563
Əli bəy Hüseynzadəyə Krımdan ünvanlandığı məktubu oxumaq kifayətdir.
“H
əyatın” bağlanmasına dərindən kədərlənən, “Füyuzat”ın tüüluna bütün varlığı
il
ə sevinən Hasan Səbri Ayvazovun duyğularının tərcümanı kimi V. Quliyev yazır:
“Özünü yetim qalmış hiss edən, səsini, sədasını, fəryad və fəğanını insanlara
çatdırmaq imkanını itirdiyindən, hüzn və ələmə qapılan Asan Səbri belə üzücü ab-
havada g
ələcəyə ümidlə baxa bilmək üçün bir səbəb, vəsilə tapdığına sevinirdi.
H
əmin səbəb “Həyat”ın yerinin boş qalmaması, onun ardıcılı, varisi kimi ədəbi-
b
ədii və fəlsəfi ağırlıqlı “Füyuzat”ın meydana çıxaraq əvvəlki dəsti-xətti, əski milli
maarifçilik missiyasının davam etdirməsi, üstəlik, bəzi məsələlərdə ortaya daha
güclü v
ə səbatlı mövqe qoyması ilə bağlı idi”.
Milli
ədəbiyyat tarixinə, həm də nasir və dramaturq kimi düşən Hasan Səbri
Ayvazovun bu istiqam
ətdəki fəaliyyətinə diqqəti çəkən Vilayət Quliyev onun
“Füyuzat” m
əcmuəsində dərc olunmuş “Nədən bu hala qaldıq” üç pərdəli pyesinin
mövzu v
ə sənətkarlıq problemlərindən də bəhs edir. Təqdirəlayiqdir ki, V. Quliyev
Hasan S
əbri Ayvazovun “Füyuzat” bağlandıqdan sonrakı taleyini də izləməkdə
davam edir, onun Krımdakı pedaqoji fəaliyyətindən, Misirə, Moskvaya, İsveçrəyə
s
əfərlərindən, İsmayıl Qaspiralının vəfatından sonra “Tərcüman”a, eləcə də
“Mill
ət” qəzetlərinə redaktorluğundan, Krım Xalq Cümhuriyyətinin qurulmasında
f
əal iştirakından, Krım Parlamentinə rəhbərliyindən, 1922-ci ildə Krımda baş verən
d
əhşətli aclığın arada qaldırılması məqsədi ilə yardım üçün Türkiyəyə
getm
əsindən, 1926-cı ildə Bakıda Türkoloji qurultayın işində fəaliyyətindən
kifay
ət qədər əhatəli məlumat verir.
Krımda bolşeviklərin hakimiyyəti bərpa olunduqdan sonra baş verən ictimai-
siyasi prosesl
ər, təbəddülatlar Hasan Səbri Ayvazovun dünyagörüşünə,
f
əaliyyətinə və düşüncə tərzinə də təsirsiz ötüşmür. Vilayət Quliyev əski
“Füyuzat”çının şübhə, tərəddüd və qorxularla dolu həyatındakı dəyişiklikləri,
iztirab, üzüntü v
ə sıxıntıları, xilas üçün dostlarından dönə- dönə və acizanə, çarəsiz
imdad v
ə yardım diləməsini mövcud rejimin təbiəti ilə məharətlə əlaqələndirir və
564
qeyd edir ki, 16 il davam ed
ən təqib və təzyiqlər məntiqi sonluqla bitir, 1937-ci
iln aprelin 5-d
ə Krım –tatar ədəbiyyatının canlı klassiki Hasan Səbri Ayvazov
h
əbs olunur. Zindanda ona həbsxana qeydləri yazmaq üçün “münasib şərait”
ya
radılır və o, bir çox hallarda həyat və yaradıcılıq kredosu ilə uyuşmayan
xatir
ələrini yazmağa məcbur edilir. Bir il sonra – 1938-ci il aprelin 17- də 60
yaşının tamamına bir neçə gün qalmış güllələnir.
Vilay
ət Quliyevin yazdıqlarına əsasən Hasan Səbri Ayvazovun yaradıcılığını 4
dövr
ə bölmək olar: “Füyuzat”a qədərki, “Füyuzat”, 1937-ci il həbsinə qədərki və
h
əbsxana dövrü. Monoqrafiyanın əvvəlində Vilayət Quliyev haqlı olaraq belə bir
fikir ir
əli sürür ki, ədəbiyyat və mədəniyyətimizə xidmət edən, onu bəlli bir ölçüdə
z
ənginləşdirən ədəbi simaların, o cümlədən qədirşünaslığı ilə seçilən,
m
ədəniyyətimizin zənginliyinə və uğurlarına heyranlığını gizlətməyən Hasan Səbri
Ayvazov
un şəxsiyyət və yaradıcılığının Azərbaycan ədəbiyyatı konteksində
əhatəli öyrənilməsinə, qarşılıqlı əlaqələrini, ədəbi irslərini müqayisəli araşdırmağa
ehtiyac var. Düşünürəm ki, sanballı tədqiqat əsəri ilə Vilayət Quliyev örnək
addım atmışdır və bu istiqamətdə daha dərin və əhatəli tədqiqatlar aparılmalıdır.
