569
v
ə XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı məsələləri» monaqrafiyasına
R Ə Y
«Mühacir
ət və XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı məsələləri» monoqrafiyasının
lap
əvvəlindən – «Giriş»in ilk cümlələrindən bəlli olur ki, mühacirət ədəbiyyatının
ta
nınmış tədqiqatçılarından olan Nikpur Cabbarlı növbəti dəfə də elmi ictimaiyyə-
tin diqq
ətini çox ciddi, aktual, əhəmiyyətli problemə yönəltmək niyyətindədir. O,
çağdaş ədəbiyyatşünaslıq qarşısında duran ən mühüm vəzifələrdən birinin müasir
t
ələblərə uyğun, yeni konseptual baxışla «Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi»nin akade-
mik çoxcild
liyinin yazılıb başa çatdırılmasının olduğunu vurğulayır və qeyd edir
ki, bu zaman uzun müdd
ət elmi dövriyyədən kənarda qalmış faktlardan, o cümlə-
d
ən mühacirət ədəbiyyatşünaslığı faktlarından da faydalanmaq problemin həlli
üçün
əhəmiyyətli ola bilər. Tədqiqatçı haqlı olaraq bu fikirdədir ki, sovet dövrü və
C
ənubi Azərbaycan ədəbiyyatı ilə bağlı mühacirət elmi fikrinin bir sıra müddəaları
günümüzd
ə də aktual və dəyərlidir.
«Giriş»lə birlikdə «Sovet Azərbaycanında ədəbi proses», «Məhəmmədhüseyn
Şəhriyar poeziyası mühacirət ədəbi tənqidində», «Mühacirət poeziyasına mühacir
ba
xışı», «Nəticə», «Ədəbiyyat» siyahısından ibarət elmi tədqiqat əsərində N.Cab-
bar
lı mövzunun araşdırılması tarixinə qısaca nəzər salır, toxunulan problemləri
göst
ərir, məqalələri təhlil edir, dəyərləndirir, ən əsası isə sahənin mövcud tədqiqat
materiallarını özünün axtarışları ilə ərsəyə gəlmiş elmi-nəzəri qənaətlərlə
z
ənginləşdirir.
Əsərin «Sovet Azərbaycanında ədəbi proses» adlı bölümündə tədqiqatçı
M.Ə.Rəsulzadə, M.B.Məhəmmədzadə, Ə.Cəfəroğlu, S.Təkinər kimi müəlliflərin
sovet dövrü
ədəbiyyatımızla bağlı araşdırmalarına əsasən fikir və mülahizələr yü-
rüdür v
ə bu qənaətə gəlir ki, həmin tədqiqatlar həm ədəbi-tarixi faktlara obyektiv
münasib
əti, həm də elmi-nəzəri səviyyəsi baxımından fərqlənir. Bu müddəanı əsas-
lan
dırmaq üçün N.Cabbarlı M.B.Məhəmmədzadənin «Azəri ədəbiyyatının dünü və
570
bu günü» adlı məqaləsini dərindən təhlil edir. Mirzə Bala bir sıra Azərbaycan sovet
aliml
ərindən fərqli olaraq, Hüseyn Cavid, Cəfər Cabbarlı kimi yazarların əsərlərini
h
əm sənətkarlıq, həm də ideya-siyasi baxımdan yüksək dəyərləndirir. M.Ə.Rəsul-
zad
ə də «Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatı» əsərində həmin müəlliflərin əsərlərində
d
ərin bir milliyyətçi ruh, vətənpərvərlik görür, «Peyğəmbər»dən, «Səyavuş»dan si-
tatlar g
ətirməklə fikrini əsaslandırır.
N.Cabbarlı mühacir ədəbiyyatşünasların irsinin əsl mahiyyətini, məğzini aç-
maq, Az
ərbaycan sovet nəzəriyyəçilərindən fərqini, eyni zamanda dövrün ədəbi
mübariz
əsinin kəskinliyini göstərmək üçün sitatları, xarakterik məqamları məharət-
l
ə seçir, təhlil və təqdim edir. Bu mənada, onun M.B.Məhəmmədzadənin «xalq
dilil
ə deyil, proletar dili ilə danışan» Süleyman Rüstəm, yaradıcılığı ilə
s
ətirlərindən od püskürən istiqlalçı, milliyyətçi şair Ə.Cavad poeziyası haqqında
mülahiz
ələrini müqayisə yolu ilə təqdim etməsi mühakimə və qənaətlərin
effektivliyini ar
tırır.
