265
düşüncəsində, hətta yazılı ədəbiyyatında güclü bir tərəf olaraq
boy göstərir. Uşaq yaşlarımızda payız və yaz aylarında daha
çox gecələrin səssizliyində durna köçlərinin şahidi olmağımız
bir tərəf olaraq eyni təəssüratı yaradır. Yazda Bəsrə, Bağdad
elindən köç edib gələn durnalar payızın soyuğunda təkrarən
həmin yerlərə qayıdırlar. Durna köçünün pozulması və
dumanda durnaların köç çətinliyi ilə bağlı da xalq bilgisində
marahqlı hadisələr dolaşmaqdadır. Onların çənin, dumanın
sıxlığında qışqırığı, və getməyin mümkünsüzlüyünü görüb
müvəqqəti olaraq dayanması halları da maraqlı təsəvvürlərə
bağlanır. M.P.Vaqif, M.V.Vidadi, Q.Zakir şeirlərinin ayrı-ayrı
misra və bəndlərinə fikir verdikdə bunların nə qədər qeyri-
adiliklə təqdiminin şahidi oluruq. Bu üç nümunə, eləcə də
“Koroğlu”, “Əsli və Kərəm” dastanındakı parçalar yazılı və
şifahi ədəbiyyatın klassik nümunəsidir. XX əsr Azərbaycan
bədii nəsrinin qüdrətli siması İsa Muğannanın “Cəbhədən
məktub” hekayəsində də eyni təssüratın nəticəsi kimi
yarandığının şahidi oluruq: “Səlam, əziz balam, canım-ciyərim
Şolloyum. Çox qəribə bir iş oldu. Döyüş qurtardı,
generalımızdan sıravi, tozlu-torpaqlı əsgərlərimizdən lap
əfələlərinə qədər hamı soyunub töküldü Dunaya. Mənim də
canım yanırdı. Bir Aydan çoxdu ki, gövdəmə su dəymirdi.
Əlimi atdım kəmərimə ki, mən də soyunum çimim, əmma əlim
toqqamda qaldı. Niyə? Çünki qulağıma durna səsi gəldi;
Qarayazı, Tümən düzü gəldi durdu gözümün qabağında.
Başımı qaldırdım, baxdım gördüm göyün bir qatında bir qatar
durnadı, qatardan düşüb, qışqıra-qışqıra çaxnaşır. Bizimkilər
belə deyildilər. Yadındadırmı? “Qərib-qərib, qəmgin-qəmgin
ötərsiz, üz tutubsuz nə məkana, durnalar”? Çünki iki vətənləri
var, biri Arazın o tayında, biri də burada. Bura gələndə oranın
266
həsrətini çəkirlər, ora gedəndə buranın” (71, 348). Burada
maraqlı məqam hekayənin yazıldığı psixoloji vəziyyət və onun
oyatdığı təəssüratdı. İkinci cahan savaşının ağır bir döyüşlərin-
dən sonrakı mənzərə və hekayə qəhrəmanının keçirdiyi hal sırf
müəllif psixologizminin ifadəsinə hesablanmışdı. Məktub
şəklində olan bu hekayə bizə qəribliyin və bu qəribliyi doğuran
səbəblərin ağırlığını sıralayır. Dunayın üzərində səfi pozulan
durna qatarı ilə Qarayazı, Tümən düzü arasındakı paralellik və
xatırlamalar kiçik (təxminən bir səhifədən bir qədər çox
həcmli) bir hekayədə deyilənlər böyük-böyük romanların
daşıdığı məzmun qədərindədir. Burada digər məqam durna ilə
anadil arasında aparılan paralellərdir. “Deyərdin, ay Dədə,
anadilin vətəni də iki deyil ha, bu anadil niyə elə qərib-qərib,
qəmgin-qəmgin ötür. Deyərdim anadilin də öz dərdi var”? (71,
348). Anadilin haqqında əfsanənin özündə də bu və ya digər
dərəcədə eyni mənzərənin şahidi oluruq, çünki ayağından
asılan bu quşun hekayəti də özlüyündə ağrılara, çözülməyən
prblemin yaşamına bağlanır. İ.Muğanna da hekayədə qəribliyi,
qəmgin olmanı ifadə üçün M.V.Vidadidən nümunə gətirir. Bu
nümunə müharibənin ağrılarını yaşayan, ölümlə üz-üzə
dayanan, qəlbi yurd həsrətilə çırpınan insanın iç mənzərəsidir.
M.V.Vidadinin müraciətində də bu hal yaşanır:
Qatar-qatar olub qalxıb havaya,
Nə çıxıbsız asimana, durnalar?