Hasan S
əbri Ayvazovla bağlı V. Quliyev əsərin sonunda indiyə qədər adı
İsmayıl Qaspiralı ilə bir sırada Krım-tatar ədəbiyyatının klassikləri sırasında
ç
əkilən Asan Səbriyə formal bəraət verilmədiyini qeyd edir və yazır ki, əslində
is
ə onu və yüz minlərlə insanları məhvə sürükləyən sovet rejiminin özü biabırçı
şəkildə tarixin arxivinə atıldığından, belə bəraətə indi ümumiyyətlə, lüzum
qalmayıb. Bu sətirləri oxuyarkən xatırlayıram ki, bir neçə il əvvəl- 1937- ci il
repressiya qurbanları haqqında məqalə yazarkən biz də eyni ürəkağrıdıcı
m
əlumatla rastlaşmışdıq: Ömər Faiq Nemanzadə başda olmaqla bu qəbildən bir
neç
ə tanınmış xadimimiz də bu günədək bəraət almamışdır...
Qeyd etdiyimiz kimi, monoqrafiyanın 2-ci hissəsində “Osmanlı türklərinin ən
mük
əmməl mühərrir və şairlərindən” (Əli bəy Hüseynzadə) Əhməd Kamalın
h
əyat və yaradıcılığından söz açılır. Səriştəli tədqiqatçı Vilayət Quliyev Əhməd
565
Kamalın Bakıya gəlişinədək həyat və fəalliyyətinə nəzər salır, ilk təhsili və ilk
yaradıcılıq nümunələri barədə məlumat verir, Sultan istibdadına qarşı
mübariz
əyə qoşulduğunu, bunun nəticəsi kimi bir müddət mühacir həyatı
yaşamağa məcbur olduğunu, nəhayət Əli bəy Hüseynzadənin dəvəti ilə
“Füyuzat”da işə başladığını, məcmuə qapandıqdan sonra Balaxanıda pedoqoji
f
əaliyyətlə məşğul olduğunu təfsilatı ilə yazır. Yeri gəlmişkən, qeyd olunmalıdır
ki, Vilay
ət Quliyev Ankaradakı Qazi Universitetinin dosenti Metin Kayahan
Özgilin Əhməd Kamalın irsi ilə bağlı tədqiqatlarını təqdir edir, onun qələmə aldığı
“Son Jon Türk Kalesi Ahmed Kamal Akünal” adlı əsərini (İstanbul, 2010, Kitab
evi yayınları, 436 səh.) yüksək dəyərləndirir, eyni zamanda müəllifin müəyyən
mülahiz
ələri, tarixi həqiqəti əks etdirməyən fikirlərinini tutarlı mənbələrlə inkar
edir. Əhməd Kamalın “Füyuzat”a dəvəti, onun məcmuədə iştirakı olmadığı
dövrl
ərdə “Füyüzat”ın maraqsız və solğunluğu, Əhməd Kamalın həbsinin
Az
ərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Parlamentində “İttihad” fraksiyasının rəhbəri
doktor Qara b
əy Qarabəyovun xəyanəti ilə əlaqələndirilməsi kimi məsələlərdə
V. Quliyev Kayahan Özgülün iddiaları ilə razılaşmadığını bildirir və
mülahiz
ələrini əsaslandırır.
“Füyuzat”da h
əm şair, həm də publisist-tənqidçi kimi çıxış edən Əhməd
Kamalın yaradıcılığından söz açan V. Quliyev göstərir ki, şairin məcmuədə dərc
olunan poetk nümun
ələri daha çox fərdi həyəcan və duyğularının ifadəsi təsiri
bağışladığından, ictimai məna kəsb etmədiyindən, xüsusən isə dilinin ağırlığından
şeirlərinin oxucu dairəsi məhdud idi. Bununla belə, tədqiqatçının fikrincə, şairin
“Füyuzat”ın 18-ci nömrəsində “Gözəlim, açma maziyi” misraları ilə Şekspirin bir
sonetin
ə yazdığı nəzirə Azərbaycan ədəbiyyatında yeni hadisə olmaqla yanaşı, Fars
poeziyasında da bu janrın yaranmasına zəmin olmuşdur: Səid Səlmasi bu
nümun
ədən təsirlənib fars dilində bir sonet yazmışdır.
Əhməd Kamalın publisistikasını gözdən keçirən Vilayət Quliyev onun Əli bəy
Hüseynzad
ənin yazdığı “Qaf və Simurq” məqaləsindən təsirlənərək qələmə aldığı
Dostları ilə paylaş: |