647
ədalətin təntənəsinə çalışdığı göz önündədir. Avropanın “Qarabağ oyununa” təyin
etdiyi hakiml
ərin- Minsk qrupu həmsədrlərinin ermənipərəst və antiazərbaycan
siyas
ətinin də sübuta ehtiyacı yoxdur, aşkardır. Bu “ədalət” və “insan haqları”
keşikçiləri” bir milyondan çox azərbaycanlı əhalinin əbədi və əzəli torpağından
did
ərgin salınmasına, xalqımıza qarşı törədilmiş Xocalı və ona bənzər qətliamlara
bigan
ədir, Azərbaycan ərazisinin 20 faizinin işğal altında saxlanılmasına göz
yumur, sanki bu v
əziyyətin təminatçısıdır. Addımbaşı insan haqlarının pozulduğu
, on minl
ərlə bəşər övladının-miqrantın dəniz sularında batırıldığı Avropa min bir
b
əhanə ilə Avropa oyunlarına kölgə salmaq istəyir. Almaniya, Böyük Britaniya,
Fransa m
ətbuatı Azərbaycanla bağlı yanlış rəy yaratmaq üçün dəridən qabıqdan
çıxır. 1992-ci il
d
ə erməni lobbisinin təşəbbüsü ilə
ABŞ
Konqresi t
ərəfindən
"Azadlığa Dəstək" Aktına qəbul edilən və Azərbaycana Amerikanın birbaşa dövlət
yardımını yasaqlayan 907- ci düzəliş Qərbin baş dirijoru ABŞ-ın
yeritdiyi ikili
standartlara
misaldır. Bu fakların sayını artırmaq da olar. Görünən, bilinən odur ki,
bizim avropalılarla keçirdiyimiz oyunun prinsipi ,məramı, leymotivi açıqdır,
aşkardır, ən əsası ədalətli və təmizdir. Avropalılar isə bizimlə gizli, ikiüzlü, məkrli
v
ə çirkli oyuna üstünlük verir. Təəssüf.
modern.az ,27.06.2015
H
əzi Həsənlinin 60 yaşına
Sazın, sözün sevdalısı
Düz söz, yaxud sözün düzü- Fikr
ətin kredosu
İstedadlı və nakam şair, tələbə yoldaşımız Fikrət Mursaqulov bir çox
xüsusiyy
ətləri ilə onu tanıyanların xatirəsində əbədi iz salmışdır. Dünya işığından
m
əhrum olan Fikrətdə qibtəediləcək həyat eşqi, yaşamaq, yaratmaq ehtirası vardı.
Şaqraq, özünəməxsus gülüşü simasından əksik olmazdı. Siqaret çəkməyi, qullab
vurmağı da bir aləmdi. Zarafatı, ucadan, heç kəsə, heç nəyə məhəl qoymadan şeir
648
dem
əyi çox sevərdi. Fikrətlə gürcü balası Givinin dostluğu dərdin dünyadan
böyük olduğu zaman insanlararası münasibətlərdə milli, dini ayrılığın, fərqin
əridiyinə, itdiyinə dəlalət edirdi. F.Mursaqulovu çoxlarından fərqləndirən başlıca
c
əhəti isə ağına-bozuna, kimliyinə, mənsəbinə, vəzifəsinə baxmadan həqiqəti,
sözün düzünü üz
ə deməsində idi. Bir misal çəkəcəyəm. Hər kəsin artıq, lazımsız
hesab etdiyi mühazir
ədə Fikrət başını qolları arasına alıb yatar (gecələr demək
olardı ki, yuxlamır, korlar üçün olan xüsusi kitabları gecəboyu barmaqları ilə “
oxuyardı”) , arada da bərkdən xoruldayardı. Bu hal bir neçə dəfə təkrarlandıqdan
sonra mühazir
ə müəllimi dözmədi və əsəbi şəkildə “Səsləyin onu, elə bil, bura
yatmağa gəlib”-dedi. Fikrət dovşandan da ayıq yatardı. Heç kimin onu
dümsükl
əməsinə, çağırmasına ehtiyac qalmadı. Heyrətamiz cəldliklə dim-dik
qalxdı və az qala bağırdı: “- Sizin heç kimə lazım olmayan mühazirəyə qulaq
asmaqdansa, yat
maqda fayda var”. Sonra başını tavana dikib amiranə şəkildə
“Ay
ə, ay Mahmud, öyün yıxılmasın, məni tez bayıra çıxar”- dedi. Belə məqamı,
fürs
əti çoxdan gözləyirmiş kimi Mahmud cəld ayağa qalxdı, bir müəllimə, bir
auditoriyaya n
əzər salıb, çiyinlərini çəkdi, qımışdı və adəti üzrə “ş”-nı “s” ilə
əvəzləyərək “Bas üstə”- deyərək Fikrətin qoluna girib auditoriyadan çıxardı...