N.Cabbarlıya görə, 1920-30-cu illər ədəbi prosesi və ədəbi mühitinin ilk dəfə
obyektiv elmi t
əhlili və dəyərləndirilməsi məhz mühacirət ədəbiyyatşünaslığında
öz
əksini tapmışdır. Tədqiqatçı mühacir ədəbiyyatşünasların ideya-siyasi, bədii-
estetik gö
rüşlərini onların əsərlərindən dəlillər gətirməklə diqqətə çatdırır,
d
əyərləndirir. Bir məqamı vurğulamaq yerinə düşərdi ki, N.Cabbarlı mühacirətin
ədəbiyyatşünaslıq irsinin aktuallığını itirmədiyini və bu gün də mühüm əhəmiyyət
k
əsb etdiyini qeyd etməklə kifayətlənmir, bu fikri həm də əsaslandırır.
T
ədqiqatçı 1950-60-cı illər mühacirət ədəbiyyatşünaslığından bəhs edərkən
Süleyman T
əkinər yaradıcılığına xüsusi diqqət yetirir. Bu da təsadüfi və səbəbsiz
deyil. O,
əminliklə bildirir ki, mühacir ədəbiyyatşünaslar içərisində 1950-60-cı illər
Az
ərbaycan ədəbiyyatının tədqiqi ilə müntəzəm məşğul olan yeganə mütəxəssis
m
əhz S.Təkinər olmuşdur. N.Cabbarlı S.Təkinərin Rəsul Rza, Xəlil Rza, Məmməd
Ra
him, Qabil kimi şairlərin yaradıcılığı ilə bağlı obyektiv mülahizələrini yüksək
d
əyərləndirir və təqdir edir. Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun hazırladığı
571
«Az
ərbaycan sovet ədəbiyyatı tarixi»nin I cildi barədə S.Təkinərin yazdığı resenzi-
yaya diqq
əti çəkən N.Cabbarlı bu rəydə müəllifin həm tənqid, həm də təqdir etdiyi
m
əqamlardan bəhs edir: S.Təkinər kitabda bir tərəfdən, bəzi milli ədəbiyyat nüma-
y
əndələrinin irticaçı adlandırılmasını tənqid edir, digər tərəfdən, həmin əsərin bü-
tün qüsurlara r
əğmən böyük boşluğu doldurduğunu və nəşrin önəmli ədəbi hadisə
ol
duğunu nəzərə çatdırır.
N.Cabbarlının «mühacirət elmi fikrinin sovet dövrü ədəbiyyatına münasibətdə
orijinal v
ə əhəmiyyətli cəhətlərlə yanaşı, mübahisəli məqamlar da yox deyildir»-
q
ənaəti ilə razılaşmamaq mümkün deyildir. Təqdirəlayiqdir ki, tədqiqatçı əsərində
h
ər iki məqamı kifayət qədər işıqlandıra, dəyərləndirə bilmişdir.
«M
əhəmmədhüseyn Şəhriyar mühacirət ədəbi tənqidində» adlı bölümdə
N.Cabbarlı M.Ə.Rəsulzadə, Ə.Cəfəroğlu kimi görkəmli xadimlərin irsinə istinad
ed
ərək, XX əsr Azərbaycan poeziyasının parlaq simalarından olan M.Şəhriyarın
yaradıcılığına mühacirət ədəbiyyatşünaslığının münasibətini araşdırır. Əlbəttə, hər
bir az
ərbaycanlı, xüsusən mühacirətdə yaşamağa məhkum olan soydaşımız üçün
Şəhriyar poeziyasının dili doğmadır, əzizdir. M.Ə.Rəsulzadə də «Ədəbi bir hadisə»
adlı məqaləsində şairin «Heydərbabaya salam» poemasının gücünü, qüdrətini
şairin dil sənətkarlığında görür. N.Cabbarlı da bu fikirlə razılaşır və tənqidçinin
Şəhriyar poeziyası ilə bağlı elmi-nəzəri qənaətləri daha da zənginləşdirən
mövqeyini t
əqdir edir.
M.Ə.Rəsulzadənin «Ədəbi bir hadisə» adlı yazısından sonra diqqəti prof.
Ə.Cəfəroğlunun «Şair Şəhriyar» məqaləsinə yönəldən N.Cabbarlı bu qənaətə gəlir
ki, M.Ə.Rəsulzadənin və Ə.Cəfəroğlunun şairin sənətinə milli və ümumbəşəri də-
y
ərlər kontekstində verdikləri bu qiymət çağdaş şəhriyarşünaslıq üçün yalnız ədə-
bi-tarixi fakt kimi deyil, n
əzəri-metodoloji baxımdan da əhəmiyyətlidir.
Monaqrafiyanın «Mühacirət poeziyasına mühacir baxışı» bölümündə
t
ədqiqatçı Mirzə Bala Məhəmmədzadənin «Əli Usta və şeirləri» məqaləsi ,
Dostları ilə paylaş: |