindən sonra
kapitalist təsən-üfatım sarsıdan inflyasiya prosesi olmuşdur.
Görkəmli iqtisadçı alimlərdən A.Marşall, A.Piqu, C.X.Robertson,
eyni zamanda C.M.Keyns öz sonrakı əsərlərində pul kəmiyyəti
haqqında Kembric variantı yaratmışdılar. Bu nəzəriyyə “kassa
qalığı” konsepsiyası da adlanırdı.
Pul kəmiyyəti haqqında olan nəzəriyyənin əsas ideyası ondan
ibarət idi ki, pul kütləsinin bilavasitə dəyişməsinin qiymətlərin
səviyyəsinə təsiri dəyişməz qalırdı. Kembric məktəbinin gətirdiyi
yenilik ondan ibarət idi ki, bu konsepsiya haqqında olan təhlilin
mərkəzi kapitalist fırmalannın kassasında qalıb yığılan pul idi. Digər
tərəfdən, Kembric məktəbinin tədqiqatçılanmn diqqətindən müxtəlif
adamlarda olan, keçmiş gəliri pul formasında saxlayan və
bölüşdürən, başqa üsulla belə puldan istifadə edən şəxslər də
kənarda qalmamışdı.
XX əsrin dördüncü rübündə iqtisadi tsikllər haqqında
monetar nəzəriyyə yarandı. Bu nəzəriyyənin əsasını C.M.Keynsin
müasiri R.Xoutri qoymuşdur. O göstərirdi ki, iqtisadi tsikl xalis pul
hadisəsidir, bu hadisə pul tələbinin qalxıb - enməsi və kredit
münasibətləri ilə əlaqədardır.
R.Xautri göstərirdi ki, iqtisadi yüksəliş şəraitində pul tələbi
artanda banklar kredit vennəklə onu stimullaşdırırlar, eyni zamanda
banklar verdikləri borc üçün az faiz tələb edirlər. Belə bir
kumulyativ (ziddiyyətlərin düyünləşdiyi nöqtə) şəraitdə
79
iqtisadiyyatda olan canlanma qiymətlərin artmasını tezləşdirir,
bunun da nəticəsində banklar ehtiyatlı olmağa çalışırlar. Çünki
banklar faiz normasının artmasından qorxaraq krediti məhdud-
laşdınrlar. İqtisadi aktivlik bunun nəticəsində qəsdən aşağı endirilir
və bu proses də kumulyativ xarakter daşıyır.
Ötən əsrin 20-ci illərində ABŞ-da bir qrup aktiv iqtisadçılar
meydana gəldi. Bu iqtisadçılar bazar sabitliyinin pul- kredit
siyasətinin köməyi ilə təmin edilməsinin tərəfdarı idilər. Onlar
pul-kredit siyasətinin elə bir şəraitdə həyata keçirilməsini
istəyirdilər ki, belə bir şərait daxilində qızıl standartının
tələblərindən bu siyasət azad olsun. Bu qrupun lideri İrvinq Fişer idi.
O göstərirdi ki, iqtisadi sabitliyin əsas şərti qiymətərin davamlı
olmasındadır. Buna da pul siyasəti vasitəsilə nail olmaq olar.
İngilis iqtisadçısı A.Piqu özünün “İqtisadi rifah nəzəriyyəsi”
kitabında ictimai rifahın optimallaşdırılması problemlərini təhlil
edirdi. Abstrakt faydalılıq nəzəriyəsinin real həqiqətə çcvinnəyə
cəhd göstərən A.Piqu (eyni zamanda o ictimai faydalılığm meyarını
(kriteriyanı) da müəyyən etmək istəyirdi) faydahlığı “milli
dividentin” (milli gəlirin) kəmiyyətinin statistik ölçüsünün
müqayisəsini verməyə cəhd edirdi.
A.Piqu dövlətin iqtisadiyyata nüfuz etməsinin iki yolunu -
dolayısı və birbaşa görürdü. Dövlətin iqtisadiyyata dolayısı nüfuz
etməsi (vergilər, subsidiyalar) “xarici effekP’in arzu- olumnaz
nəticələrinin aradan qaldırılmasına xidmət etməlidir (sadə rəqabət
şəraiti zamanı). A.Piqu yazırdı ki, sadə rəqabət şəraitində tamahkar
mənafelər təzahür edir və fıskal xarakter daşıyan inhisarlar öz
effektliyini itirir.
A.Piquya görə, o sahələrdə ki inhisarlar tez və maneəsiz
yarana bilər, həmin sahələrə də dövlət nüfuz etməli və bu sahələri
dövlət öz siyasəti vasitəsilə tənzim etməlidir. Dövlətin
80
iqtisadiyyata belə nüfuz etməsi o deməkdir ki, qiymətlər və rüsumlar
nəzarət altına alınsın.
6.4,
İnstitusionaiizmdə ictimai inkişaf nəzəriyyəsi
İctimai inkişaf nəzəriyyəsi XX əsrin 20-30-cu illərin iqtisadi
təlimlər tarixində xüsusi yer tutur. İctimai inkişaf nəzəriyyəsinin
görkəmli nümayəndəsi İ.Şumpeter olmuşdur.
İ.Şumpeter nəzəriyyəsinə demək olar ki, 20-30-cu illərdə
mövcud olan siyasi iqtisad problemlərinin əksəriyyəti daxil
edilmişdi. Onun ideyaları institusionalizmin daha da inkişaf
etdirilməsinə təkan vermişdir.
İ.Şumpeter müəyyən bir vaxt ərzində müvazinətlik
nəzəriyyəsindən uzaqlaşsa da bu nəzəriyyəyə dəfələrlə qayıtmış və
statika konsepsiyasından daha geniş istifadə etmişdir.
İ.Şumpeterin fikrincə rnüvazinətlilik vəziyyətindən çıxan
sistem yenidən həmin vəziyyətə qayıdır, elmin vəziyyəti isə sistemin
rnüvazinətlilik vəziyyətindən çıxıb yenidən ona qayıtmasının
səbəblərini açmaqdan ibarət olmalıdır. O, öz tədqiqatının mərkəz
nöqtəsi kimi sistemin inkişafı və bu sistemə təsir edən amillərin
öyrənilməsini seçmi.şdi.
İ.Şumpeter dinamik dəyişikliklərin səbəbini təhlil edərkən o,
öz diqqətini istehsal amilləri üzərində cəmləşdirir. Şumpeterin
konsepsiyasına görə, inkişafın hərəkətverici qüvvəsi sahibkarlardır.
O, sahibkarlığa istehsal və ticarətlə məşğul olanları daxil edirdi.
İ.Şumpeterin konsepsiyasında kredit məsələlərinə də xüsusi diqqət
verilir. Onun fikrincə, kredit elə bir iqtisadi sükandır ki, onun
vasitəsilə mövcud istehsal amillərindən istifadə etməklə “yeni
istehsal kombinasiyaları”, yəni yeni məhsul növləri, yeni istehsal
sahələri yaratmaq olar. Buradan da
81
Dostları ilə paylaş: |