Predmetin lazımsızlığı haqqında hamı eyni cür fikirləşsə də, heç kimin ağlına
g
ətirmədiyi fikri Fikrət dilinə gətirmişdi. Düz söz, yaxud sözün düzü Fikrətin həyat
kredosu idi.
Dostunu göst
ər...
N
ə gizlədim, məhz daha çox buna görə Fikrəti yüksək dəyərləndirir, onun
dostları ilə fikirləşmədən dostluq münasibətləri qururdum. Fikrətlə qəlb bir, can
bir dostlardan biri k
ömür kimi qara, qıvrım saçları və xoş xırıltılı səsi ilə min
adamın içində seçilən Həzi Həsənli idi. Onunla ilk dəfə 1973-cü ildə Jurnalistika
fakült
əsinə qəbul üçün birinci cəhdimiz zamanı tanış olsaq da, iş elə gətirdi ki, bir
müdd
ət bir-birimizi görmədik. Günlərin birində auditoriyadan çıxanda Həzini
649
Fikr
əti qarşılayan gördüm. Yüz ilin dostları kimi görüşdük, hal-əhval tutduq. Fikrət
soruşdu: “Ayə, ay Həzi siz bir-birinizi taneyermisiniz?” Həzi “-Qağa, tanıyırıq,
özü d
ə lap çoxdan”-dedi. Fikrətlə olan bu üçlü görüşdən az qala 40 ilə yaxın vaxt
keçir. O vaxtdan arada H
əzinin “qeybə çəkildiyi” ( hərbi xidmət, istehsalat, əmək
f
əaliyyəti illəri, ikinci təhsil və s.) müddəti nəzərə almasaq, onunla daim
ünsiyy
ətdə olmuşuq.
H
əzi hər adama könül verən deyil. Onun insanlarla münasibətində səmimilik,
s
ədaqət, təmiz əməl, saf söz, ruh və düşüncə yaxınlığı əsas ölçüdür. Heç
şübhəsizdir ki, Fikrət Mursaqulov, Məmməd Nazimoğlu, Mehman Füturi ( ruhları
şad olsun), Müzəffər Talıblı, Qafar Çaxmaqlı , Məhərrəm Qasımlı... ilə əbədi və
sarsılmaz dostluğun təməlində də bu keyfiyyətlər durur.
Taleyin
ə bənzər poeziya
Kövr
ək və kədərli, təbii və məğrur, milli və müdrik...bu sözlər Həzi
şəxsiyyətinə də, poeziyasına da eyni dərəcədə aiddir. Həzi Həsənlinin yaradıcılığı,
imzası daim maraq dairəmdə olub, bəlkə nadir həmkarlarımdandır ki, mətbuatda
ged
ən bütün yazılarını demək olar ki, hamısını oxumuşam. Bu barədə bir qədər
ətraflı danışacağam. Çünki:
-
Bu şairi oxumaq üçün içimdə bir ehtiyac duydum ( Flora Xəlilzadə. Sinəsi dastan
dolu. “Ədalət “qəzeti , 21 aprel 2011);
-N
ə vaxt könlünə bir udum Borçalı havası düşdü Həziyə üz tut. Onun sinəsi bu
havayla dopdoludu:
Bu nec
ə çəməndi, bu necə güldü?
N
ərgizlər boy verdi, lalələr güldü.
“Sarıtel” çalındı, duman çəkildi.
Ç
əkdim ciyərimə yaz havasını.
Dostları ilə paylaş: |