273
nəğmə, dastan, rəvayət nümunələrində olanları özündə aydın-
laşdırır. Hətta “Əsli və Kərəm” dastanında tək durnaya müra-
ciətin özü bütün bu olanların ümumiləşməsi, daha müşkülü
çatdırma məqsədi daşıyır. Çünki qatarından qalanların faciəsi
və üzləşdiyi bəlalar daha ağır olur.
Göy üzündə süzüb gedən tək durna,
Qəmli-qəmli ötmə, könül şad deyil.
Sən də mənim təki yardan ayrıldın,
Qəmli-qəmli ötmə, könül şad deyil. (15, 125)
Bütün bunlar bir bütöv olaraq XVIII əsr müstəvisində xalq
yaddaşından yazıya gələnlərin təkcə məzmun baxımından
deyil, həm də poetik sistemin texnologiya, etnosu ifadə
kontekstində də əsaslı rol oynadığını, folklorda mətnin
işarəviliyinin bədii düşüncədə Vididi və Vaqif xəttində necə
bütövləşdiyini aydınlaşdırır. “Koroğlu”dan, “Şahkar dastanımız
“Əsli-Kərəm”dən, “Əmrah”dan Molla Vəli Vidadiyə və Molla
Pənah Vaqifə gələnlər etnos təfəkküründə olanlardır və onun
janr, məzmun texnologiyalarının yaddaş yaşarlığıdır. Bütün
verdiyimiz müqayisələr bizlərə onu da deməyi əsas edir ki, bu
nümunələr bədii yaddaşın tarixidir və Vidadi, Vaqif bir
ictiqamətdə həmin yaddaşı hərəkətə gətirmiş, tarixdə olanlarla
öz dövrünün bütöv bir büşüncəsini ortaya qoymuşlar.
Bütünlükdə bu nümunələr Azərbaycan bədii düşüncəsinin
hadisəsi və əvəzsiz faktı kimi xalqın bədii və tarixi yaddaşını
özündə ehtiva edir. Buradakı ciddi mətn fenomenliyi, bədii
nümunənin məna yaddaşı, janrın ortaya qoyduğu məzmun
yazılı və şifahi düşüncədə nə qədər araşdırmalı məsələlərin
274
olduğunu deməyə əsas verir, son olaraq Vaqif timsalında Vaqif
əzəmətini ortaya qoyur.
“Bax” qəzəli. M.P.Vaqif yaradıcılığında ən çox yaddaş
hadisəsi kimi diqqəti cəlb edən və xatırlanan, eyni zamanda
həmişə Vaqif adı ilə birgə çəkilən “Bax” qəzəlinin mühüm yeri
vardır. Böyük səmnətkarın yaradıcılığı M.F.Axundovdan,
M.Y.Qarabağidən, A.Berşedən, H.Ə.Qaibovdan, M.Müctəhid-
zadədən, M.M.Nəvvabdan, Y.V.Çəmənzəminlidən, S.Mümtaz-
dan, Ə.Abiddən, Ə.Müznibdən, H.Araslıdan, A.Dadaşzadədən
bu yana ciddi araşdırmaların, təhlillərin problemi kimi xüsusi
önəm kəsb etmişdir. Hətta sağlığında mühiti və yaxın yaradıcı
ətrafı da Vaqif yaradıcılığına, Vaqif dühasına öz münasibətini
bildirmiş və ona yüksək qiymət vermişdir. Aşıq Əli Kəlibəri
Qaracadağinin, Aşıq Valehin, Xəstə Hasanın, İrfaninin, Alimin
və başqalarının birbaşa müraciətləri və öz sağlığında dedikləri
buna nümunədir. Ə.Qaracadağinin “bu əsrdə şairlərin xanısan”
və yaxud da “elmin mədənisən, gövhər kanısan”, Aşıq Valeh
“təxəllüsü Vaqif, nəzmi dür-əfşan”, “tapmaq olmaz o kamalda
can hanı”, Alimin “odur bəli hər elmdən xəbərdar, yoxdur dəxi
babı” və s. deyimlər Vaqif qüdrətinin öz dövründə ifadəsidir.
Xalq şeiri üslubunda və klassik ənənədə yazdığı şeirlər bu
böyüklüyün, əlçatmazlığın nümunəsidir. Onun böyüklüyünün
digər nümunəsi yandırılan, məhv edilən şeirlərinin mühüm bir
hissəsinin yaddaşlardan yazıya alınmasıdır. Çünki Vaqif qətlə
yetirilərkən şeirləri də eyni aqibəti yaşamış, məhv edilmişdir.