Qərib-qərib, qəmgin-qəmgin ötərsiz,
Üz tutubsuz nə məkana, durnalar?
Təsbeh kimi qatarınız düzərsiz,
Havalanıb ərş üzündə süzərsiz,
267
Gah olur ki, danə xüruş gəzərsiz,
Siz düşərsiz pərişana, durnalar! (91, 7)
M.P.Vaqifdə də “Durnalar” öz müstəqim və semantik
məzmunu ilə eyni vəziyyətə köklənir. Bu iki sənətkarın eyni
rədifdə şeir yazması və həyat hadisələrinə müxtəlif
səviyyələrdə münasibətini bölüşməsi özlüyündə mühit
kontekstində olan yaxınlıqları, sazdan, aşıqdan gələn bağlantı
və qaynarlığı da düşünməyə əsas verir. Biz məşhur deyişmə
(dastan, vücudnamə halı da bu deyişmənin mahiyyətində özünə
yer alır) əsasında və digər nümunələr müstəvisində yaxınlıqları
vurğuladıq, “Durnalar” da həmin yaxınlıqların, mühitdə olan
mənzərənin faktı kimi önəmlidir. Bütün bu tip müraciətlərin
hamısında eyni halın, ruhun və mənzərənin şahidi oluruq.
M.P.Vaqif durnalarında bir nümunəyə diqqət yetirək.
Bir zaman havada qanad saxlayın,
Sözüm vardır mənim sizə, durnalar!
Qatarlaşıb nə diyardan gəlirsiz?
Bir xəbər versəniz bizə, durnalar!
Sizə müştaq durur Bağdad elləri,
Gözləyə-gözləyə qalıb yolları,
Asta qanad çalın qafil telləri,
Heyifdir salarsız düzə, durnalar! (89, 86)
Burada M.P.Vaqifin durnalara müraciəti və hansısa
sorğunu vurğulaması mətnin sonrakı misralarında tam aydınlığı
ilə müəyyənləşir. Daha doğrusu, “bir zaman havada qanad
saxlama” istəyinin məzmunu ortaya çıxır. M.V.Vidadinin də,
268
M.P.Vaqifin də qatarlaşıb nə diyardan gəlməsinin səbəbi və
təfərrüatı, qəribliyə, hansısa müşkülün aydınlaşmasına hesab-
lanmışdır. “Koroğlu” dastanında da, M.V.Vidadidə də,
M.P.Vaqifdə də Bağdad xüsusi olaraq vurğulanır. Bədii mətn
elə möhtəşəm düşüncə hadisəsidir ki, onda bir tərəf kimi
məkan və zaman məsələsi və onun yaddaş mexanizmləri özünü
göstərir. “Obyektiv məlumatın inikası (mətn və mühit),
yaradıcı subyektin özünü ifadəsi (mətn və subyekt), janr
məntiqinin təzahürü (mətn və mətn)” (41, 4) kontekstində bu
nümunələr Bağdadı bir məkan olaraq vurğulayır və əlavə
“gözləyə-gözləyə qalıb yolları” narahatçılığını işarələyir.
Q.Zakirdə də bu bir tərəf kimi xüsusi olaraq qeyd olunur,
mətnin məlumat bazası bütün olanlarla eyni səsləşir. Düzdür,
bədii düşüncədə müəyyən (elə də ciddi yox) mülahizələr
yürüdülmüş və ümumiləşdirici fikirlər söylənmişdir. Ancaq
poetik mətnin struktur və informasiya sxemləri sistemli nəzəri
təhlilləri tələb etdiyi halda, təəssüf ki, bu aparılmamışdır.
Bir saat havada qanad saxlayın,
Nizam ilə gedən qoşa durnalar!
Qatarlaşıb nə diyardan gəlirsiz,
Qaqqıldaşa-qaqqıldaşa, durnalar? (93, 160)
Göründüyü kimi, bu nümunələrdə durnaların hansı
diyardan gəlişinin səbəb və məramı məqsəd olaraq qoyulur və
bütün vəziyyətlərdə özündə qərib olmanı, qəmi ehtiva edir.
Bağdad, Bəsrə, Cənub məsələsi “Koroğlu”da, “Əsli və
Kərəm”də, M.V.Vidadidə, M.P.Vaqifdə, İ.Muğannada (İ.Mu-
ğannada Arazın o tayı kimi qeyd olunur) tam aydınlığı ilə
ifadəsini tapır. Məsələn, M.V.Vidadidə durnaların əzəl məskəni
Dostları ilə paylaş: |