127
Fəsil 7
____________________________________________________
Dünya təsərrüfatında əmanətlər və kapital qoyuluşları
Məhsuldar
qüvvələrin kəmiyyətcə artması və keyfiyyətcə
təkmilləşməsi dünya ictimaiyyətinin iqtisadi və sosial tərəqqisinin zəruri
şərtləridir. Cəmiyyət istehlakı dayandıra bilmədiyinə görə, istehsalı da saxlaya
bilməz. Dünyada istehsal fəaliyyətinin nəhəng miqyası iqtisadi inkişafın
mühüm amili olan kapitalın böyük məbləğdə xərclənməsini tələb edir. Onun
fiziki həcminin artırılması, toplanması milli təsərrüfat kompleksləri daxilində
və bunlardan kənarda şirkətlərin, ev təsərrüfatlarının və dövlətin yığımları
hesabına baş verir. Daxili yığımların çatışmamazlığı şirkətlərin, dövlətin xarici
kapitallar bazarına çıxması hesabına doldurulur.
Yığımlar mövcud olan gəlirlərlə xərclər arasındakı fərq, yaxud cari
mədaxillərlə cari ödənişlər hesabının tarazlaşdırıcı maddəsidir.
Kapital qoyuluşları dedikdə, istehsal və qeyri-istehsal fondlarının (əsas
kapitalın) saxlanması və artırılması, habelə maddi vəsaitlər ehtiyatlarının
çoxaldılması nəzərdə tutulur.
7.1. Yığımlar, kapital qoyuluşları və iqtisadi inkişaf
Kapital yığımının gedişində maddi-texniki baza və elmi potensial
formalaşır. Kapital qoyuluşlarının miqyası və daxili strukturu iqtisadi inkişafın
səviyyəsini və templərini, o cümlədən iqtisadi artımı, əmək məhsuldarlığını və
bu kateqoriyanın digər tərkib hissələrini müəyyən edir.
__________________________________________________
Kapital qoyuluşları və iqtisadi artım
Keçmişdə iqtisadi nəzəriyyə və təsərrüfat inkişafının praktikasında, ilk
növbədə kapital qoyuluşlarına əhəmiyyət verilirdi.
Bu cəhət Harrod-Domarın biramilli iqtisadi inkişaf modelində daha
aydın ifadə olunmuşdur:
GC = S
yaxud
Burada:
G - ÜDM-in artım tempi;
C - kapital qoyuluşlarının səmərəlilik əmsalı (kapital qoyuluşlarının
həcmi / ÜDM-in artımı);
S - ÜDM-də yığımın payıdır.
128
Düsturdan görünür ki, istehsalın artım tempi yığımın həcmi ilə düz
mütənasib, istehsalın kapital tutumu ilə tərs mütənasibdir.
Təcrübə yığım norması yüksək olan ölkələrdə iqtisadi artım
templərinin adətən daha sürətli olmasını sübut edir. Məsələn, 1990-2001-ci
illərdə Şərqi Asiya ölkələrində ÜDM-in artım tempi 7,5%, yığım norması isə
təqribən 30% olmuşdur. Ancaq yığım ilə iqtisadi artım arasındakı əlaqə xətti
deyil. Bəzi ölkələrdə yığım norması çox yüksək olsa da, iqtisadi artım tempi
nisbətən aşağı olmuşdur. Bunun əksi olan meyillərin müşahidə olunduğu
hallar da vardır (ABŞ). Bütövlükdə isə, yığım səviyyəsinin yüksək olması
kapital yığımının çoxalması sayəsində iqtisadi artım tempini sürətləndirir.
Ənənəvi olaraq hesab edilir ki, iqtisadi artıma nail olmaq üçün ölkə ilk
növbədə yığımın çoxalmasına qayğı göstərməlidir.
Hesablamalara görə, yığımın səviyyəsi əhalinin hər nəfərinə düşən
gəlirlərin məbləği aşağı olan ölkələrlə müqayisədə, bu göstəricisi yüksək və
orta olan ölkələrin iqtisadi artımına daha güclü təsir göstərir. Nəzərə almaq
lazımdır ki, intensiv inkişaf şəraitində kapital qoyuluşları normasının aşağı
düşməsi mütləq olaraq inkişaf templərinin zəifləməsi ilə nəticələnmir. Bu
məqam kapital qoyuluşlarının səmərəliliyinin yüksək olduğu hallarda
müəyyən iqtisadi artımın əldə edilməsi üçün onların daha az həcmdə tələb
olunduğunu əks etdirir.
Yığım və əsas kapitala investisiyalar iqtisadi inkişafa əhəmiyyətli
dərəcədə təsir göstərsələr də, onlardan istifadənin şərtləri, kapital
qoyuluşlarının strukturu, habelə insanın inkişafı üçün vəsaitlərin səfərbər
olunması, istifadə edilən amillərin keyfiyyətinin yüksəlməsi, onların tətbiqinin
səmərəliliyinin artırılması və s. çox mühümdür. Məhsuldarlığın ümumi
amillərinin və insanın inkişafı üçün vəsaitlərin formalaşması həm inkişaf
etmiş, həm də inkişaf etməkdə olan ölkələr üçün eyni dərəcədə vacibdir.
_____________________________________________________
İqtisadi artım və yığımlar, kapital qoyuluşları
Təcrübə iqtisadi artımın da öz növbəsində yığıma müsbət təsir etdiyini
göstər. Məsələn, Şərqi Asiyanın sürətlə inkişaf edən ölkələri əvvəlcə
təsərrüfatın sürətlə inkişafına nail olmuş, sonra isə yığımın və kapital
qoyuluşlarının həcmini artırmağa başlamışdır. 1950-1960-cı illərdə Yaponiya
və Cənubi Koreyada yığımların çoxalması tempi ÜDM-in artım tempindən
bir neçə il geri qalırdı. 1960-cı illərin sonunda ÜDM-in artım templərinin
zəifləməsi yığım göstəricilərinin də müvafiq olaraq aşağı düşməsi ilə müşayiət
olunmuşdur. Tədqiqatlar göstərir ki, iqtisadi artımdan yığıma doğru əlaqə
daha güclü ifadə olunur. İnkişaf etmiş ölkələrdə istehsal həcminin adambaşına
düşən göstəricisinin sabit olaraq 2 bənd artması ÜDM-də milli yığımın
payının 1% artmasına gətirib çıxarır. İnkişaf etməkdə olan ölkələrdə isə bu