Xalq isə həmin şeirləri Vaqifin sağlığında sinəsinə toplamış və
dəftər, kitabdan əlavə yaddaşda saxlamışdır. Bunun özü Vaqifə
olan sevginin xalq nümunəsidir. Məhz böyük şairimiz
S.Vurğun həmin sevgini “Şairin ölümü”ndə qeyri-adiliklə ifadə
275
etmişdir. Doğurdan da, “o böyük şairin hər bir şeirini deyir
laylasında bizim analar” qənaəti Vaqif əzəmətinin, təkrar qeyd
edirik, ilkin nümayişidir. Ağa Məhəmməd şah Qacarın, Mə-
həmməd bəy Cavanşirin Vaqifə olan münasibətinin (amansız-
lığının) əsasında da məhz böyük xalq sevgisi dayanırdı. Xalqın
gözünü qorxutmaq, özlərinin istədiyi kimi idarə sistemini
yaratmaq məqsədi Vaqifin qətlinə gedən yolu tələsdirirdi.
M.P.Vaqif isə Ağa Məhəmməd şah Qacardan qurtulsa da
Məhəmməd bəy Cavanşirdən qurtula bilmədi. Ən ağrılı, ən
dəhşətli olan isə bütün gərginliklərdə şairə, xalqın düşünən
beyninin məhvinə siyasi mühitin can atmasıdır. Məsələn, XIV
əsrdə Əmir Teymur, Toxtamış və İldırım Bəyazid Qeysəriyyə
hakimi Qazi Bürhanəddini təhdidlərdə saxlayanda və ondan
özləri üçün yararlanmaq istəyəndə o, (Qazi Bürhanəddin) real
vəziyyəti və münasibətini məlum-məşhur tuyuğunda verirdi.
Əzəldən həq nə yazmış isə bolur,
Göz nəni ki, görcək isə görür,
İki aləmdə haqqa sığınmışüz,
Toxtamış nə ola, ya Axsaq Teymur. (83, 282).
Bu tarix, siyasi savaşlar və hakimiyyət mübarizələri üçün
örnəkdir, ancaq nədənsə hakimiyyət iddiaları həmin
olacaqlardan nəticə çıxarmağa imkan vermir və son olaraq
daha bir faciəyə, tarixdə qalacaq nümunəyə yol açır.
M.P.Vaqifin aqibəti də eyni mənzərənin hadisəsidir.Vaqifin
şəxsi olayları bütün məzmunu ilə XIV əsrdəki Qazi
Bürhanəddin olacağına bağlanır.
Molla Pənah Vaqif “Bax” qəzəlini M.V.Vidadiyə müra-
ciətlə yazmışdır. Bu müraciətin özünün ictimai, siyasi, mənəvi
276
məzmunu, səbəbləri və təfsilatı vardır. Bunların üzərinə mətnin
semantik məzmununu gəldikdə mahiyyət daha da böyüyür. Bu
müraciətin genetikasında dayananlar etnosun taleyinə hesab-
lanır, ona görə də onu aşağıdakı kontektlərdə təhlildən keçir-
mək gərəyi yaranır.
a) M.V.Vidadiyə bir böyük şair, etnosun düşdüyü
vəziyyətdən halı etmək məqsədi;
b) bir şairin bir şairə müraciəti müstəvisində;
c) xalqın başının üstünü alan fəlakətin mahiyyət və
səbəbləri kontekstində;
ç) real mühitdə Ağa Məhəmməd şah Qacarın məqsəd və
məramına münasibət baxımından;
d) Rusiya, İran təhdidlərinin (savaşlarının) gətirəcəyi
aqibət, torpaq itkiləri, fəlakət cəhətdən və s.
Burada ən maraqlı məqamlardan birisi məhz M.P.Vaqifin
digər birisinə yox, M.V.Vidadiyə müraciəti məsələsidir.
Əlbəttə bu, təsadüfin hadisəsi deyildir, əslində daha ciddi
tərəfləri vardır. Düzdür, M.P.Vaqifin M.V.Vidadiyə bu şeirə
qədər müxtəlif səpkili müraciətləri olmuşdur, onların məzmun
və məramı tamamilə fərqlidir, Onu da əlavə edək ki, müəyyən
narahatçılıq doğuran incə məqamlar əvvəlkilərdə də ola bilər
və vardır. Burda isə məsələ daha ciddi, gərgin psixoloji
xarakterlidir. Əlbəttə ən başlıcası M.V.Vidadi öz dövrünün
kifayət qədər inteleksiyasını daşıyan və hadisələrə, olacaqlara
bələd bir şəxsiyyət olmuşdur. M.P.Vaqifin müraciətinin
mahiyyətində də bu dayana bilərdi. M.V.Vidadinin “hər kimin
ki, mövla olsa köməyi, nə işi var sultan ilə, xan ilə” düşüncəsi
də məhz bunu işarələyir. Digər tərəfdən Vidadiyə müraciətinin
mahiyyətində Vaqifin bütün məqamlarda özünə ağsaqqal,
böyük kimi rəğbətindən qaynaqlanırdı. Dünya işlərini yaxşı
Dostları ilə paylaş: |